25:560  6.  Boborate  igitur.  Iam  modum  vincendi  ostendit,  ne  crassam  securitatem,  ut  saepe  fieri  solet,  loco  fiduciae  arripiant.  Deum  igitur  propitium  illis  fore  affirmat,  et  quidquid  aggressi  fuerint  feliciter  cessurum  promittit,  si  modo  in  legis  obedientia  persistant.  Hypocritae  quamvis  secure  Deum  contemnant  ac  derideant,  eum  tamen  vellent  sibi  habere  obstrictum  :  imo  plenis  buccis  non  sine  ludibrio  iactant  eius  promissiones.  Atqui  vera  fides  sic  in  Deum  recumbit,  ut  simul  homines  in  eius  timore  retineat.  Denique  ut  inveniatur  Deus,  sincere  quaerendus  est:  et  si  respici  ab  eo  cupimus,  cavendum  ne  terga  ei  obvertamus.  Verbo  roborandi,  ut  alibi  dictum  est,  serium  studium  designat:  quia  in  tanta  imbecillitate  nemo  ad  servandam  legem  se  penitus  accinget,  nisi  supra  vires  nitatur.  Notanda  etiam  verae  obedientiae  definitio,  quae  hic  ex  Mose  repetitur,  ne  deflectamus  ad  dextram  vel  sinistram  (Deut.  5,  32).  7.  Neque  commisceamini.  Diserte  admonet  non  aliter  probe  satisfacturos  esse  officio,  nisi  attente  sibi  caveant  ab  omnibus  corruptelis:  quod  valde  necessarium  fuit  illis  praecipere.  Undique  enim  circumdati  erant  Sathanae  laqueis,  et  scimus  quanta  eorum  fuerit  ad  superstitiones  propensio,  vee  potius  quam  praeceps  cupiditas.  Primo  igitur  vetat  ne  interior  gentium  necessitudo  scelerum  societate  eos  implicet,  misceri  enim  hoc  loco  tantundem  valet,  atque  apud  Paulum  iugum  ducere  (2.  Cor.  6,  14).  Denique  primo  idololatriae  fomenta  vel  illecebras  removet:  deinde  ipsam  idololatriam  detestatur.  Notandum  vero  quod  neque^  genuflexionem,  neque  sacrificia,  neque  alios  ritus  exprimit:  sed  perversos  omnes  cultus  designat  vocibus  memorandi  et  iurandi.  Unde  colligimus  detrahi  Deo  suum  honorem,  ubi  ex  omnibus  quae  sibi  vendicat  vel  tantillum  ad  idola  transfertur.  Itaque  concludit  ut  Deo  uni  adhaereant:  quod  tantundem  valet  atque  in  solidum  esse  addictos.  9.  Propterea  expulit.  Significat  modo  ne  ipsi  mutentur,  Deum  ex  sua  parte  minime  fore  mutabilem.  Itaque  modo  sibi  Dei  favorem  concilient,  continuum  victoriarum  tenorem  fore  asserit.  Tandem  iterum  hortatur,  ut  quantum  illis  cara  est  sua  vita  et  salus,  attenti  sint  ad  Deum  amandum.  Ex  quo  fonte  oriuntur  omnia  vera  obsequia,  quia  nisi  liberaliter  propensoque  affectu  eum  colamus,  frustra  mores  nostros  componere  studebimus  ad  externam  legis  formam.  12.  Quia  si  avertendo  aversi  fueritis,  et  adhaeseritis  residuis  gentibus  istis,  residuis,  inquam,  istis  quae  sunt  vobiscum  :  et  affinitatem  contraxeritis  cum  eis,  et  misceatis  vos  cum  eis,  et  ipsae  vobiscum  :  13.  Iam  nunc  scitote  quod  posthac  Iehova  Deus  vester  non  expellet  omnes  gentes  istas  a  facie  vestra  :  sed  potius  erunt  vobis  in