9:554
sanum,
doctrinae
evangelicae
et
apostolicae
traditioni
consentaneum
invenit.
Quid
autem,
si
eius
placitis
stamus,
aliud
est
traditio
apostolica,
quam
antiquitus
recepta
opinio?
Ita
sacer
et
[pag.
118]
indubia
fide
munitus
erit
error
quilibet,
vetustatis
umbra
obtectum.
Addit
eam
se
ecclesiam
pro
vera
ecclesia
agnoscere,
quia
in
fundamento
verae
et
apostolicae
doctrinae
consistat,
nec
impio
schismate
a
reliquarum
ecclesiarum
communione
se
separet.
De
nostris
ecclesiis
eum
loqui,
ex
contextu
apparet:
ubi
nos
Syris,
Aethiopibus
et
Armeniis
comparat.
Cur
ergo
ante
pronunciavit
nos
pro
schismaticis
habendos?
Quis
non
videt
spectrorum
obiectu
eum
ludere?
Quod
autem
non
putat
ad
distrahendas
ecclesias
valere
caeremoniarum
aliquot
et
quaestionum
[pag.
119]
diversitatem,
modo
in
Christo
capite
et
sincera
caritate
communio
retineatur,
recte
id
quidem,
nisi
multiplicem
et
varium
Christum
tam
ex
adulterinis
commentis,
quam
ex
evangelii
doctrina
conflaret,
sicut
ante
visum
est.
Quibus
enim
portentis
non
aptabitur
Christi
nomen:
quando
eum
dicit
caput
retineri
in
papatu,
ubi
misere
laceratus
est
ac
discerptus,
avulsus
a
suo
evangelio,
et
eius
veritas
horribili
deformitate
foedata?
Ergo
hic
etiam
ludit.
Si
pro
sua
gravitate
in
primis
odit
factionum
nomina,
et
ex
inferis
emissa
[pag.
120]
credit,
dum
hi
alios
papistas,
antichristianos,
Satanae
ministros,
hostes
doctrinae
Christi,
illi
vero
contra
alios
haereticos,
schismaticos,
apostatas,
ecclesiae
Christi
hostes
appellant:
cur
ipse
nova
et
inaudita,
nec
minus
odiosa
paulo
post
comminiscitur,
dum
anticatholicos
et
Calvinianos
recte
vocari
censet,
quos
olim
pro
suis
condiscipulis
habuit?
Quod
si
desultoria
hac
levitate
vanitatem
suam
prodidit,
saltem
veteri
magistro
pepercisset.
Videndum
nunc,
si
eius
decreto
acquiescimus,
ubi
nos
consistere
oporteat
ut
Christiani
[pag.
121]
censeamur.
Quod
eos
perperam
facere
iudicat,
qui
partium
studia
vitando
neutralem
inducunt
sectam,
libenter
recipio.
Nec
vero
mihi
placet
quemquam
immodico
partis
studio
esse
addictum,
quod
libertatem
et
aequitatem
iudicandi
praepediat.
Sed
quod
probe
dixisse
visus
est,
momento
postea
evertit.
Contendit
enim
rursum,
quia
religionis
fundamentum
in
papatu
manet,
pios
in
eo
coetu
posse
versari.
Sed
qua
fronte
asserit
fundatum
esse
in
Christo
papatum,
ubi
tota
eius
gloria
et
virtus
prostrata
iacet?
Quomodo
illic
credetur
stare
religio,
ubi
doctrina
[pag.
122]
prophetica
et
apostolica
hostiliter
oppugnatur?
Et
quum
pronunciet
haereses
damnandas
esse,
quomodo
eas
separabit
a
papatu,
qui
innumera
impiorum
dogmatum
turba
scatet?
Sed
non
aliud
videtur
remedium,
ubi
religio
inter
duo
mala
posita
est.
Ergo
ita
nunc
ἐπίκοινος
est
censor
noster,
ut
clandestino
artificio
neutrum
genus
fabricet.
Vera
est
tam
apud
papistas
quam
apud
nos
|