2:55
[CO
2.55]
Et,
sane
hac
in
parte
singulari
providentia
consuluit
mortalibus
Deus
in
omnes
aetates.
[Inst
1.6.3.]
Nam
si
reputamus
quam
lubricus
sit
humanae
mentis
lapsus
in
Dei
oblivionem,
quanta
in
omne
genus
erroris
proclivitas,
quanta
ad
confingendas
identidem
novas
et
fictitias
religiones
libido:
perspicere
licebit
quam
necessaria
fuerit
talis
coelestis
doctrinae
consignatio,
ne
vel
oblivione
deperiret,
vel
errore
evanesceret,
vel
audacia
hominum
corrumperetur.
Quum
itaque
palam
sit,
Deum
erga
eos
omnes
quos
unquam
erudire
cum
fructu
voluit,
subsidium
verbi
adhibuisse,
quod
effigiem
suam,
in
pulcherrima
mundi
forma
impressam,
parum
esse
efficacem
provideret:
hac
recta
via
contendere
expedit,
si
ad
sinceram
Dei
contemplationem
serio
aspiramus.
Ad
verbum,
inquam,
est
veniendum,
ubi
probe
et
ad
vivum
nobis
a
suis
operibus
describitur
Deus,
dum
opera
ipsa
non
ex
iudicii
nostri
pravitate,
sed
aeternae
veritatis
regula
aestimantur.
Ab
eo
si
deflectimus,
ut
nuper
dixi,
quamlibet
strenua
enitamur
celeritate,
quia
tamen
extra
viam
cursus
erit,
nunquam
ad
metam
pertingere
continget.
Sic
enim
cogitandum
est:
fulgorem
divini
vultus,
quem
et
apostolus
(1
Tim.
6,
16)
inaccessum
vocat,
esse
nobis
instar
inexplicabilis
labyrinthi,
nisi
verbi
linea
in
ipsum
dirigamur.
Ut
satius
sit
in
hac
via
claudicare,
quam
extra
eam
celerrime
currere.
Itaque
saepius
(Psal.
93.
96.
97.
99
et
similibus)
David
superstitiones
e
mundo
tollendas
docens,
quo
pura
vigeat
religio,
Deum
regnantem
inducit;
regnandi
nomine
non
potestatem
significans
qua
praeditus
est,
et
quam
in
universa
naturae
gubernatione
exercet,
sed
doctrinam
qua
sibi
legitimum
principatum
asserit;
quia
nunquam
evelli
queunt
ex
hominum
cordibus
errores,
donec
plantata
fuerit
vera
Dei
cognitio.
[Inst
1.6.4.]
Proinde
idem
propheta,
ubi
commemoravit
gloriam
Dei
a
coelis
enarrari
(Psal.
19,
1),
opera
manuum
enuntiari
a
firmamento,
ab
ordinata
dierum
noctiumque
serie
maiestatem
eius
praedicari,
deinde
ad
verbi
mentionem
descendit:
lex,
inquit
(Psal.
19,
8),
Domini
immaculata,
convertens
animas
;
testimonium
Domini
fidele,
sapientiam
praestans
parvulis;
iustitiae
Domini
rectae,
laetificantes
corda;
praeceptum
Domini
lucidum,
illuminans
oculos.
Etsi
enim
alios
quoque
legis
usus
comprehendit
significat
tamen
in
genere,
quum
frustra
Deus
omnes
populos
ad
se
invitet
coeli
terraeque
intuitu,
hanc
esse
peculiarem
filiorum
Dei
scholam.
Eodem
spectat
Psal.
29.
ubi
propheta
concionatus
de
terribili
Dei
voce,
quae
in
tonitru,
ventis,
imbribus,
turbinibus
et
procellis
terram
concutit,
tremefacit
montes,
cedros
confringit,
in
fine
tandem
subiicit,
cani
eius
laudes
in
sanctuario,
quia
ad
omnes
Dei
voces
quae
in
aere
resonant,
surdi
sunt
increduli.
Sicut
alium
psalmum,
ubi
descripsit
terribiles
fluctus
maris,
ita
claudit
(Psal.
93,
5):
testimonia
tua
verificata
sunt;
decor
templi
tui,
sanctitas
in
longitudinem
|