9:54
tus?
Iterum
repetam,
si
quid
erroris
continet
nostra
confessio,
nuda
est
atque
aperta:
cur
non
eam
recta
impetit
Westphalus,
nisi
ut
fumo
claram
lucem
obscuret?
Huius
rei
praemonitos
volui
lectores,
ne
cui
obscurum
esset,
quanta
me
necessitas
compulerit
ad
Consensus
nostri
defensionem,
quem
hic
importunus
zelotes,
nulla
adductus
[pag.
16]
iusta
ratione,
labefactare
tentavit.
Et
tamen
nunc
excusat,
contra
falsam
meam
criminationem,
se
honoris
sui
patrocinium
et
iustae
causae
suscipere.
Imo,
quo
libellum
^uum
venditet
apud
imperitos,
hunc
ei
titulum
inscripsit.
l)
Sed
quid,
si
excipiam
(quod
certe
mihi
promptum
est,
ac
me
quoque
tacente
res
ostendit)
non
alio
spectasso
meum
libellum
(quem
criminationis
nomine
ridicule
infamat)
quam
ut
etus
calumnias
diluerem?
Vehementer
quidem,
nec
sine
gravi
invidia,
si
quis
subesset
color,
de
mea
maledicentia
conqueritur:
sed
mihi
ad
refutationem
hoc
unum
sufficit,
quod
ex
eius
intemperie
iudicium
facient
aequi
lectores,
quam
clementer
ei
pepercerim.
Libello,
fateor,
salis
aliquid
aspersi:
nempe
quia
eum,
qui
se
iactat
evangelii
praeconem,
mihi
dolebat
tam
esse
insipidum.
Nunc
dum
morbo
incurabili
mederi
studeo,
operam
me
video
lusisse.
Sed
ubinam
est
illa
tam
amarulenta
et
proterva
insectatio?
Nam
quidquid
conviciorum
fingi
potest,
in
paucas
paginas
a
me
congestum
esse
mentiri
non
pudet,
quum
longe
plus
illic
sincerae
doctrinae
citra
ullam
contentionem
[pag.
17]
sim
complexus,
quam
ipse
eiusque
similes
longis
voluminibus
soleant.
Triplo,
ut
minimum,
longior
est
eius
responsio.
Quam
scite
vel
erudite
in
ea
disserat,
nondum
attingo:
tantum
seligant
lectores
quidquid
illie
exstabit,
sedatae
doctrinae:
vix
ad
decimam
eius
summae
partem
accedet,
quae
apud
me
in
brevissimo
compendio
reperta
fuerit.
Eodem
pudore
nuper
quidam
eius
sodalis,
sub
persona
somniatoris
ludens,
inter
alia
nugari
ausus
est,
meum
in
Genesim
commentarium,
atrocibus
in
Lutherum
conviciis
refertum
esse:
ubi
tamen
vel
reverentiae
causa
plus
centies
ab
eius
nomine
abstineo:
et
sicubi
attingo,
tam
procul
abest
reprehensio
ab
omni
contumelia,
ut
hoc
mihi
apud
sanos
omnes
et
pios
lectores
officium
laudi
fore
confidam,
quod
non
minus
honorifice
illum
tractavi,
quam
praeclaro
Christi
servo
dignum
erat.
Hoc
primum
crimine
Westphalus
me
in
odium
trahere
conatur,
quod
petulanter
in
eum
omni
probrorum
genere
debacchatus
sim.
Ego
vero
lectores
tantum
rogatos
volo,
ut
quid
meritus
sit
ipse,
expendant:
deinde
quanto
asperius
eum
tractare
mihi
promptum
fuerit:
atque
inde
statuant,
1)
Adversus
cuiusdam
Sacramentarii
falsam
criminationem
iusta
defensio
Ioachimi
Westphali,
caeli.
Vide
Proiegomena.
4*
|