[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


20:566  De  prima  quaestione  non  amplius  contendam.  Hoc  unum  te  lubens  monebo  ne  illud  trium  rerum  monstrum  tantum  et  tam  impossibile  in  Domino  tu  admittas  nullis  bene  intellectis  scripturis  probatum.  Hac  tamen  ratione  tu  moveris  quod  Deus  ab  aeterno  dicitur  pater.  Quasi  ego  non  clare  docuerim  seclusa  in  Deo  temporum  ratione  eum  semper  dici  patrem  et  ab  aeterno  filium  hunc  generare,  in  quo  et  patres  antiqui  spem  habuerunt.  Ad  logon  tu  pro  vocas,  quasi  Iohannes  voluntate  humana  logon  dixerit  potius  quam  filium.  Ad  obiectionem  meam,  quod  monstroso  discerpitur  Deus  et  quod  duo  filii  doceantur,  tu  nihil  respondes,  sed  quasi  ludens  de  duobus  sermonibus  obiicis,  non  animadvertens  in  dispensatione  consistere  sermonem,  filii  autem  vocabulum  esse  magis  substantiale,  et  quod  hic  filius  ab  eo  sermone  dicitur  filius  et  sermo.  Imponis  mihi  quod  sermonem  ego  dicam  aliquando  coepisse.  Oppositum  expresse  doceo  in  principio  primi  dialogi.  Hypostasim  eius,  dispensationem  aeternam,  futuri  hominis  personam  et  substantiam  manifeste  doceo,  ut  in  ea  facie  videatur  Deus.  In  secunda  quaestione  regnum  Christi  in  nobis  non  satis  agnoscens  rogas  ubi  doceat  Iohannes  tales  nos  esse  in  mundo  qualis  est  Christus.  Verba  eius  cap.  4.  prioris  epistolae  sunt  haec:  Fiduciam  habeamus  ad  diem  iudicii  quia  sicut  ille  est  et  nos  sumus  in  mundo  hoc.  Talem  fiduciam  hinc  merito  sumit  Iohannes.  Nam  si  praesentem  huius  regni  Christi  gloriam  et  gustum  a  nobis  excludas  non  erit  in  nobis  alterius  futuri  talis  et  tam  certa  fiducia.  Mihi  deinde  succenses  quod  cum  Christo  dicam,  eum  qui  minimus  est  in  regno  hoc  esse  maiorem  ipso  Abrahamo,  et  quod  cum  Paulo  dicam  Abrahamum,  fuisse  carnalem.  Ita  me  Paulus  ipse  docuit  Rom.  4  :  Quid  igitur  dicemus  invenisse  Abrahamum  patrem  nostrum  secundum  carnem?  Ex  iis  quae  in  ipso  Abrahamo  secundum  carnem  gesta  sunt  deducitur  ibi  spiritualium  typus.  Sicut  alibi  in  Israel  carnali  et  Aaron  carnali  ostenditur  figura  spiritualium.  Carnalis  dicitur  tota  illa  vetus  generatio  quia  non  erant  ita  ut  nos  novo  spiritu  regeniti  et  ad  coelestem  hanc  novam  vitam  cum  Christo  resuscitati.  Annon  spiritum  novum  attulit  resurrectio  Christi?  Non  nego  quin  ad  eandem  futuram  haereditatem  et  ad  idem  Dei  regnum  sint  patriarchae  post  resurrectionem  assumendi,  sed  praesentem  gratiam  et  adventus  Christi  dona  coelestia  esse  nobis  potiora.  Hoc  vellem  cogitares:  Quomodo  mortem  Christus  veniens  abolevit,  vitam  nobis  in  lucem  produxit  et  immortalitatem,  ut  ad  Timotheum  scribit  Paulus?  quomodo  nos  in  suum  coeleste  regnum  evexit?  Si  caro  Christi  est  vere  cibus,  est  vere  alimentum.  Si  est  vere  alimentum,  ille  qui  ea  nutritur  efficitur  substantialiter  unum  cum  Christo.  Substantiali  autem  hoc  carnis  Christi  cibo  non  est  usus  Abraham:  36*  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci