25:544
possidendas
Eleazar
sacerdos,
et
Iosue
filius
Nun,
et
principes
patrum
tribuum
filiorum
Israel
per
sortem
in
Silo
coram
Iehove
ad
ostium
tabernaculi
conventionis,
et
finem
fecerunt
dividendi
terram.
Nunc
de
sorte
Nephthali,
quae
videtur
congruere
ingenio
et
moribus
illius
familiae:
Iacob
enim
testatus
fuerat
mansuetos
fore,
et
qui
blandis
sermonibus
vicinos
mulcerent
(Gen.
49,
21).
Hac
ratione
videntur
contigui
ab
una
parte
fuisse
filiis
Iuda:
alibi
autem
cincti
fuisse
fratrum
suorum
praesidiis.
Certe
quum
dicitur
tribus
Dan
expugnasse-
Lesen,
videtur
tacita
fieri
comparatio,
quod
filii
Nephthali,
non
irruperint
armata
manu
in
suam
haereditatem:
sed
placide
se
continuerint
in
ditione
pacat:
atque
ita
sub
fide
et
quasi
clientela
tribus
Iuda
et
aliarum
tuti
quietique
fuerint.
Porro
quod
imperium
urbis
Lesen
divinitus
sibi
addictum
armis
vindicarunt
filii
Dan,
id
demum
post
mortem
Iosue
contigit.
Sed
hic
obiter
inseritur
historia,
quae
fusius
narratur
in
libro
Iudicium
(Iudic.
18),
quia
strenuitas
fuit
laude
digna,
ius
a
Deo
concessum
sic
amplecti,
ut
eo
freti
ad
profligandos
hostes
strenue
descenderent.
49.
Quum
autem
finem
fecissent.
Tandem
hic
narratur
gratitudo
populi
erga
Iosue.
Nam
etsi
aequa
fieri
debuit
partitio
terrae
Chanaan
inter
posteros
Abrahae,
virtutum
tamen
suarum
praestantia
promeritus
est
Iosue
honorarium
aliquod
praemium.
Nec
conqueri
quisquam
potuit,
suo
dispendio
unum
hominem
ditari.
Nam
primum
in
cunctatione
refulget
sancti
viri
moderatio,
quod
non
ante
privatim
sibi
consulit,
quam
publicus
status
est
compositus.
Quotusquisque
reperietur
qui
non
post
editum
unum
vel
alterum
specimen
suae
virtutis
ad
praedam
festinet?
non
sic
Iosue,
qui
de
se
non
cogitat,
donec
terra
divisa
fuerit.
In
ipso
quoque
praemio
eadem
conspicitur
temperantia
et
frugalitas.
Urbem
sibi
et
familiae
dari
postulat,
nempe
acervum
lapidum,
quia
vel
diruta
erat,
et
ruinis
deformis,
vel
nulla
urbs
fuerat
illic
exstructa.
Verum
probabilis
coniectura
est,
ut
invidia
donum
careret,
sibi
vicum
aliquem
minime
opulentum
quaesiisse.
Si
cui
absurdum
videtur,
non
gratuitam
operam
impendisse,
reputet
Dei
vocationi
liberaliter
paruisse,
nec
mercenario
animo
subiise
tot
labores,
pericula,
et
molestias:
sed
quum
officio
sponte
perfunctus
esset,
non
repudiandum
fuisse
monumentum
gratiae
Dei,
nisi
perverso
contemptu
gloriam
eius
obruere
vellet.
Nam
quae
delata
fuit
praerogativa,
nihil
aliud
quam
simplex
testimonium
coelestis
potentiae
fuit,
quae
per
eius
manum
patefacta
fuerat.
Nec
vero
ulla
ambitio
hic
notari
potest,
quia
nihil
sibi
appetit,
nec
suam
cupiditatem
temere
ingerit:
sed
honorem
quem
iam
Deus
in
ipsum
contulerat
confirmari
rogat
populi
consensu.
In
quo
si
tacuisset,
|