9:549  549  AD  VERSIPELLEM  MEDIATOREM.  550  nostris  quicunque  sunt  sanabiles,  [pag.  94]  an  ad  perdendum  ferri  et  rapi  eos  dicemus,  qui  innoxias  animas  quotidie  eripiunt  ex  faucibus  luporum?  Sed  artis  fuit,  sinistra  eos  calumnia  gravare,  quos  sentit  proditoriis  suis  consiliis  foro  infestos.  Causam  esse  negat  cur  coetui,  in  quo  impii  dominantur  et  recte  monentes  persequuntur,  nomen  catholicae  ecclesiae  detrahamus.  Fateor  certe  quod  subiicit,  non  esse  tribuendum  ecclesiae  quod  falsi  et  infidi  gubernatores  committunt.  Recipio  etiam,  interdum  servum  infidelem  praefici  Dei  familiae,  ut  docet  Christus  in  parabola  (Matth.  25,  14).  Addo  etiam  ex  Pauli  [pag.  95]  vaticinio,  Antichristum  sedere  in  sanctuario  ipso  Dei  (2.  Thess.  2,  4).  Ita  de  veteri  populo  non  tantum  concedo  quod  adducit,  Ierusalem  lapidasse  veros  Dei  prophetas  :  sed  praesules  ipsos,  qui  vocantur  in  Psalmo  (118,  22)  architecti,  reprobasse  lapidem  in  quo  volebat  Deus  fundatam  esse  ecclesiam.  Si  tantum  contendit  non  fieri  malorum  pastorum  vitiis,  quin  ecclesiae  colenda  sit  unitas,  nihil  ad  nos,  qui  eam  morositate  nostra  non  scindimus  vel  abrumpimus,  ac  si  tolerandi  non  essent  in  ordine  pastorum,  nisi  omni  macula  et  naevo  puri.  Quin  etiam  docemus  tenendam  [pag.  96]  esse  quam  Augustinus  praescribit  regulam  :  ut  amentur  ac  probentur  boni,  mercenarii  ferantur:  tantum  fugiantur  lupi,  vel  fures  et  latrones.  Ergo  apud  Anabaptistas  et  similes  concionetur  perperam  facere  qui  hominum  sceleribus  ita  succensent,  ut  ab  ecclesiae  societate  se  avellant:  quando  nos  divortium  non  fecimus  nisi  cum  errorum  impietate,  et  detestabili  profanatione  cultus  Dei.  Verum  Zacharias,  Bimeon,  Anna,  Maria,  Ioseph,  communionem  ecclesiae  in  qua  lupi  dominabantur,  non  defugerunt.  Fateor  quidem  a  sacrificiis  divinitus  mandatis  non  abhorruisse:  [pag.  97]  venisse  etiam  in  templum  Dei  verbo  consecratum,  ut  ex  eiusdem  legis  praescripto  testatam  facerent  suam  pietatem:  nec  vero,  si  daretur  similis  in  papatu  facultas,  illorum  exemplum  sequi  grave  esset.  Sed  communio,  ad  quam  nos  invitat  censor,  quorsum  spectat,  nisi  ut  in  l)  foetidis  lustris,  nefandae  idololatriae  innumerisque  sacrilegiis  et  superstitionibus  nomen  demus.  A  qua  simulatione  remotissimi  fuerunt  sancti  omnes.  Exemplo  uno  contentus  ero.  In  gratiam,  regis  Achaz  erexit  Urias  summus  sacerdos  altare  simile  Damasceno,  et  in  templo  Dei  locavit  (2.  Reg.  16,  l  l  )  .  Certe  illic  offerre  [pag.  98]  sacrificia,  fuisset  scelesta  Dei  abnegatio.  Atqui  tali  assentatione,  quae  nos  a  Deo  et  fide  abduceret,  si  censori  creditur,  servanda  esset  ecclesiae  unitas.  1)  in  om.  Beza  et  Amst.  sed  incaute  Gallus  bene  vertit:  sinon  a  fin  qu'en  des  puante  bordeaux  nous  nous  adioignions  a  l'idolatrie  etc.