7:559  559  INTERIM.  560  etiam  si  omnia  quae  ex  *)  eis  praecepta  sunt,  fecerint,  et  agnoscere  et  dicere  debeant  se  esse  inutiles  servos  (Luc.  17,  10):  tamen  quum  ex  caritate  Dei2)  profluant,  et  gratiae  Dei  effectus  sint,  ac  quia  Deus  secundum  suam  voluntatem  operantibus  mercedem  liberalissime  promisit:  spag.  14]  eadem  et  temporalium  bonorum,  et  aeternae  vitae  remuneratione  dignatur,  secundum  apostoli  testimonium,  inquientis:  Abundate  in  omni  opere  bono,  scientes  quod  labor  vester  non  est  inanis  in  Domino  (1  Cor.  15,  58).  Non  enim  est  iniustus  Deus,  ut  obliviscatur  operis  vestri  et  dilectionis,  quam  ostendistis  in  nomine  eius  (Hebr.  6,  10).  Ac  iustificati  iam  tit8)  servi  facti  iustitiae,  membra  sua  exhibentes  serva  iustitiae  ad  sanctificationem  (Rom,  6,  13),  cooperante  gratia,  bonis  operibus  abundant:  et  quanto  magis  eisdem  abundant,  tanto  maiora  iustitiae  incrementa  ipsis  adiunguntur,  ut  qui  iusti  sunt  iustiores  fiant.  Ne  verearis,  inquit  scriptura,  iustificari  ad  mortem  (Eccl.  18,  22).  Item:  Qui  iustus  est,  iustificetur  adhuc  (Apoc.  22,  11);  et:  Qui  in  Christo  fructuosus  est,  repurgetur  a  patre  coelesti,  ut  fructum  copiosiorem  ferat,  ut  Christus  ipse  docet  (Ioann.  15,  2).  Et  haec  est  illa  ex  operibus  iustificatio,  de  qua  Iacobus  frater  Domini.  Quod  reliquum  est,  etsi  opera  a  Deo  mandata,  ut  necessaria  ad  salutem,  sunt  praecipue  urgenda,  iuxta  illud  Christi:  Si  vis  ad  vitam  ingredi,  serva  mandata  (Matth.  19,  17):  quae  tamen  praeceptis  superaddita  aut  pie  aut  honeste  suscipiuntur,  ipsa  etiam  commendanda  sunt,  ne  a  spiritu  sancto  multa  horum  in  scripturis  sanctis  commendante,  discrepemus:  alias  relinquere  aut  vendere  omnia,  et  sequi  Dominum:  item,  servare  virginitatem  aut  continentiam,  [pag.  15]  donum  et  utile  non  esset.  Quin  imo  David  quum  saltaret  ante  arcam,  iure  fuisset  irrisus  a  Michol  (2  Sam.  6,  20).  Item,  Paulus  frustra  remisisset  salarium  iis,  quibus  verbum  Dei  praedicaverat  (1  Cor.  9,  17).  Breviter,  discernenda  sunt  opera  supererogationis,  quae  supra  praeceptum  (ut  verbo  Chrysostomi  utamur)  fiunt,  ab  iis  quae  contra  fiunt.  Haec  enim  Christus  ipse  damnat,  ut  fermentum  Pharisaeorum  (Luc.  12,  1):  at  illa  spiritus  sanctus  in  scripturis  loquens  commendat,  inquiens:  Voluntaria  oris  mei  beneplacita  fac,  Domine  (Psal.  119,  108).  De  fiducia  remissionis  peccatorum.  Hic  cavendum  est,  ne  aut  homines  faciamus  securos  nimis,  sibique  fidentes,  aut  anxia  dubitatione  in  desperationem  impellamus.  Itaque  quum  Paulus  dicat  (1  Cor.  4,  4),  se  quidem  nullius  peccati  con-  1)  ex  cum  iisdem  omittendum.  2)  Dei  perperam  additum  testibus  iisdem.  3)  et  Mog.  Aug.  Ilerg.  Ed.  Calv.  germ.  Sic  etiam  Gallus,  non  vero  germ.  exemplar  authenticum.