40:560
et
obliterata
fuerit
memoria
rei:
deinde
quod
interpretatio
etiam
defuerit.
Videmus
alibi
somnii
memoriam
non
fuisse
deletam,
et
tamen
incognitam
fuisse
interpretationem.
Hic
autem
Nebuchadnezer
non
tantum
perplexus
fuit
in
ipsa
interpretatione
somnii,
sed
etiam
quia
evanuerat
ipsa
visio,
duplicata
fuit
perplexitas,
vel
anxietas.
Iam
quod
ad
illud
attinet,
Danielem
scilicet
claruisse
interpretatione,
hoc
novum
non
est.
Continget
interdum,
sed
raro,
ut
somniet
quispiam
absque
figura
vel
aenigmate,
hoc
est,
ut
rem
ipsam
agnoscat,
neque
opus
habeat
coniectore
(vocarunt
enim
coniectores
interpretes
somniorum)
hoc,
quemadmodum
dixi,
continget,
sed
raro.
Haec
autem
fere
communis
est
ratio
somniorum,
ut
Deus
vel
allegorice,
vel
aenigmatice
loquatur.
Neque
hoc
tantum
agnoscitur
in
hominibus
profanis,
sed
in
ipsis
quoque
servis
Dei.
Quum
somniavit
Ioseph
se
adorari
a
sole
et
luna,
nescivit
quid
hoc
sibi
vellet:
quum
etiam
manipulum
suum
somniavit
adorari
a
manipulis
fratrum,
non
tenuit
quorsum
illud
spectaret:
narravit
simpliciter
fratribus.
Deus
ergo
per
somnia
fere
aenigmatice
loquitur,
donec
interpretatio
accedat,
Et
tale
fuit
somnium
regis
Nebuchadnezer.
Videmus
interea
etiam
Deum
patefacere
voluntatem
suam
incredulis,
sed
non
ad
liquidum:
quia
videndo
non
vident,
et
perinde
est
ac
si
quis
librum
porrigeret
clausum,
vel
literas
obsignatas:
quemadmodum
apud
Isaiam
dicitur,
Deum
loqui
lingua
blaesa,
et
balbutiente
cum
incredulis
(Isa.
28,
l
l
;
29,
l
l
sq.).
Sic
ergo
patefacta
fuit
Dei
voluntas
regi
Nebuchadnezer,
ut
tamen
haereret
perplexus,
imo
etiam
obstupefactus
quodammodo
iaceret.
Nihil
ergo
potuit
somnium
hoc
illi
prodesse,
nisi
oblatus
fuisset
interpres
Daniel,
quemadmodum
videbimus.
Neque
tantum
voluit
Deus
suspensum
tenere
regem
illum,
sed
ideo
ex
animo
eius
delevit
memoriam
somnii,
ut
magis
eum
pungeret:
quia
quum
alii
negligere
soleant
sua
somnia,
quorum
non
reminiscuntur,
Deus
tale
cauterium,
quemadmodum
iam
dixi,
penitus
infixerat
animo
huius
increduli,
ut
non
posset
tranquillo
esse
animo,
sed
vigilando
semper
somniaret,
quia
Deus
illum
arcanis
vinculis
ad
se
trahebat.
Haec
igitur
ratio
fuit
cur
Deus
neque
interpretationem
somnii
illi
statim
dederit,
et
aboleverit
etiam
ex
corde
eius
memoriam,
donec
utrumque
a
Daniele
acciperet.
Reliqua
differemus
in
crastinum.
Heri
vidimus
edicto
regis
accitos
fuisse
magos,
ut
non
tantum
exponerent
ei
somnium,
sed
etiam
ut
somnium
ipsum
narrarent,
quod
exciderat
ab
eius
memoria.
Caeterum
quoniam
hic
quatuor
species
magorum
ponuntur,
vel
tres
saltem,
et
genus
additur
quarto
loco,
breviter
attingam
quid
mihi
videatur:
O^DlCO^n
Hartummim
exponunt
complures
genethliacos,
postea
DWK
Assaphim
putant
|