9:556
quia
ad
suos
scopulos
attrahere
non
potuerit
quos
magis
delectat
rectae
navigationis
cursus.
Hinc
scilicet
istae
lacrymae,
nisi
valeat
Nicodemitarum
consilium,
non
[pag.
128]
posse
concordiam
et
pacem
coalescere.
Interea
ferendum
non
est,
ut
impurus
calumniator
suis
maledictis
innoxios
Christi
servos
opprimat,
qui
pietatis
iactura
nolunt
pacem
redimere.
De
nostris
adversariis
verissime
praedicat,
quum
pacem
optare
se
fingant,
non
aliam
velle,
nisi
quae
coniuncta
sit
cum
nostro
interitu.
De
nobis
autem
quam
improbe
mentiatur,
testis
est
eius
conscientia.
Tyrannidem
papatus,
quae
non
minus
hominum
saluti
quam
Dei
gloriae
inimica
est,
si
cupimus
deletam,
nihil
mirum,
quando
ea
stante
nec
religio,
nec
Dei
cultus,
nec
Christi
regnum
postliminio
[pag.
129]
in
suum
gradum
restitui
queunt.
Sed
quum
id
agendo
consulamus
eorum
saluti
qui
nobis
crudelissimi
sunt
hostes,
immerito
nobis
exprobratur
quod
ab
omnibus
nostris
studiis
et
actionibus
remotissimum
est,
velle
scilicet
istos
perditos,
nec
aliter
quam
eorum
oppressione
placari
posse.
Facessat
quam
adducit
bellorum
civilium
similitudo.
Neque
enim
cum
aliis
bellum
gerimus,
nisi
qui
pietatem
funditus
evertendo
professi
sunt
ecclesiae
hostes
:
quibus
tamen
ipsis
reconciliari
parati
erimus,
modo
salva
et
intacta
maneat
veritas,
quae
et
Dei
gloriam,
et
ecclesiae
salutem
in
se
continet,
[pag.
130]
Nobis
nihil
quaerimus:
victoriae
laus
ad
Deum
referatur,
fructus
ad
totum
fidelium
corpus.
Sed
pacificandis
dissidiis
insulsa
praescribitur
ratio
a
censore:
ut
cedamus
utrinque,
et
aliquid
remittamus,
ut
neutram
partem
suae
conditionis
poeniteat.
Quasi
vero
nostrum
sit
mediis
pactionibus
de
iure
Dei
transigere.
Ubi
de
agrorum
finibus
inter
se
litigant
homines,
vel
de
dignitate
certant,
vel
de
pecunia
aliisve
terrenis
negotiis
contendunt,
audienda
Christi
admonitio
ut
statim
pacem
quaeramus.
Sed
nostrae
dimicationi
finem
alium
quaerere
fas
non
est,
quam
si
ultro
citroque
ad
[pag.
131]
subeundum
Christi
iugum
manus
demus.
Summum
in
animas
imperium
Deus
uni
sibi
vendicat:
ereptum
est,
restitui
volumus.
Totam
pietatis
summam
verbo
suo
complexus
est,
et
aeternae
salutis
viam
monstravit
:
tota
legis,
prophetarum
et
evangelii
doctrina
perversis
commentis,
imo
prodigiosis
erroribus
ac
deliriis
indigne
corrupta
est:
restitui
suo
nitori
postulamus,
quod
fieri
nequit,
nisi
prorsus
concidant
quae
coelestibus
oraculis
opposita
fuerunt
hominum
commenta.
Templum
Dei,
cuius
inviolabilis
esse
debebat
sanctitas,
foede
profanatum
purgari
cupimus.
Quisnam
hominum
ex
sacrosancto
[pag.
132]
Dei
iure
vel
tantillum
subducere
audeat,
ut
inter
nos
coeamus?
Speciosum
quidem
nomen
est
pacis,
inquit
Hilarius,
*)
et
pulchra
opinio
unitatis:
sed
quis
1)
Contra
Auxentium
et
Arianos
|