8:55
55
DE
SCANDALIS.
56
ortam
fuisse
dicas.
Alii
tametsi
propositi
sint
aliquousque
tenaces,
paulatim
tamen
frigescunt.
Quod
partim
ex
vanitate,
partim
ex
ignavia,
partim
ex
terrenis
curis
provenit,
id
poenitentiae
assignant
imperiti.
Ergo
ipsi
quoque,
ne
sero
poeniteat
longius
esse
progressos,
mature
resiliunt.
Si
qui
mortis
aut
persequutionum
metu
territi
(quod
multis,
proh
dolor,
accidit)
ab
evangelio
deficiunt,
ex
eorum
inconstantia
scandali
materia
struitur.
Foedus
quidem
eorum
lapsus.
Verum,
utcunque
Christum
negemus
omnes,
an
se
ipsum
propterea
negabit?
Imo
integer
ac
sui
perpetuo
similis
nihilominus
manebit:
ut
Paulus
etiam
admonet
(2
Tim.
2,
13).
Longe
aliter
nos
talibus
exemplis
percelli
decuerat:
nempe,
ut
infirmitatis
nostrae
admoniti
sollicite
caveremus,
ne
idem
nobis
accideret,
[pag.
69]
Postquam
Iudaeos
a
Dei
gratia
excidisse
narravit
Paulus
(Rom.
11,
22),
sic
formidabilem
esse
ostendit
eorum
casum,
ut
alios
ad
cavendum
hortetur
atque
animet.
Ergo
si
quorum
acui
sollicitudo
debebat
totis
populis
ab
evangelio
desciscentibus,
eos
unius
aut
alterius
hominis
defectio
exanimat,
quis
non
culpam
perverso
eorum
iudicio
assignet?
Neque
tamen
eorum
crimen
extenuare
consilium
est,
qui
infirmas
animas,
quantum
in
se
est,
labefactant.
Tantum
monitos
velim,
qui
aliis
cadentibus
vacillant,
quam
maligna
sit
ista
consternatio.
Negavit
ille
Christum.
Quis
putasset?
Ille
evangelio
valedixit,
quem
omnes
rupe
firmiorem
credebant.
Ille
iam
tepet:
alter
glacie
frigidior,
quum
ad
miraculum
usque
fervere
visi
sint.
Atqui
non
reputant,
qui
sic
loquuntur,
ideo
frangi
alios
mortis
terrore,
quia
solidam
vitae
futurae
spem
nondum
conceperint:
alios
torpere,
quia
in
illis
spiritus
ardorem
inanes
mundi
curae
suffocant.
Quid
autem
morborum
contagionem
ab
aliis
ad
nos
sponte
accersere
iuvat,
quum
in
promptu
sit
remedium,
modo
ne
respuatur?
Cur
non
potius
in
illa
tam
salubri
Pauli
admonitione
acquiescunt?
Nam
quum
de
Hymenaeo
et
Phileto
loquutus
esset,
quorum
lapsus
magnam
trepidationem
incutere
poterat
omnibus
piis:
statim
quod
ad
eos
fulciendos
valeat,
subiicit:
Manet
sigillum
hoc:
Novit
Dominus
qui
sui
sint
(2
Tim.
2,
19).
Ergo
ab
iniquitate
discedat
quisquis
invocat
nomen
Domini.
Quum
noti
et
celebres
fuissent
illi
duo,
fieri
non
posse
videt
Paulus,
quin
alios
suo
praecipitio
saltem
ad
nutandum
impellant.
Electos
tamen
hortatur,
ut
secure
in
Dei
tutelam
recumbant,
ac
periculum
esse
negat,
ne
insculpta
ab
ipso
salutis
nota
unquam
deleatur.
Interea,
ne
quis
ficta
invocatione
profanet
sacrum
Dei
nomen,
admonet.
Vidit
et
Ioannes
hoc
scandalum
ab
iis
scilicet,
qui
[pag.
70]
impiae
doctrinae
venenum
spargendo
ecclesiae
tunc
vehementer
nocebant.
Sed
dum
id
fieri
testatur
(1
Ioann.
2,
19),
ut
palam
sit
non
esse
omnes
ex
piorum
coetu,
qui
nomen
sibi
|