25:553  553  COMMENTARIUS  IN  IOSUE  CAP.  XXII.  554  principes  cum  eo,  singulos  principes  per  singulas  domos  avitas  ex  omnibus  tribubus  Israel:  singuli  namque  principes  familiarum  patrum  suorum  erant  in  millibus  Israel.  15.  Venerunt  ergo  ad  filios  Buben,  et  ad  filios  Gad,  et  ad  dimidiam  tribum  Manasse,  ad  terram  Gilead,  loquutique  sunt  mm  eis,  disendo:  16.  Sic  dicunt  universus  coetus  Iehovae:  Quae  est  praevaricatio  ista,  qua  praevaricati  estis  contra  Deum  Israel,  ut  avertamini  hodie  ne  eatis  post  Iehovam  aedificando  vobis  altare,  ut  rebelletis  hodie  contra  Iehovam?  17.  An  parum  nobis  est  cum  iniquitate  Peor,  a  qua  necdum  sumus  mundati  etiam  hodie,  et  tamen  fuit  plaga  in  coetu  Iehovae?  18.  Vos  autem  avertimini  hodie  ne  eatis  post  Iehovam,  et  erit,  vos  rebellabitis  hodie  contra  Iehovam,  et  cras  in  totum  coetum  Israel  irascetur.  19.  M  quidem  si  immunda  est  terra  possessionis  vestrae,  transite  ad  terram  possessionis  Iehovae,  in  qua  habitat  tabernaculum  Iehovae,  et  possessiones  accipite  in  medio  nostrum,  et  contra  Iehovam  ne  rebelletis  :  neque  a  nobis  deficiatis,  aedificando  vobis  altare  praeter  altare  Iehovae  Dei  nostri.  20.  Nonne  Achan  filius  Zerah  praevaricatus  est  praevaricatione  in  anathemate,  et  contra  omnem  coetum  Israel  fuit  ira?  et  ille  vir  unus  non  obiit  propter  iniquitatem  suam.  10.  Devenerunt  autem.  Historia  apprime  memoratu  digna  quod  duae  tribus  cum  dimidia  cum  in  animo  haberent  monumentum  erigere  communis  fidei,  et  fraternae  concordiae,  zelo  tamen  inconsiderato  rationem  sequuti  sunt,  quae  merito  fratribus  suspecta  esset.  Decem  vero  tribus,  quum  putarent  impia  audacia  et  temeritate  violari  cultum  Dei,  sancta  ira  accensae  arma  sumpserunt,  ut  in  proprium  sanguinem  saevirent,  nec  placatae  fuerunt,  nisi  iusta  satisfactione  accepta.  Finis  exstruendi  altaris  per  se  rectus  fuit.  Propositum  enim  erat  filiis  Ruben,  et  Gad,  et  Manasse,  testari,  quamvis  fluminis  interstitio  divisi  essent,  in  religione  tamen  coniunctos,  et  mutuum  fovere  consensum  in  legis  doctrina.  Nihil  autem  minus  erat  in  animo,  quam  in  Dei  cultu  quidquam  novare.  Verum  non  leviter  peccarunt,  quod  praeterito  summo  sacerdote,  et  inconsultis  fratribus,  rem  novam  aggressi  sunt  :  deinde  quod  forma  ipsa  testimonii  in  sinistram  partem  trahi  poterat.  Scimus  quam  severe  lex  duo  altaria  vetuerit  (Exod.  20,  24):  quia  volebat  Deus  in  uno  loco  tantum  coli.  Quum  itaque  ex  aspectu  statim  omnibus  in  mentem  veniret,  eos  secundum  altare  statuere,  quis  non  eos  sacrilegii  damnasset,  quod  ritum  a  lege  Dei  alienum,  et  degenerem  fabricarent?  Quum  ergo  vitiosum  opus  censeri  posset,  debuerant  certe  in  re  tanta  et  tam  seria  fratres  suos  facere  consilii  sui  participes:  praesertim  summum  sacerdotem  praetermittere  nefas  fuit,  quum  ex  eius  ore  quaerenda  esset  Dei  voluntas.  Reprehensione  igitur  digni  fuerunt,  quia  perinde  ac  si  soli