40:553
553
IN
DANIELEM.
CAP.
I.
554
tunc
desistimus:
sed
ubi
lucrum
nobis
est
in
manu,
et
non
metuimus
a
periculo,
iam
nemo
est
qui
non
sponte
illuc
inclinet.
Videmus
ergo
quid
sibi
velit
Daniel
in
hoc
versu,
nempe
quia
Melsar
vidit
hoc
sibi
esse
utile,
et
quia
potuit
facere
quaestum
ex
victu
quem
rex
assignaverat
quatuor
pueris,
ideo
dedit
legumina.
Sed
notandum
est
etiam
consilium
Danielis.
Vult
enim
hic
ostendere,
non
debere
adscribi
hominis
beneficio
quod
potuerit
integrum
se
et
illibatum
servare
una
cum
sociis.
Quare?
Quia
nunquam
hoc
impetrasset
ab
isto
homine
Melsar,
nisi
ubi
vidit
se
hoc
tuto
posse
concedere.
Quoniam
igitur
Melsar
consuluit
proprio
commodo,
et
privatae
utilitati,
deinde
etiam
voluit
effugere
omnia
discrimina
et
omnes
molestias,
hinc
facile
colligimus,
non
posse
hoc
censeri
eius
beneficium,
quod
Daniel
et
socii
adepti
sunt
quod
optabant,
sed
fuisse
rem
totam
gubernatam
Dei
providentia,
sic
ut
homo
mansuesceret.
Interea
autem
Deus
palam
ostendit
sibi
totam
laudem
deberi,
quo
scilicet
ita
exerceret
Danielis
et
sociorum
eius
gratitudinem.
17.
Et
pueris
illis
quatuor,
dedit
(inquam)
illis
Deus
cognitionem
et
scientiam
in
omni
literatura
et
sapientia:
et
Daniel
intellexit
in
omni
visione
et
somniis.
Hic
ostendit
propheta
quod
iam
supra
attigimus,
sibi
partam
fuisse
autoritatem,
ut
maiore
cum
fructu
exerceret
prophetae
officium.
Oportuit
enim
certis
notis
ipsum
insigniri,
ut
Iudaei
primum,
et
extranei
etiam
cognoscerent
ipsum
esse
praeditum
prophetico
spiritu.
Pars
autem
huius
gratiae
collata
fuit
tribus
eius
sociis:
sed
excelluit
supra
omnes,
quia
Deus
aptaverat
illum
ad
singulare
munus.
Hic
finis
notandus
est,
quia
illud
esset
frigidum,
mercedem
illis
fuisse
repensam
a
Deo,
eo
quod
frugaliter
imo
etiam
sordide
victitaverant,
et
abstinuerant
sponte
a
delitiis
aulicis.
Aliud
enim
fuit
Dei
consilium.
Nam
voluit,
quemadmodum
iam
dixi,
extollere
Danielem,
ut
cum
fructu
ostenderet
Deum
Israelis
unicum
esse
Deum:
et
quoniam
volebat
etiam
socios
eius
ad
tempus
aliquod
excellere
in
praefectura
politica,
ideo
etiam
donavit
eos
aliqua
parte
spiritus.
Sed
operae
pretium
est,
nobis
proponere
ante
oculos
Danielem,
quia,
sicuti
iam
dixi,
antequam
Deus
prophetam
illum
constitueret,
voluit
quasi
suis
insignibus
illum
ornare,
ut
iam
parata
esset
fides
eius
doctrinae.
Dicit
igitur
quatuor
illis
pueris,
hoc
est,
adolescentibus,
datam
fuisse
cognitionem
et
scientiam
in
omni
literatura
et
sapientia:
Danielem
vero
singulari
dono
fuisse
praeditum,
quod
scilicet
esset
somniorum
interpres,
deinde
visiones
intelligeret.
Quum
de
literatura
hic
loquitur
Daniel,
non
dubium
est
quin
|