40:549
549
IN
DANIELEM.
CAP.
I.
550
metuebat
suo
capiti:
sed
nunc
excogitavi
novam
rationem,
qua
et
nobis
gratificeris,
et
tamen
non
possis
trahi
in
crimen,
quia
res
prorsus
latebit.
Proba
igitur
diebus
decem
servos
tuos,
et
experire,
dentur
nobis
tantum
legumina,
detur
aqua
quam
bibamus:
Iam
si
post
tempus
illud
facies
nostrae
fuerint
pulchrae
et
nitidae,
nulla
erit
de
te
sinistra
suspicio,
et
nemo
poterit
persuaderi
quin
nos
educaveris
laute,
prout
a
rege
mandatum
fuit.
Quum
ergo
probatio
haec
tibi
sit
tuta,
et
non
minus
caveas
tibi
quam
nobis,
iam
non
est
cur
reiicias
preces
nostras.
Caeterum
non
dubium
est,
quum
Daniel
in
medium
hoc
protulit,
quin
directus
fuerit
Dei
spiritu
ad
hanc
prudentiam,
et
simul
etiam
impulsus,
ut
hoc
peteret.
Fuit
ergo
singulare
spiritus
donum,
quod
Daniel
modum
invenit,
quo
posset
flectere
animum
ministri,
sub
cuius
erat
custodia.
Sed
tenendum
etiam
rursus
est
illud,
nempe
non
temere,
neque
proprio
motu
haec
dixisse,
sed
instinctu
spiritus
sancti.
Fuisset
enim
non
solertia,
sed
potius
temeritas,
si
Daniel
sibi
fabricasset
hoc
consilium,
et
non
fuisset
certior
factus
a
Domino
de
felici
eventu.
Non
est
igitur
dubium
quin
hoc
habuerit
ex
arcana
revelatione,
feliciter
et
ex
voto
cessurum,
si
permitteret
minister
ipsum
et
socios
vesci
leguminibus.
Et
ideo
dixi
non
ita
loquutum
esse,
nisi
duce
spiritu
et
magistro.
Hoc
autem
ideo
notatu
utile
est,
quia
saepe
nobis
multa
permittimus,
in
quibus
nos
tandem
eventus
fallit,
quia
scilicet
rapimur
proprio
carnis
sensu,
neque
expendimus
quid
Deo
placeat.
Non
mirum
est
igitur,
quum
homines
varias
spes
concipiunt,
si
sentiant
tandem
se
fuisse
deceptos,
quia
nemo
est
qui
stulte
sperando
non
sit
sibi
impostor,
et
qui
non
se
ipsum
frustretur.
Neque
enim
nostrum
est
quidquam
nobis
promittere.
Ergo
notemus
Danielem,
quia
non
susceperat
neque
aggressus
fuerat
quod
vidimus,
stulto
zelo,
ita
etiam
non
loqui
nunc
inconsiderate,
sed
a
spiritu
Dei
factum
esse
certiorem
quid
futurum
esset.
Dicit
autem,
Apponantur
nobis
legumina
quibus
vescamur,
et
aqua
quam
bibamus.
Videmus
non
ideo
abstinuisse
quatuor
pueros
a
cibo
regio,
ne
quam
immunditiem
attingerent.
Neque
enim
lex
unquam
prohibuit
vinum
bibere,
nisi
Nazaraeis:
et
licebat
vesci
carnibus,
quarum
copia
multiplex
erat
in
mensa
regia.
Unde
ergo
ista
religio?
nempe
(sicuti
heri
dictum
fuit)
quia
nolebat
Daniel
assuescere
ad
delitias
aulicas,
quibus
statim
factus
esset
degener.
Voluit
igitur
non
tantum
frugaliter,
sed
tenuiter
etiam
corpus
suum
alere,
ut
nunquam
sibi
in
sorte
illa
placeret:
quamvis
etiam
eveheretur
ad
summos
honores,
ut
tamen
semper
esset
quasi
miserrimus
inter
captivos.
Non
est
cur
alias
rationes
quaeramus
in
hac
abstinentia
Danielis.
Poterat
quidem
etiam
pane
cibario
vesci,
et
aliis
cibis
parum
delicatis:
sed
contentus
fuit
legu-
|