9:550
Itaque
dictum
Christi
de
audiendis
scribis,
ad
suum
commodum
detorquet.
Fateor
eorum
doctrinam
multo
fermento
suisse
corruptam
:
a
quo
cavere
non
frustra
suis
Christus
praecipit
(Matth.
16,
si.
l
l
)
,
irrita
fecisse
mandata
Dei
propter
suas
traditiones.
Sed
an
permisit
Christus
discipulis
contagione
fermenti
se
inficere?
An
voluit
fictitiis
traditionibus
esse
addictos,
quum
pronunciet
hoc
modo
Deum
frustra
coli,
et
Isaiae
[pag.
99]
vaticinium
confirmet,
ubi
horribilem
vindictam
sumpturum
se
minatur
de
toto
populo,
qui
ipsum
coluerat
mandato
et
doctrinis
hominum
(Matth.
15,
8
seq.,
Isaiae
29,
13)?
Tollat
hoc
iugum
servitutis
e
papatu
censor,
ut
ad
eorum
conventus
liber
nobis
accessus
pateat.
Sed
notare
operae
pretium
est
quam
improbo
frivolo
commento
depravet
Christi
verba.
Admonet,
inquit,
Christus
suos
ut
audiant
in
cathedra
Mosis
sedentes,
id
est,
summa
autoritate
et
potestate
fungentes
ex
instituto
Mosis.
At
turpis
inscitiae
coarguitur,
summam
autoritatem
arrogans
scribis
et
Pharisaeis,
quorum
[pag.
100]
plerique
ex
genere
et
ordine
sacerdotali
non
erant.
Ubi
unquam
Moses,
obsecro,
sedem
attribuit
sectarum
magistris?
Deinde
quid
est
censori
Audire,
nisi
propositam
doctrinam
obedienter
amplecti?
Ergo
discipulos
erroribus
parere
oportuit,
a
quibus
cavere
iussi
fuerant.
Hoc
falsi
crimen
incogitantiae
praetextu
extenuari
non
potest.
Neque
enim
ignorat,
non
aliam
esse
verborum
Christi
summam,
nisi
perversa
et
flagitiosa
scribarum
vita
nihil
decedere
legis
doctrinae,
quin
semper
apud
filios
Dei
vigeat
eius
autoritas
et
reverentia.
Quum
ergo
Christi
consilium
[pag.
101]
fuerit
mederi
vulgari
morbo,
(quia
dum
aestimat
mundum
coelestem
doctrinam
ex
flagitiosis
eorum
moribus
qui
eam
exponunt,
eam
ut
plurimum
vilipendit)
censor
his
verbis
obtegi
vult
et
fucari
errores
quoslibet
ac
doctrinae
corruptelas.
Videtur
quidem
ab
hoc
scelere
se
tandem
purgare,
quum
addit,
parendum
ex
legis
praescripto
monentibus.
Sed
quid
iuvat
tam
insulse
tergiversari,
quum
paulo
ante
praefatus
sit
non
obstare
errores
tum
doctrinae
tum
traditionum
quin
illis
obediendum
sit?
Orditur
de
integro
eandem
telam,
ac
papistas
a
defectionis
[pag.
102]
crimine
absolvit,
quia
non
se
prorsus
alienaverint
ab
ecclesia,
quamvis
a
doctrinae
puritate
quae
in
primitiva
ecclesia
floruit
degeneraverint:
et
speciosum
colorem
inducit,
ecclesiam
ab
ipso
fundamento,
quod
est
Christus,
aestimandam
esse
:
cui
fundamento
si
posteri
pro
auro,
et
argento,
et
lapidibus
pretiosis,
lignum,
foenum
et
stipulam
superstruxerint,
non
tamen
continuo
a
fundamento
recessisse.
Haec
sunt
eius
verba.
Itane
ut
in
Christo
fundati
esse
dicantur
qui
totam
eius
virtutem
funditus
diruerunt?
Atque
ut
censoris
vel
malitiam,
vel
stuporem
melius
[pag.
103]
animadvertant
lectores,
quum
duo
in
Christo
consideranda
sint,
essentia
35*
|