20:558
Dici
non
potest,
vir
eximie,
quantopere
me
tuae
affecerint
literae,
quamque
acriter
animum
meum
pupugerint.
Quis
enim
aut
mente
sit
tam
stupida
aut
adamantino
pectore,
qui
tam
sanctis
8alutaribusque
monitis
non
commoveatur.
Et
sane
haud
scio
an,
si
res
tum
fuisset
integra,
oblatam
conditionem
recusassem.
Verum
quum
una
ex
parte
animi
in
me
tui
plane
evangelicam
sinceritatem,
ex
altera
bene
mihi
consciam
mentem
et
institutum,
quod
ea
in
re
sum
sequutus,
precesque
considero
quibus
me
ante
opus
tantum
apud
Deum
meum
armavi,
non
possum,
nec
poteris
(certo
scio)
ipse,
non
probare
quod
a
me
factum
sit.
Saepe
certe
multumque
mecum
ipse
omnia
reputavi
quae
ad
me
scribis,
si
quo
modo
apud
fratrem
possem
conditionem
meam
meliorem
facere.
At
ita
durum
et
in
tractabilem
sciebam,
et
precibus
meis,
sicut
solet,
intractabilior
redderetur.
Quid
ergo?
Malum
fuit
duplicandum?
Equidem
non
malum,
sed
malorum
omnium
pessimum
et
miserrimum
putassem,
si
in
eam
incidissent
quae
unius
mecum
animi
ac
spiritui
Dei
conformis
non
foret.
Atque
hic
illud
praecipue
spectavi:
at
me
hic
interea
retardatum
iri,
dum
liberis
procreandis
operam
do,
vel
laqueis
potius,
quod
avertat
pro
sua
bonitate
Dominus,
strangulandum
coniectas.
Scias
velim,
frater
carissime,
et
Deum
immortalem
nisi
fidem
habes
obtestor,
me
hoc
unum
in
votis
habere
ut
me
ex
his
difficultatibus
extricem.
Consentit,
imo
vero
urget,
instat,
et
vel
me
ardentior
est
uxor.
Enimvero
contemplare
mihi
quanta
sint
transigenda
hinc
illinc
negotia.
Cum
fratre
quidem
existimo
facile
nunc
me
transacturum,
si
modo
rem
ipsam
animumque
meum
non
intelligat.
Quem
ne
se
perspectum
habere
credat,
ex
iis
quae
ante
ortum
inter
nos
dissidium
cum
eo
communicaram,
vereor.
Atqui
sic
mihi
illic
res
meae
componendae,
quasi
huc
sedes
sim
translaturus,
hic
rursum,
quasi
illuc.
Clamabis
iterum
me
vocationem
a
Domino
petere.
Ego
certe
meam
conditionem
miserrimam
existimo
et
noctes
diesque
deploro.
Sed
interea
me
ipse
scripturarum
lectione
solari,
atque
animum
assiduis
ad
Dominum
precibus
reficere
ac
munire
non
desino
et
saepe
illud
Isaiae1)
vociferor:
*]niTPD
rab
nnypn
^DIID
'n
Tjynn
nnb
ac
subiungo
illud
Ieremiae:
2)
uipD
WD'
ann
raiwi
ybx
mrv
uawn
Interea
quod
possum
me
incontaminatum
servo.
Quae
non
ideo
dico
ut
me
iustificent
aut
quod
hic
mihi
placeam,
sed
ut
intelligas
quanto
sanctorum
coetuum
desiderio
tenear,
ad
quorum
praescripta
4251.1)
63,
17.
2)
Thren.
5,
21.
|