[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


24:56  sistens  non  respiceret  in  Deum,  qui  nullius  humanae  opis  indigus,  per  se  nullo  negotio  implet  quidquid  decrevit,  et  obstaculis  quae  nos  terrent  subactis,  adiumenta  sibi  pro  arbitrio  undecunque  adsciscit.  Remoram  ex  sua  balbutie  sibi  obiicit  Moses:  respondit  Deus  se  unum  esse  qui  linguas  hominum  quas  creavit  gubernet:  itaque  quod  alii  sunt  elingues,  vel  muti,  alii  autem  prompti  ad  loquendum,  discrimen  esse  ex  mero  suo  beneplacito.  Unde  sequitur,  subiici  eius  imperio  totam  naturam  (ut  loquuntur)  ut  media  quae  nulla  sunt  facile  inveniat:  contra  vero  quaecunque  repugnant  impedimenta  longe  avertat,  vel  cogat  etiam  sub  obsequium.  Quanquam  non  tantum  sibi  vim  et  potestatem  moderandi  vendicat  in  generali  naturae  cursu,  sed  docet  ex  speciali  sua  gratia  fluere  quod  alii  supra  alios  eloquentia  pollent:  neque  id  modo,  sed  in  manu  sibi  esse  miras  conversiones,  ut  disertissimos  quosque  obmutescere  faciat,  mutis  autem  linguam  expediat  ad  loquendum.  Nam  et  experientia  hoc  docet,  qui  linguae  agilitate  praestant  interdum  sermone  destitui:  rursum  balbos  aut  tardos  incredibili  dexteritate  agere  causam  unam,  quum  in  aliis  omnibus  deficiat  eos  facultas.  Quum  ergo  in  manu  Dei  sit  linguas  singulis  momentis  vel  constringere,  vel  solvere,  perperam  Moses  quasi  deprehensus  haesit,  quia  non  suppeteret  naturalis  facundia:  ac  si  penes  autorem  naturae  non  esset  huius  incommodi  remedium.  Verum  sicuti  immensam  Dei  potentiam  supra  omnes  qui  nobis  adversantur  obices  extollere  convenit,  ita  rursus  cavendum  ne  promiscue  et  sine  delectu  huc  illuc  eam  trahamus,  ac  si  nostris  figmentis  subiecta  esset.  Videmus  enim  plerosque,  dum  nimis  audacter  suscipiunt  quidquid  tulit  eorum  libido,  ne  quid  eorum  impetum  moretur,  hunc  clypeum  arripere,  in  Dei  manu  esse  omnia  media  et  eventus.  Atqui  hac  iactantia  indigne  profanatur  Dei  virtus:  ideoque  non  potest  haec  sententia  rite  accommodari  in  legitimum  finem,  nisi  praeluceat  vocatio  et  mandatum.  Itaque  notanda  est  connexio:  Proficiscere  quo  te  mittam:  nonne  ego  sum  Iehova,  qui  sermonem,  visum  et  auditum  hominibus  largior?  Quae  huc  tendit,  ut  Moses  liberalitatis  divinae  fiducia  ad  exsequendum  munus  suum  strenue  incumbat.  13.  Mitte  per  manum.  Quod  hunc  locum  interpretantur  nonnulli  de  Christo,  quasi  diceret  Moses  eius  virtute  opus  esse  ad  tanti  operis  magnitudinem,  coactum  est  et  longe  petitum,  et  refellitur  proximo  contextu:  quia  ad  hanc  precationem  non  tantopere  excanduisset  Deus.  De  Aharone  cur  alii  dictum  accipiant  non  video:  nihil  enim  in  eorum  coniectura  firmum  est,  quod  Moses  sibi  fratrem  praetulerit.  Tertius  sensus  magis  est  tolerabilis,  ut  Deus  quem  ad  hoc  opus  destinavit,  velut  porrecta  manu  dirigat:  quod  tantundem  valet  atque  necessariis  dotibus  ornare.  Sed  tunc  relativum  vertendum  esset  in  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci