45:56
Ioseph,
filii
Heli,
filii
Matthat,
ete.
Certe
nec
patrem,
nec
avum
Christi
commemorat,
sed
diserte
exponit
progeniem
ipsius
Ioseph.
Nec
me
latet,
quo
responso
nodum
hunc
solvere
conentur:
filium
enim
loco
generi
positum
esse
dicunt,
atque
ita
Ioseph
filium
Heli
vocari
interpretantur,
qui
eius
filiam
haberet
uxorem.
Atqui
nec
cum
naturae
ordine
hoc
consentaneum
est,
nec
tale
exemplum
in
scriptura
usquam
legitur.
Iam
si
a
Mariae
genealogia
excluditur
Salomo,
Christus
esse
Christus
desinet.
Quidquid
enim
de
eius
genere
disseritur,
in
solenni
illa
promissione
fundatum
est,
Sedebit
super
thronum
tuum
successor,
qui
perpetuo
regnabit:
Ero
illi
in
patrem,
et
ipse
erit
mihi
in
filium
(2.
Sam.
7,
13.
14
et
Ps.
132,
l
l
)
.
Atqui
extra
controversiam
est,
huius
aeterni
regis,
qui
promissus
erat
Davidi,
Salomonem
fuisse
typum.
Nec
Christo
aliter
aptari
potest
promissio,
nisi
quatenus
eius
veritas
in
Salomone
adumbrata
fuit.
Nunc,
si
ad
ipsum
non
refertur
Christi
origo,
unde
vel
qua
ratione
censebitur
ille
filius
Davidis?
Ergo
quisquis
Salomonem
expungit
a
Christi
genealogia,
simul
promissiones,
in
quibus
agnosci
debet
filius
Davidis,
obliterat
ac
delet.
Quomodo
autem
Lucas,
seriem
generis
a
Nathan
deducens,
Salomonem
non
reiiciat,
postea
suo
loco
videbitur.
Ac
(ne
sim
nimium
prolixus)
duas
istas
genealogias,
quantum
ad
summam
spectat,
convenire
inter
se
dico,
quatuor
tamen
discrimina
in
illis
notanda
esse.
Primum
est,
quod
Lucas
ordine
retrogrado,
ut
loquuntur,
ab
ultimo
ad
primum
adscendit,
quum
Matthaeus
ab
ipsa
origine
incipiat.
Alterum
est,
quod
Matthaeus
narrationem
suam
ultra
sanctum
et
electum
Abrahae
genus
non
extendit:
Lucas
vero
ad
Adam
usque
progreditur.
Tertium,
quod
legale
genus
Matthaeus
tractat,
et
sibi
etiam
quosdam
rescindere
permittit
ex
recitationis
serie,
quod
lectorum
memoriae
consulere
volens
tres
solum
tessaradecadas
enumerat:
Lucas
vero
naturale
genus
magis
exacte
prosequitur.
Quartum
et
postremum,
quod
interdum
de
iisdem
loquentes
hominibus
in
eorum
tamen
nominibus
variant.
De
primo
discrimine,
quando
nihil
difficultatis
habet,
plus
verborum
facere
supervacuum
est.
Secundum
optima
ratione
non
caret
:
nam
quia
Deus
sibi
genus
Abrahae
delegerat,
unde
nasceretur
mundi
redemptor,
et
salutis
promissio
illic
quodammodo
inclusa
erat
usque
ad
Christi
adventum,
non
egreditur
Matthaeus
ultra
constitutos
a
Deo
fines.
Tenendum
est
quod
dicit
Paulus:
Christum
esse
ministrum
circumcisionis
ad
praestandam
salutem,
quae
promissa
fuerat
sanctis
patribus,
ad
Rom.
15,
8.
Cui
concinit
illud
Christi
dictum,
salutem
ex
Iudaeis
esse,
Ioannis
4,
22.
Eum
itaque
Matthaeus
in
sacro
illo
genere
conspiciendum
proponit,
cui
proprie
destinatus
erat.
Ideo
in
Matthaei
catalogo
considerandum
est
nobis
|