7:565  565  INTERIM.  566  skuctionem,  sed  ad  aedificationem  (2  Cor.  13,  10).  Hanc  autem  plenitudinem  potestatis  sic  videtur  Christus  Petro,  eiusque  successoribus  dedisse,  ut  reliquis  episcopis  partem  sollicitudinis  eius  commissae  non  abstulerit,  sed  suarum  ecclesiarum  et  dioecesium  veros  iure  divino  episcopos  esse  voluerit.  Debent  autem  christiani  homines1)  et  pontifici  summo,  et  singulis  suis  etiam  episcopis  parere,  iuxta  illud  apostoli:  Obedite  praepositis  vestris,  qui  vigilant  pro  animabus  vestris  (Heb.  13,  17).  De  sacramentis  in  genere.  [pag.  26]  Sacramenta  duabus  potissimum  de  causis  divina  autoritate  instituta  sunt.  Altera,  ut  sint  signa  et  notae  quaedam  magnae  illius  congregationis,  quae  est  ecclesia:  in  nullum  enim  nomen  coagulari  homines  possunt,  nisi  aliquo  signaculorum  vel  sacramentorum  visibilium  consortio  colligantur.2)  Quamobrem  Dominus  noster  Iesus  Christus  societatem  novi  populi  sacramentis  numero  paucissimis,  observatione  facillimis,  significatione  praestantissimis  colligavit:  baptismo  videlicet,  confirmatione,  eucharistia,  poenitentia,  extrema  unctione,  ordine  et  matrimonio.  Altera  vero  est,  ut  non  solum  significent,  sed  etiam  sanctificent  et  conferant  invisibilem  Dei  gratiam,  non  propria  rerum  externarum  virtute,  aut  merito  ministri,  sed  Domini  instituentis  ac  secretius  operantis.  Itaque  etsi  decet  bonum  esse  sacramentorum  ministrum,  tamen  malus  etiam  potest  ea  utiliter  dispensare.  De  baptismo.  Ac  primo  quidem,  quia  homini  ad  salutem  necessarium  est,  ut  regeneretur  in  novam  creaturam,  quum  alias  natura  sit  filius  irae  (Ephes.  2,  3)  :  instituit  Christus  ipse  sacramentum  baptismi,  ut  sit  lavacrum  illius  regenerationis  (Tit.  3,  5);  [pag.  27]  quod  sane  homini  non  minus  est  necessarium  ad  vitam  novam  atque  spiritualem,  quam  nativitas  carnalis  ad  vitam  naturalem.  Nec  salutem  quisquam  consequi  potest,  nisi  aqua  et  spiritu  sit  renatus,  ut  Christus  ipse  testatur  (Ioann.  3,  5).  Hoc  igitur  sacramentum  abluit  nos,  sanctificat,  iustificat:  hoc  sacramentum  facit,  ut  consequamur  remissionem  peccatorum  nostrorum  originalium  atque  actualium.  Hoc  denique  sacramentum  tale  est  omnino,  tamque  salutare,  ut  qui  eo  initiatur,  induat  Christum,  ut  Paulus  scribit  (Gal.  3,  27).  Constat  autem  sacramentum  hoc  verbo  Dei  et  aqua.  Nam  simul  ac  verbum  ad  elementum  accedit,  fit  sacramentum,  cuius  lavacro  regeneramur  et  mun-  1)  Christiani  omnes.  Aug.  Mog.  Her  g.  Ed.  Calv.  germ.  assentientibus  exx.  germanico  et  gallico.  2)  colligentur  iidem  (zusammengezogen,  lies).