25:566
24.
Cui
respondit
populus,
Iehovae
Deo
nostro
serviemus,
et
voci
eius
obediemus.
15.
Quod
si
molestum
est.
Videtur
hic
parum
respicere
Iosue
quid
deceat
probum
et
cordatum
ducem.
Si
populus
relicto
Deo
post
idola
abreptus
fuisset,
illius
erat
de
impia
et
scelesta
defectione
poenam
exigere.
Nunc
vero
optione
data,
servire
Deo
velint
necne,
habenas
laxat,
quo
audacius
ruant
ad
peccandi
licentiam.
Absurdius
etiam
quod
sequitur,
ubi
negat
Deo
posse
servire:
ac
si
consulto
impellere
ipsos
vellet
ad
excutiendum
iugum.
Atqui
dubium
non
est,
quin
spiritus
instinctu
gubernata
fuerit
eius
lingua
ad
excutiendos
illorum
sensus.
Nam
ubi
Deus
homines
sub
imperium
suum
cogit,
plerumque
satis
voluntarii
sunt
ad
profitendum
studium
pietatis,
a
quo
tamen
statim
defluunt:
ita
aedificant
sine
fundamento.
Id
fit
quia
nec
de
sua
imbecillitate
satis,
ut
par
erat,
diffidunt,
nec
reputant
quam
difficile
sit
totos
se
Deo
addicere.
Quare
serio
examine
opus
est,
ne
levi
motu
in
arduum
feramur,
atque
ita
inter
primos
conatus
nos
successus
destituat.
Hoc
consilio
Iosue
probationis
causa
Iudaeos
emancipat,
ut
tanquam
soluti
et
sui
iuris
de
integro
eligant
quem
Deum
velint
colere,
non
ut
a
vera
religione
abigat,
qui
iam
plus
satis
erant
proclives:
sed
ne
inconsiderate
promittant
quod
paulo
post
violent.
Scopus
enim
Iosue
fuit
renovare
foedus
ac
sancire
cum
Deo
iam
percussum,
ut
videbimus.
Non
abs
re
igitur
illis
datur
eligendi
libertas,
ne
postea
necessitatem
obtendant,
ubi
se
proprio
consensu
obligaverint.
Interea
ut
pudorem
ipsis
incutiat,
se
in
Dei
cultu
cum
domo
sua
perseveraturum
testatur.
16.
Cui
respondit
populus.
Hic
iam
non
poenitendus
fuit
fructus
optionis
datae,
ubi
populus
non
iurat
in
alterius
verba,
nec
quod
aliunde
dictatum
fuit
quasi
pro
obsequio
ratum
habet:
sed
nefas
esse
pronunciat
a
Deo
desciscere.
Atque
ita
ad
foederis
confirmationem
non
parum
valet,
quod
sibi
ultro
legem
imponit.
Summa
responsi
est,
quum
Deus
ipsos
mirabili
redemptione
sibi
acquisierit
in
populum
peculiarem,
perpetuo
auxiliatus
sit,
atque
ostenderit
se
ipsis
esse
in
Deum,
detestabilem
fore
ingratitudinem,
si
eo
repudiato,
ad
deos
alienos
desciscant.
19.
Dixitque
Iosue.
Hic
vero
prorsus
absurde
facere
videtur
Iosue,
qui
promptum
et
alacre
populi
studium
terrore
frangit.
Quorsum
enim
negat
posse
servire
Deo,
nisi
ut
ipsa
aevva^a
eos
in
desperationem
coniiciat,
qua
a
timore
Dei
alienari
necesse
fuit?
Verum
hac
quamvis
aspera
contestatione
socordem
populum,
et
securitate
hebetem
expergefieri
necesse
fuit:
quod
videmus
saltem
momentaneo
successu
non
caruisse.
Neque
enim
animos
despondent,
vel
segniores
redduntur:
sed
hoc
36*
|