40:564
gare
supplicium
minatur,
sed
dicit
futuros
in
frusta,
si
tamen
recipimus
illam
sententiam,
ut
Haddamin
significet
frusta.
Si
simpliciter
accipimus
pro
sanguine,
idem
erit.
Haec
regis
iracundia
plane
furiosa
est
:
imo
superavit
Nabuchadnezer
hac
in
parte
omnem
ferarum
saevitiam.
Quaenam
enim
culpa
potuit
Chaldaeis
imputari,
si
non
tenerent
regis
somnium?
Nunquam
professi
hoc
fuerant,
quemadmodum
postea
videbimus:
nemo
rex
unquam
flagitaverat
quod
est
supra
hominum
facultatem.
Videmus
ergo
in
rege
fuisse
belluinam
rabiem,
quum
mortem,
imo
crudele
supplicium
denuntiavit
magis
et
ariolis.
Tyranni
quidem
saepe
ita
laxant
fraena
suae
libidini,
ut
quidvis
sibi
licere
existiment:
unde
etiam
illae
voces
apud
Tragicos,
Quod
libet,
licet.
Et
non
abs
re
etiam
Sophocles
dicit
abiiciendam
esse
libertatem,
ubi
quis
ingreditur
limen
tyranni
:
sed
si
quis
colligat
omnia
exempla,
vix
reperiet
unum
aliquod
tale.
Sequitur
ergo
diabolico
furore
impulsum
fuisse
regis
animum,
ut
vellet
poenam
exigere
ex
Chaldaeis,
qui
tamen
erant
innoxii,
quantum
ad
ipsum
spectat.
Scimus
fuisse
impostores,
scimus
mundum
fuisse
delusum
eorum
imposturis,
denique
scimus
dignos
morte,
quemadmodum
etiam
capitale
crimen
erat
ex
praescripto
legis,
ubi
quis
praedictionem
sibi
vendicabat
ex
magicis
artibus.
Sed
quantum
ad
regem
spectat,
nullum
crimen
potuit
in
illis
deprehendi.
Cur
ergo
mortem
illis
minatur?
nempe
quia
Dominus
voluit
illustrare
hoc
modo
miraculum,
de
quo
postea
videbimus.
Nam
si
rex
passus
fuisset
Chaldaeos
discedere,
statim
etiam
poterat
sepelire
curam
illam,
quae
animam
eius
angebat
et
cruciabat.
Res
etiam
minus
fuisset
nota
in
populo.
Deus
ergo
semper
torquet
regis
animum,
ita
ut
praeceps
ruat
in
furorem,
quemadmodum
diximus.
Deinde
haec
tam
atrox
et
saeva
denuntiatio
debuit
omnes
expergefacere.
Neque
enim
dubium
est
quin
summi
et
infimi
trepidaverint,
quum
audirent
tantum
fuisse
iracundiae
ardorem
in
rege.
Haec
igitur
summa
est,
et
notandus
est
finis
providentiae
Dei,
cur
ita
voluerit
regem
excandescere
sine
ullo
modo.
Sequitur,
6.
Et
si
somnium
et
interpretationem
eius
indicaveritis,
donum,
et
munus,
et
honorem
(vel,
pretium)
magnum
accipietis
a
facie
mea
(hoc
est
a
me),
propterea
somnium
et
interpretationem
eius
indicate
mihi.
Hic
rex
ex
opposito
studet
eos
allicere
spe
lucri,
ut
attenti
sint
ad
narrandum
somnium.
Ergo
ab
una
parte
horrorem
illis
incutit,
ut
etiam
ab
invitis
extorqueat
somnii
narrationem
cum
interpretatione.
Interea
vero
si
possint
blanditiis
adduci,
etiam
ipsos
hoc
artificio
tentat.
Promittit
enim
donum
et
munus
et
honorem,
hoc
est,
promittit
|