25:554
essent
in
mundo,
non
reputarunt
qualis
possit
nasci
offensio
ex
novitate
exempli.
Quare
discamus
nihil
inconsiderate
aggredi,
etiam
si
vitio
careat,
quin
potius
semper
occurrat
Pauli
admonitio,
non
tantum
quid
liceat
spectandum
esse,
sed
quid
expediat:
praesertim
sedulo
cavendum
ne
quo
novo
exemplo
turbemus
pios
animos
(1.
Cor.
6,
12
et
10,
23).
l
l
.
Audierunt
filii
Israel.
Non
dubium
est
quin
sancto
zelo
excanduerint,
neque
vehementia
videri
nimia
debet,
quod
ob
congeriem
lapidum
ad
delendos
suos
populares
se
armaverint.
Vere
enim
et
prudenter
iudicarunt
pessumdari
legitimum
Dei
sanctuarium,
eius
cultum
profanari,
sacra
violari,
dissipari
consensum
pietatis,
ianuam
aperiri
superstitionum
licentiae,
si
duobus
in
locis
immolarentur
Deo
victimae:
quibus
etiam
de
causis
tam
graviter
totum
populum
ad
unum
altare
astrinxerat.
Non
temere
itaque
decem
tribus
sacrilegam
audaciam
in
profano
altari
detestantur.
Quare
hic
nobis
illustre
proponitur
specimen
pietatis,
ut
si
videmus
corrumpi
purum
Dei
cultum,
acerrimi,
quantum
in
nobis
erit,
simus
eius
vindices.
Non
omnibus
quidem
datus
est
gladius
in
manum
:
sed
pro
sua
quisque
vocatione
et
officio,
viriliter
et
constanter
asserere
studeat
purum
religionis
statum
contra
omnes
corruptelas.
Maxime
vero
rara
laude
dignus
fuit
zelus
dimidiae
tribus
Manasse,
quae
posthabito
carnis
respectu,
familiae
suae
non
pepercit.
Interea
fateor
hoc
quamvis
pium
studium
non
caruisse
turbulento
impetu:
quia
antequam
sciscitati
fuerint
de
fratrum
suorum
animo,
et
causam
probe
tenuerint,
properant
ad
bellum
decernendum.
Fateor
quidem
id
non
fieri
nisi
sub
conditione:
quia
legatos
mittunt,
qui
causam
bene
et
penitus
compertam
referant,
nec
digitum
movent
ad
poenam
exigendam,
donec
facti
sint
sceleris
certiores.
Itaque
excusari
potest
iracundiae
fervor,
dum
se
ad
pugnam
comparant,
si
qua
defectio
deprehensa
fuerit.
16.
Sic
dicunt.
Perinde
ac
si
cognitum
esset,
unico
Dei
altari
hoc
secundum
esse
oppositum,
ab
obiurgatione
incipiunt,
et
quidem
valde
dura
et
aspera.
Sumunt
igitur
hoc
pro
confesso,
exstructum
esse
altare,
in
quo
duae
tribus
sacrificia
sua
offerant.
Hic
eos
fallit
opinio,
quia
in
alium
usum
et
finem
erat
destinatum.
Porro
si
verum
fuisset
quod
animis
conceperant,
iusta
esset
tota
expostulatio
qua
utuntur:
erat
enim
clarum
defectionis
crimen,
quidquam
mutare
in
lege
Dei,
cui
obedientia
pluris
est
quam
omnes
victimae
(1.
Sam.
15,
22):
ac
in
optima
ratione
fundata
est
haec
condemnatio,
eos
esse
apostatas,
qui
se
ab
unico
altari
subducunt.
17.
An
parum
nobis
est
Scelus
amplificant
a
pertinacia,
quod
non
desinant
Deum
subinde
lacessere
suis
abominationibus.
Proferunt
in
medium
insigne
exemplum,
ac
recentis
memoriae.
Nam
quum
a
quatuor
plagis
mundi
circumdarent
Dei
|