7:551
551
INTERIM.
552
haec
religionis
usque
ad
progressum
et
definitionem
concilii,
in
hac
rerum
omnium
perturbatione
et
confusione
relicta
penderet,
sed
potius
ad
christianam
aliquam
conciliationem
moderationemque
perducta,
in
meliore
sensu,
et
concordiae
publicae
magis
accommodato
collocaretur.
Non
enim
existimabat
contrariis
sectis
undique
erumpentibus,
amplius
dissimulandum
esse,
aut
ullo
modo
serendum,
ut
per
eas
pax
publica
impediri
deinceps
aut
perturbari
possit.
Haec
ita
agenti
suae
Maiestati,
et
nihil
in
re
gravi
ac
difficili
aut
laboris
aut
operae
intermittenti,
quidam
magni
nominis
et
status
egregia
animi
voluntate,
qua
pacem
publicam
et
christianam
concordiam
prosequuntur,
et
singulari
in
patriam
caritate
permoti,
sententiam
suam
in
hoc
religionis
negotio,
quae
hic
adiuncta
est,
opportune
obtulerunt
tradideruntque
diligentius
expendendam,
simul
polliciti,
se
eam
diligenter
observaturos
esse.
Hanc
vero
consultationem
sibi
oblatam
quum
Caesarea
Maiestas
nonnullis
theologis,
peritia
sacrarum
literarum,
singulari
fide
atque
eruditione
praeditis,
excutiendam
dedisset,
ex
eorum
relatu
accepit,
eam
consultationem,
si
in
sensu
recto
et
catholico
intelligatur,
nostrae
verae
et
catholicae
religioni,
ecclesiasticae
doctrinae
statutis
et
ordinationibus
(exceptis
tantum
duobus
articulis,
communionem
utriusque
speciei
et
coniugium
sacerdotum
contingentibus),
minime
adversari,
sed
potius
ad
promovendam
ac
consequendam
in
hoc
religionis
dissidio
concordiam,
ad
pacem
in
Imperio
stabiliendam,
futuram
utilem
atque
accommodatam,
qualem
et
nunc
sua
Maiestas
spectata
horum
temporum
conditione
esse
iudicat,
ut
quae
nihil
magis
optet,
aut
sibi
curandum
putet,
quam
videat
aliquando
universos
Imperii
ordines
in
altissima
pace
degentes,
unius
sanctae
religionis
concordi
vinculo
coniunctos,
quemadmodum
ex
ratione
imperatoriae
dignitatis
ad
se
existimat
pertinere.
Quare
nunc
Caesarea
Maiestas
a
communibus
Imperii
Statibus,
qui
ecclesiae
catholicae
institutiones
ac
decreta
hactenus
summa
cum
laude
observaverunt,
clementer
requirit,
ut
eadem
deinceps
religiose
observent
,
teneantque
constanter,
nec
se
ab
eis
avelli
ullo
modo
patiantur,
aut
omnino
quidquam
immutent,
quod
ipsi
se
facturos
et
perseveranter
observaturos
esse
iam
antea
obtulerunt
ac
receperunt.
|