9:540  Hoc  sanctus  vir  censuit  utile  esse  pacis  fovendae  causa,  quod  ad  paucorum  rituum  consuetudinem  de  quibus  nemo  nostrum  litigare  vellet.  Sie  e  aim  habent  verba  sancti  viri,  retineri  quaedam  non  scripta,  vel  ab  ipsis  apostolis  vel  conciliis,  quorum  est  in  ecclesia  saluberrima  autoritas,  statuta:  sicuti  quod  Domini  passio,  et  resurrectio,  et  asceiisio  in  coelum,  et  adventus  e  coelo  spiritus  sancti,  anniversaria  solennitate  celebrantur,  et  si  quid  aliud  tale  occurrerit  quod  servatur  ab  universa  quacunque  sc  diffundit  ecclesia.  Cuius,  obsecro  pudoris  est,  ex  hac  paucitate  immensum  acervum  [pag.  53]  conficere?  quod  impostor  noster  molitur.  Atque  hac  modestia  viam  sibi  sternere  voluit  ad  liberam  querimoniam  qua  postea  utitur,  ecclesiam,  cui  libertas  a  Deo  concessa  erat,  servilibus  oneribus  premi,  ut  tolerabilior  esset  conditio  Iudaeorum,  qui  sub  iugo  servitutis,  legalibus  tamen  sarcinis,  non  humanis  praesumptionibus  subiecti  fuerant.  Verum  esto,  plus  detulerit  Augustinus  consuetudini  quam  par  erat:  an  eius  consilium  fuit,  sacramenta  a  Christo  tradita  humanis  commentis  inquinare?  Neque  enim  de  quibuslibet  caeremoniis  agit,  sed  quarum  liber  usus  ecclesiae  relictus  [pag.  54]  est,  sicuti  se  ipse  explicat.  Nos  quoque  priscos  ritus,  quibus  indifferenter  uti  licet,  quia  verbo  Dei  consentanei  sunt,  non  reiicimus,  modo  ne  superstitio  et  pravus  abusus  eos  abolere  cogat.  Scimus  enim  quaecunque  ad  decorum  et  ordinem  pertinent,  non  habenda  esse  pro  humanis  placitis:  quia  divinitus  approbantur.  Sed  quid  hoc  ad  censoris  astutiam?  qui  sub  fallaci  integumento  corruptelas  omnes  occultat:  quod  nunquam  sancto  viro  in  mentem  venit.  Additur  putidius  cavillum,  Paulum  et  Barnabam  non  tantum  ecclesiis  mandasse  ut  expressa  [pag.  55]  Dei  mandata  servarent,  sed  etiam  ut  parerent  Apostolorum  et  seniorum  decretis.  Primo  expendere  convenit,  quaenam  decreta  intelligat  Lucas  deinde  quorsum  ad  ea  servanda  ecclesiam  hortatus  fuerit  Paulus.  Pacatae  fuerant  contentiones,  quae  omnibus  Asiae  et  Graeciae  ecclesiis  ex  horribili  dissipatione  ruinam  et  exitium  minitabantur.  Nihil  autem  decretum  fuerat,  nisi  Dei  verbo  consentaneum.  Ne  scilicet  gentes  ad  ritus  legales  adigerentur,  sed  tantum  a  sanguine  et  suffocato  abstinerent.  Huic  decreto  obtemperandum  [pag.  56]  esse  Paulus  docuit:  sed  ad  tempus,  donec  adolesceret  eorum  fides  qui  Mosi  nimium  erant  addicti.  Et  certe  paulo  post  abrogavit  ipse  Paulus  quod  pacis  retinendae  causa  servare  suadebat.  Mirum  autem  est,  exemplum  obtrudi  a  censore  nostro,  qui  nihil  ex  communi  veteris  ecclesiae  usu  remitti  patitur.  Dic  mihi,  bone  vir,  utrum  tibi  sanctius  est  observatu  quod  apostoli  mandarunt,  et  Paulus  firmum  manere  iussit,  an  q  aod  ab  ignotis  autoribus  profectum  est?  Si  apostolos  praefers,  cur  sanguine  libere  vesceris,  chrisma  non  credis  abro-