40:559
559
PRAELECTIONES
560
Dei.
Dico
enim
quid
sentire
coacti
fuerint
ipsi
profani
homines.
Et
quanquam
Aristoteles
libenter
reiiceret
omnem
sensum
divinitatis,
ut
fuit
malignus
in
hac
parte,
quum
scilicet
ad
captum
ingenii
vellet
Dei
naturam
exigere,
ut
omnia
raperet
ad
acumen
suum:
tamen
exprimitur
ei
haec
confessio,
quod
scilicet
non
temere
semper
accidant
omnia
somnia,
sed
esse
jjtavxtxijV,
hoc
est,
divinationem
in
quibusdam.
Disputat
quidem
unde
sint
somnia,
ad
quam
partem
animi
pertineant,
vel
ad
intellectivam,
vel
sensitivam:
et
concludit
tandem
ex
hac
secunda
proficisci,
sed
quatenus
est
imaginativa.
Postea
quum
quaerit
sintne
somnia,
vel
causae,
vel
alia
eiusmodi,
inclinat
in
hanc
partem,
quod
sint
potius
symptomata,
vel
accidentia
quae
fortuito
contingunt.
Interea
non
potest
hoc
admittere,
somnia
divinitus
immitti:
et
rationem
addit,
quod
multi
stupidi
homines
somnient,
et
eadem
sit
in
eorum
somniis
ratio,
quae
posset
perspici
in
sapientissimis.
Deinde
adiicit
etiam
bruta
animalia.
Sunt
enim
quae
somniant,
ut
elephanti.
Quum
ergo
brutis
animalibus
communia
sint
somnia,
quum
sapientes
rarius
somnient
quam
rudissimi
idiotae,
probabile
non
est
Aristoteli,
somnia
immitti
divinitus.
Negat
igitur
esse
^eon^nxoi
vel
.frsia,
sed
6at[xovca,
hoc
est,
fingit
aliquid
esse
medium
inter
divinitatem
et
daemonicam
naturam.
Scimus
autem
quam
in
partem
accipiant
philosophi
nomen
illud
quod
in
scripturis
male
sonat.
Dicit
igitur
somnia
immitti
ab
illis
inspirationibus
aereis,
non
autem
a
Deo:
quia,
inquit,
non
est
divina
hominis
natura,
sed
est
inferior:
et
tamen
supra
terrenam,
hoc
est,
quasi
angelica.
Cicero
hac
de
re
prolixe
disputat
I.
lib.
de
Divinatione,
quanquam
refellit
quaecunque
dixerat
lib.
II.
ut
erat
Academicus.
Deinde
etiam
inter
alia
argumenta
quibus
probat
esse
deos
somnia
addit,
Quod
si
qua
est
divinatio
in
somniis,
sequitur
esse
aliquod
numen
in
coelo
:
neque
tamen
mens
hominis
posset
aliquod
somnium
concipere
absque
inspiratione
coelesti.
Valet
igitur
ratio
illa
quam
Cicero
affert,
Si
est
divinatio
in
somniis,
esse
aliquod
numen.
Nota
est
etiam
distinctio
quae
ponitur
a
Macrobio:
quanquam
inscite
confundit
et
genera,
et
species,
ut
erat
homo
non
magni
iudicii,
sed
rhapsodos
qui
congerebat
absque
delectu
quidquid
legerat,
et
sine
ratione.
Maneat
igitur
hoc
fixum,
non
temere
fuisse
hanc
opinionem
infixam
omnium
cordibus,
esse
inter
somnia
aliquam
speciem
divinationis.
Unde
etiam
illud
Homericum,
lx
Aioc
satxv
ovap.
Si
quidem
non
intelligit
hoc
generaliter
neque
promiscue
de
somniis
quibuslibet,
sed
ubi
personas
heroum
in
medium
adducit,
simul
etiam
hoc
notat:
fuisse
divinitus
admonitos
in
ipso
somno.
Iam
venio
ad
somnium
Nebuchadnezer.
In
hoc
somnio
duo
notanda
sunt,
quod
scilicet
excussa
|