9:542
occupat
quorundam
mentes
non
obstare
fateor,
quominus
bono
bene
utantur
qui
recte
sentiunt:
modo
ne
communis
sit
error,
quem
usus
ipse
confirmet.
Multis
enim
caeremoniis
per
se
non
damnandis
ita
adhaeret
superstitio,
ut
quisquis
eas
usurpat,
exemplo
testetur
be
unum
esse
ex
errantium
numero,
[pag.
62]
Ita
saepe
falsa
opinio
quae
vulgo
concepta
fuerit,
abusu
contaminat
ritus
alioqui
puros:
nt
non
tantum
privata
cautione
vitandi
sint,
sed
etiam
libere
notandi,
ne
simplices
magis
ac
magis
obdurescant.
Neque
enim
chn&tiani
zeli
est,
quemque
bibi
seorsum
consulere,
nisi
moneantur*
alii
quoque
ut
sibi
caveant.
Itaque
quod
ex
scriptore
italico
adducit,
abusu
non
tolli
bonum
USUIL,
si
absque
exceptione
intelligas,
minime
verum
erit:
quando
non
minus
prudenter
attendere
iubemur
ne
infirmos
fratres
laedamus
nostro
exemplo,
quam
ne
quid
tentemus
illicitum.
Etsi
enim
ubi
Paulus
(1.
Cor.
10,
28)
vetat
carnem
gustnndo,
quae
idolis
fuerit
[pag.
63]
immolata,
fratres
offendere,
de
una
specie
disserit,
generalem
tamen
praescribit
regulam,
ne
malo
aut
noxio
exemplo
turbemus
debiles
conscientias.
Ita
rectius
ac
sanius
dicetur:
quae
Deus
ipso
instituit,
nullo
abusu
aut
vitio
posse
aboleri:
quae
autem
humanitus
tradita
sunt,
pototquam
errore
sunt
vitiata,
si
eorum
usus
noceat,
et
pariat
offendiculum
fratribus,
esse
abstinendum.
Ac
miror
censorem,
ubi
tandem
concedit
interdum
eo
usque
invalescere
superstitiones,
ut
publica
autoritate
tollendae
sint
res
ipsae
e
medio
(sicuti
de
serpente
aeneo
a
rege
Ezechia
factum
legimus)
non
perspicere
.^uam
versutiam
bonis
[pag.
64]
omnibus
exosam
foro:
quod
de
usu
tolerabili
subtiliter
disputando
crassissimas
quasque
superstitiones
oblique
salvas
et
intactas
manere
velit.
Quid
enim
in
papatu
non
simile
serpenti
aeneo,
praeter
originem?
Iussu
Dei
conflatus
fuerat
a
Mose
(Num.
?l,
9):
servatus
fuerat
in
beneficii
memoriam.
Inter
Ezechiae
virtutes
numeratur,
illum
fuisse
confractum
et
in
cineres
redactum
(2.
Reg.
18,
4).
Magna
pars
superstitionum,
quibuscum
hodie
bellum
gerunt
veri
Dei
cultores,
e
lacunis
nescio
quibus
manavit
:
omnes
impiis
erroribus
implicitae
sunt,
imo
delibutae,
qui
nunquam
elui
possint,
nisi
abrogato
[pag.
65]
illarum
usu.
Cur
non
ergo
simpliciter
quod
verum
est
agnoscimus,
necessarium
hoc
esse
purgandae
a
sordibus
ecclesiae
remedium?
Quod
addit
constitutiones
nonnullas,
quamvis
exiguum
habeant
usum,
tamen
unitatis
retinendae
et
scandali
vitandi
causa
servandas
esse,
etsi
veri
specie
non
caret,
dolum
tamen
subesse
ex
contextu
planum
faciet.
Mox
enim
exceptionem
addit:
Si
quae
utiles
plerumque
sint,
tamen
earum
observatio
privatim
vel
noxia
sit
vel
impossibilis,
ad
mentem
legislatoris
confugiendum
esse.
Ergo
lex
de
ciborum
delectu,
qua
interdicitur
[pag.
66]
esus
carnis,
ovorum,
lactis
et
butyri,
publice
noxia
non
censebitur.
Unde
|