40:565
565
IN
DANIELEM.
CAR
IL
566
largam
remunerationem
si
somnium
narraverint,
et
fuerint
etiam
fidi
interpretes.
Hinc
colligimus
quod
etiam
declarant
omnes
historiae,
Magos
quaestum
fecisse
ex
suis
praedictionibus
et
coniecturis.
Indorum
sapientes,
ut
erant
homines
frugi
et
austerae
vitae,
non
fuerunt
lucro
dediti.
Scimus
enim
ita
vixisse
ut
neque
pecunia,
neque
ulla
suppellectile,
neque
ulla
re
opus
haberent.
Nam
contenti
erant
radicibus,
et
non
opus
erat
veste
aliqua,
nec
alibi
quam
humi
cubabant,
et
ita
avaritia
apud
ipsos
nulla
fuit.
Sed
quantum
attinet
ad
Chaldaeos,
scimus
cursitasse
huc
et
illuc,
ut
emungerent
pecunia
simplices
et
credulos.
Ergo
loquitur
hic
rex
ex
consuetudine,
ubi
promittit
mercedem
et
quidem
largam.
Hic
autem
notandum
est,
quod
Chaldaei
ita
sparserunt
sua
vaticinia,
factum
esse
cupiditate
lucri.
Atqui
ubi
scientia
venalis
est,
non
potest
fieri
quin
adulteretur
multis
vitiis.
Quemadmodum
quum
Paulus
loquitur
de
corruptoribus
evangelii,
dicit
eos
cauponari
(2.
Cor.
2,
17),
quia
ubi
lucrum
captatur,
fieri
non
potest
quin
statim
(sicuti
dictum
est)
etiam
qui
alioqui
fuissent
probi
doctores,
degenerent,
et
pervertant
omnem
sinceritatem
suis
mendaciis.
Nam
ubi
regnat
avaritia,
illic
etiam
est
adulatio,
illic
est
obsequium
servile,
illic
est
vafrities.
Denique
veritas
prorsus
exstinguitur.
Quare
non
mirum
est,
si
Chaldaei
ita
proiecti
fuerint
ad
fallendum,
quia
scilicet
perinde
ipsis
erat,
modo
hinc
inde
quaestum
facerent,
et
corraderent
aliquid
pecuniae.
Licet
quidem
probis
doctoribus
victum
accipere
ex
publico:
sed
interea
si
quis
lucro
ducitur
(quemadmodum
dictum
est)
fieri
non
potest,
quin
pervertat
atque
depravet
omnem
doctrinae
puritatem.
Et
iterum
colligimus
ex
hoc
loco
quanta
fuerit
regis
anxietas,
quod
neque
sumptibus
vult
parcere,
si
a
Chaldaeis
hoc
modo
eliciat
somnii
sui
interpretationem:
et
interea
tamen
furiose
ipsis
irascitur,
quasi
ab
ipsis
non
obtineat
quod
meretur
merces
quam
ipse
offert.
Iam
sequitur,
7.
'Responderunt
secundo,
ei
dixerunt,
Rex
somnium
exponat
(vel,
narret)
servis
suis,
et
interpretationem
indicabimus.
8.
Respondit
rex
et
dixit,
Vere
(in
veritate)
novi
ego
(iam
cognosco)
quod
tempus
redimitis,
quia
scitis
quod
exierit
sermo
a
me
(id
est,
quod
exciderit
ex
animo
meo
somnium,
vel,
sententia
ex
ore
meo
egressa
sit).
Addamus
versum
sequentem,
9.
Propterea
si
somnium
non
indicaveritis
mihi,
una
haec
sententia
(est)
:
et
sermonem
mendacem
(vel,
fallacem)
et
corruptum
praeparastis
ad
dicendum
coram
me,
donec
tempus
mutetur
(id
est,
praetereat)
:
propterea
somnium
narrate
mihi,
et
cognoscam
quod
interpretationem
eius
mihi
indicetis
(hoc
est
possitis
mihi
exponere).
|