40:546
quutio,
ut
vobis
exposita
fuit,
familiaris
est
Hebraeis:
quemadmodum
ubi
dicitur
Psalmo
106
(v.
46).
Posuit
Deus
Iudaeos
in
miserationes
gentium,
quae
eos
duxerant
captivos:
hoc
est,
fecit
ne
saevirent
adeo
crudeliter
victores
adversus
ipsos,
quemadmodum
initio
fecerant.
Scimus
enim
duriter
et
aspere
et
contumeliose
etiam
saepe
fuisse
tractatos
Iudaeos.
Quod
autem
mitigata
fuit
illa
inhumanitas,
propheta
tribuit
Deo,
qui
dedit
populum
suum
in
miserationes.
Summa
est,
Danielem
adeptum
fuisse
gratiam
apud
praefectum,
quia
cor
hominis
alioqui
parum
mansueti
Deus
flexit
ad
clementiam
et
humanitatem.
Ideo
autem
hoc
narravit,
quo
simus
magis
strenui
ad
officium,
si
quando
discrimen
aliquod
nobis
subeundum
est,
ubi
Deus
nos
vocat.
Saepe
hoc
continget,
ut
non
sit
nobis
integrum
praestare
quod
Deus
iubet,
atque
exigit,
sine
praesenti
vitae
periculo.
Quia
autem
maxime
crucem
refugimus,
obrepit
ignavia
et
mollities.
Daniel
igitur
ut
animos
nobis
faciat,
ubi
obtemperandum
est
Deo
et
eius
mandatis,
hic
exprimit
se
fuisse
in
favore
praefecti,
quia
scilicet
Deus
conciliavit
servo
suo
fideliter
officium
praestanti
favorem.
Ergo
discamus
reiicere
curas
nostras
in
Deum,
ubi
instabit
nobis
terror
a
mundo,
vel
ubi
minaciter
etiam
vetabunt
nos
homines,
ne
Deo
morem
geramus.
Hic
sciamus
esse
in
manu
Dei,
flectere
eorum
corda,
qui
contra
nos
insaniunt,
ita
ut
nos
liberet
ab
omni
periculo.
Hic
ergo
finis
est,
cur
dicat
Daniel
praefectum
fuisse
sibi
humanum.
Interea
etiam
colligimus
generalem
doctrinam
ex
hoc
loco,
nempe
hominum
corda
gubernari
divinitus:
ita
ut
emolliat
ferream
duritiem,
reddat
ex
lupis
agnos,
quoties
visum
est.
Nam
quum
redemit
populum
suum
ex
Aegypto,
simul
etiam
dedit
gratiam
apud
Aegyptios,
ut
pretiosissima
quaeque
vasa
secum
auferrent.
Certum
est
Aegyptios
fuisse
perverso
animo
erga
Israelitas:
cur
ergo
tam
liberaliter
proferunt
quidquid
domi
suae
earum
et
pretiosum
habent?
Nempe
quia
Dominus
tunc
novum
affectum
indidit
eorum
cordibus.
Sic
etiam
rursum
Dominus
potest
exasperare
eos
qui
nobis
amici
erant,
ita
ut
hostiliter
postea
contra
nos
insurgant.
Sciamus
ergo
utrumque
penes
Dei
esse
arbitrium,
nempe
ut
flectat
corda
hominum
ad
humanitatem,
deinde
etiam
ut
obduret
corda,
quae
per
se
mansueta
erant.
Verum
quidem
est,
cuique
proprium
esse
ingenium
ab
utero.
Alii
enim
sunt
feroces,
truculenti
et
sanguinarii:
alii
autem
sunt
comes,
et
humani,
et
tractabiles.
Haec
varietas
est
ex
arcana
Dei
ordinatione:
sed
Deus
non
tantum
ab
utero
format
cuique
ingenium,
sed
singulis
diebus,
si
ita
videtur,
imo
singulis
momentis
mutat
uniuscuiusque
affectum:
sicuti
etiam
excaecat
mentes,
vel
excitat
rursum
a
stupore.
Videbimus
enim
rudissimos
homines
pollere
acumine,
vel
habere
singulare
aliquod
consilium
in
una
actione:
alios
35
|