25:545  545  COMMENTARIUS  IN  IOSUE  CAP.  XX.  546  signum  potius  dedisset  socordiae  quam  modestiae.  Quod  in  fine  capitis  repetitur,  Iosue  et  Eleazar  finem  fecisse  distribuendae  terrae,  ad  perpetuum  ius  finium  regundorum  spectat,  ne  quid  moverent  filii  Israel  ad  labefactandum  inviolabile  decretum.  CAPUT  XX.  1.  Loquutus  est  autem  Iehova  ad  Iosue  dicendo:  2.  Alloquere  filios  Israel,  his  verbis:  Date  urbes  refugii,  de  quibus  loquutus  sum  ad  vos  per  manum  Mosis.  3.  Ut  fugiat  illuc  homicida  qui  percusserit  animam  per  errorem,  absque  scientia:  eruntque  vobis  in  refugium  a  propinquo  sanguinis.  4.  Et  fugiet  ad  unam  ex  civitatibus  istis,  stabitque  ad  ostium  portae  urbis,  ac  loquetur  in  auribus  seniorum  urbis  ipsius  verba  sua,  et  recolligent  eum  in  urbem  ad  se,  dabuntque  ei  locum,  et  habitabit  apud  eos.  5.  Quum  autem  persequutus  fuerit  eum  propinquus  sanguinis,  non  tradent  homicidam  in  manum  eius  :  quia  absque  scientia  percussit  proximum  suum,  neque  odio  habuerat  mm  ab  heri  et  nudius  tertius.  6.  Et  habitabit  in  ea  civitate  donec  stet  ante  coetum  ad  iudicium,  aut  donec  moriatur  sacerdos  magnus  qui  erit  in  diebus  illis,  tunc  enim  revertetur  homicida,  venietque  ad  urbem  suam,  et  ad  domum  suam,  ad  urbem  unde  fugerat.  7.  Et  addixerunt  Cedes  in  Galil  in  monte  Nephthali,  et  Sechem  in  monte  Ephraim  et  Ciriath  arba  (ipsa  est  Hebron)  in  monte  Iehuda.  8.  De  trans  Iordane  autem  Iericho,  ad  Orientem  dederunt  Beser  in  deserto  in  planitie,  de  tribu  Ruben  :  et  Bamoth  in  Gilead,  de  tribu  Gad:  et  Golan  in  Basan,  de  tribu  Manasse.  9.  Istae  fuerunt  urbes  conventionis  omnibus  filiis  Israel,  et  peregrino  qui  peregrinatur  in  medio  eorum:  ut  fugeret  illuc  quicunque  interfecisset  aliquem  per  errorem,  et  non  moreretur  manu  propinqui  sanguinis,  donec  stetisset  coram  coetu.  1.  Loquutus  est  autem  Iehova.  Quod  illis  ultro  non  venit  in  mentem  urbes  refugii  designare,  donec  iterum  admoniti  fuerunt,  videtur  oblique  perstringi  eorum  segnities.  Id  iam  ultra  Iordanem  statutum  fuerat  ex  Dei  mandato.  Quum  par  et  eadem  prorsus  ratio  esset,  quid  exspectant?  Cur  non  ad  finem  usque  perducunt  quod  recte  coeperant?  Adde  quod  magnopere  interfuit  tuta  refugia  insontibus  constitui,  ne  terra  sanguine  pollueretur:  quia  nisi  adhibitum  esset  illud  remedium,  propinqui  eorum  qui  occisi  fuerant,  promiscue  eorum  mortem  ulciscendo,  malum  duplicassent.  Certe  populum  in  cavenda  terrae  macula  et  labe  cessare  non  oportuit.  Unde  perspicimus  quam  tardi  sint  homines  non  modo  ad  officium,  sed  ad  salutis  suae  curam,  nisi  Deus  exhortationum  suarum  stimulis  eos  frequen-  Calvini  opera.  Vol  XXV.