25:551  551  COMMENTARIUS  IN  IOSUE  CAP.  XXII.  552  diebus  multis  usque  ad  diem  hanc,  sed  custodistis  custodiam  praecepti  Iehovae  Dei  vestri.  4.  Nunc  autem  requiem  dedit  Iehova  Deus  vester  fratribus  vestris:  quemadmodum  dixerat  eis:  nunc  igitur  revertimini,  et  proficiscimini  ad  tabernacula  vestra,  ad  terram  possessionis  vestrae,  quam  dedit  vobis  Moses  servus  Iehovae  trans  Iordanem.  5.  Tatvtum  observate  diligenter  ut  faciatis  praeceptum  et  legem  quam  praecepit  vobis  Moses  servus  Iehovae,  ut  diligatis  Iehovam  Deum  vestrum,  et  ambuletis  in  omnibus  viis  eius,  servetisque  praecepta  eius,  et  adhaereatis  ei:  atque  serviatis  ei  toto  corde  vestro,  et  tota  anima  vestra.  6.  Benedixitque  eis  Iosue,  ac  dimisit  eos,  abieruntque  in  tabernacula  sua.  1.  Dimidiae  autem  tribui  Menasse  dederat  Moses  in  Basan,  alteri  autem  eius  parti  dedit  Iosue  cum  fratribus  suis  trans  Iordanem  ad  Occidentem.  Et  etiam  quum  dimitteret  eos  Iosue  in  tabernacula  sua,  et  benedixisset  eis,  8.  Tunc  dixit  ad  eos,  dicendo:  Cum  divitiis  multis  revertimini  ad  tabernacula  vestra,  et  cum  acquisitione  multa  valde,  cum  argento,  et  auro,  et  aere  et  ferro,  et  vestibus  multis  valde:  dividite  spolia  inimicorum  vestrorum  cum  fratribus  vestris.  9.  Reversi  sunt  itaque,  et  abierunt  filii  Ruben,  et  filii  Gad,  et  dimidia  tribus  Menasse  a  filiis  Israel  de  Silo  que  est  in  terra  Chanaan,  ut  irent  ad  terram  Gilead,  ad  terram  possessionis  suae,  in  qua  possessionem  acceperant  secundum  sermonem  Iehovae  per  manum  Mosis.  1.  Tunc  accersivit  Iosue.  Hic  refertur  missio  duarum  tribuum  et  dimidiae,  quae  sequutae  residuum  populum  fuerant,  non  ut  sibi  quidquam  acquirerent:  sed  quia  iam  extra  sortem  adepti  erant  domicilia  et  agros,  ut  commune  cum  fratribus  bellum  gererent,  donec  ipsis  quoque  tranquilla  esset  sua  haereditas.  Nunc  quia  fidi  suis  fratribus  comites  et  adiutores  fuerunt,  Iosue  emeritos  esse  pronunciat,  atque  ita  solutos  et  liberos  domum  remittit.  Quaeritur  tamen  quomodo  ipsos  censeat  legitima  militia  perfunctos,  quum  adhuc  occuparetur  pars  terrae  ab  hostibus,  cuius  sola  possessio  iustum  debuit  bello  finem  imponere.  Verum  si  memoria  tenemus  quod  nuper  dixi,  expeditus  erit  hic  nodus.  Si  Dei  invitationem  sequuti  essent,  et  obsecundassent  eius  virtuti,  imo  quum  illis  manum  porrigeret,  nisi  turpiter  retrocessissent,  nullo  periculo  et  parva  molestia  confectae  fuissent  belli  reliquiae.  Sua  igitur  desidia  recusarunt  quod  Deus  paratus  erat  largiri.  Atque  ita  factum  est  ut  cessaret  pactio  qua  se  obstrinxerant  duae  tribus  et  dimidia.  Nec  enim  aliter  se  obligarant  quam  ut  decem  tribus  comitarentur,  nec  minus  strenue  certarant  pro  illorum  haereditate,  quam  si  par  et  eadem  eorum  esset  conditio.  Nunc  quum  perseveranter  se  fideles  socios  praestiterint,  decem  vero  tribus  praesenti  fortuna  contentae,  non  postulent,  sed  potius  tacite  repudient  eorum  auxilium,  iure  datur  illis  liber  reditus  ad  suos.  Lauda-