9:555
555
RESPONSIO
55G
religio:
utrosque
tamen
obnoxios
facit
multis
erroribus.
Quid
superest,
nisi
ut
parte
doctrinae
utrinque
abolita,
quod
residuum
erit
simul
assuatur,
ut
[pag.
123]
nova
ecclesia
ex
duabus
diversis
composita
surgat?
Interea
mire
versipellib
est
theologia,
pseudocatbolicos
nunc
vocare
quibuscum
voluit
communionem
servari.
Quid
ergo
piis
Dei
cultoribus,
qui
inter
papistas
degunt,
ne
fiant
schismatici,
agendum?
Illic
certe
dominantur
qui
pontificem
romanum
tantum
non
Deum
faciunt,
nt
censor
loquitur,
eiusque
autoritatem
non
modo
supra
totam
ecclesiam,
sed
supra
scripturam
efferunt:
ab
his
discessionem
sponte
facere
si
religio
sit,
manere
in
sacrilego
illo
coetu,
quam
[pag.
124]
turpis
et
scelesta
erit
proditio?
Caeterum
donec
nostrae
doctrinae
vitia
et
errores
ostenderit,
commentum
eius,
religionem
inter
duo
mala
esse
positam,
admittere
iniquum
esset,
sicuti
nemo
sanus
admittet.
Et
tamen
quod
negaverat
sibi
probari
neutralem
sectam,
quasi
sui
oblitus
nunc
repudiat,
tertium
quoddam
genus
hominum
ponendo,
quibus
se
adiungit
socium.
In
quo
subscriberem
eius
sententiae
si
probaret
sinceram
pietatis
doctrinam,
quia
apud
nos
non
reperitur,
in
medio
quaerendam
esse.
Sed
quum
ne
in
minimo
quidem
apice,
a
pura
simplicique
fidei
[pag.
125]
orthodoxae
regula
deflexisse
ostendat,
quid
minus
consentaneum
est
quam
eos
solos
laudare,
qui
a
nobis
non
aliter
quam
a
papistis
dissentiunt,
ac
si
hoc
et
recti
iudicii
et
sanctae
moderationis
optimum
esset
documentum?
Tenendum
quidem
est,
hoc
modo
neutrales
qui
se
Nicodemitas
falso
nominant,
solos
sapere
et
manere
in
gradu,
quia
se
a
contentione
subducunt,
ad
quam
inviti
pertrahimur
ingenua
fidei
professione.
Porro
dum
circumspicio
quid
hoc
libro
sibi
voluerit,
hoc
unum
ei
consilium
fuisse
probabile
videtur,
rebus
alibi
turbatis,
alibi
[pag.
126]
incompositis,
praesertim
vacillante
Gallia,
gravis
et
moderati
hominis
personam
induere,
ut
pacificandi
spe
obiecta
se
insinuaret
in
eorum
gratiam,
quos
putabat
alioqui
satis
propensos
esse
ad
medias
pactiones.
Habuit
forte
rationem
quoque
praeteriti
temporis:
ut
qui
saepius
transfuga
fuit
et
desertor,
perfidae
levitatis
infamiam
quoquo
modo
elueret.
Speciosa
enim
excusatio
est,
eodem
animo
semper
in
utrisque
versatum
castris:
quia
non
destiterit
catholicae
ecclesiae
unitatem
nobiscum,
perinde
ac
cum
papistis
colere.
Praecipue
tamen
sinistrum
avertere
praeiudicium
[pag.
127]
voluit,
ne
patrono
in
cuius
clientelam
dare
se
optaverat
domicilii
causa
suspectus
foret.
Ac
initio
quidem
ad
hunc
scopum
venenata
omnia
spicula
direxerat,
ut
dissipato
piorum
consensu
evangelii
cursum
interrumperet.
Nec
laboris
poenitebat,
dum
primis
diebus
comiter
exceptus
non
vulgarem
mercedem
fatua
spe
devorabat:
a
qua
postquam
excidit,
lugubri
cantu
deplorat
quod
impendet
naufragium:
|