40:551
551
PRAELECTIONES
552
abiiciendas
esse
omnes
delitias.
Daniel
quidem
(ut
heri
vidimus)
non
constituit
virtutem
in
abstinentia
huius
vel
illius
cibi:
et
quidquid
hactenus
retulit,
non
spectavit
in
alium
finem,
nisi
ut
sciamus
praecavisse
periculum,
ne
scilicet
transiret
in
mores
alienae
gentis,
atque
ita
se
Babyloniis
misceret,
ut
non
reminisceretur
se
esse
filium
Abrahae.
Sed
tamen
hoc
necessarium
erat,
renuntiare
aulicis
delitiis.
Quanquam
ergo
suppetunt
cibi
delicati,
sponte
illos
a
se
repellit,
quia
scilicet
erat
exitialis
pollutio
(ut
ante
vidimus)
non
per
se,
sed
propter
consequentiam.
Sic
Moses
quum
fugit
ex
Aegypto,
transiit
in
novam
vitam
et
longe
diversam
a
superiori.
Vixerat
enim
laute
et
opipare
in
aula
regia
quasi
esset
regis
nepos.
Tenuiter
autem
victitat
in
deserto
postea,
et
molestissimo
etiam
labore
victum
sibi
acquirit:
Postposuit
delitias
Aegypti
(inquit
Apostolus
[Hebr.
l
l
,
26])
cruci
Christi.
Quare?
neque
enim
poterat
simul
et
Aegyptius
censeri,
et
retinere
gratiam,
quae
promissa
fuerat
filiis
Abrahae.
Erat
quaedam
haec
abnegationis
species,
semper
manere
in
aula
regis.
Sciamus
ergo
hoc
esse
verum
experimentum
nostrae
frugalitatis
et
temperantiae,
si
possumus
esurire,
ubi
Deus
nos
ad
inopiam
et
egestatem
cogit:
imo
etiam
si
sponte
possumus
abiicere
delitias,
quae
nobis
essent
ad
manum,
sed
nostro
exitio.
Nam
hic
subsistere
in
leguminibus
et
aqua
esset
valde
frivolum
:
quia
maior
interdum
intemperantia
se
prodit
in
leguminibus,
quam
in
optimis
quibusque
et
lautissimis
cibis.
Si
quis
debili
valetudine
appetat
legumina
et
alios
cibos,
qui
minus
conducunt,
ille
certe
damnabitur
intemperantiae.
Si
autem
vescatur
cibis
boni
succi
(ut
loquuntur)
et
ita
se
sustentet,
erit
laus
frugalitatis.
Si
quis
ergo
aquam
appetat,
et
sese
ingurgitet:
respuat
autem
vinum,
non
erit
hoc
laudabile,
quemadmodum
scimus.
Ergo
in
ipsa
specie
ciborum
non
debemus
subsistere,
ut
sciamus
quanta
fuerit
virtus
Danielis.
Sed
semper
debemus
dirigere
mentes
nostras
ad
finem
consilii,
nempe
quod
voluit,
quantum
in
se
erat,
ita
vivere
sub
imperio
regis
babylonii,
ut
tamen
separata
esset
conditio
ipsius
a
communi
more
gentis,
nec
unquam
oblivisceretur
se
esse
Israelitam:
et
nisi
fuisset
tanta
diversitas,
non
poterat
satis
se
ipsum
acuere
Daniel,
et
subinde
excutere
vel
expergefacere
torporem
suum.
Quemadmodum
si
suppetat
tolerabilis
victus,
non
facile
retinemur
in
officio.
Quum
ergo
necesse
esset
versari
ante
oculos
Danieli
manifestum
aliquod
et
insigne
discrimen,
quo
se
ipsum
a
Chaldaeis
separaret,
hinc
factum
est,
ut
legumina
et
aquam
peteret.
Postremo
docet
hic
locus,
etiamsi
tantum
occurrant
nobis
radices,
vel
folia
arborum,
imo
si
terra
ipsa
non
proferat
nobis
vel
minimum
germen:
tamen
Deum
posse
nobis
benedicere,
ut
simus
vegeti
et
alacres,
non
minus
quam
qui
af-
|