[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


49:54  t  ac  iuste  coram  Deo  pro  peccatoribus  damnari,  vel  teneri  sub  maledictione  quae  peccatis  debetur.  Nam  ut  iustitia  absolutionem  secum  affert,  ita  et  peccatum  sequitur  damnatio.  10.  Sicut  scriptum  est,  quod  non  est  iustus  quisquam,  ne  unus  quidem,  ll.  Non  est  intelligens,  non  est  qui  requirat  Deum.  12.  Omnes  declinarunt,  simul  facti  sunt  inutiles:  non  est  qui  exerceat  benignitatem,  ne  ad  unum  quidem.  13.  Sepulcrum  apertum  guttur  eorum,  linguis  dolose  egerunt,  venenum  aspidum  sub  labiis  eorum,  14.  quorum  os  exsecratione  et  amarulentia  plenum.  15.  Veloces  pedes  eorum  ad  effundendum  sanguinem.  16.  Contritio  et  calamitas  in  viis  eorum.  17.  Et  viam  pacis  non  noverunt,  18.  non  est  timor  Dei  prae  oculis  eorum.  10.  Sicut  scriptum  est  Hactenus  rationibus  usus  est  ad  homines  suae  iniquitatis  convincendos.  Nunc  argumentari  ab  autoritate  incipit:  quae  apud  Christianos  est  firmissima  probationis  species,  modo  uni  Deo*)  autoritas  deferatur.  Atque  hinc  discant  ecclesiastici  doctores  quale  suum  sit  officium.  Nam  si  nullum  dogma  hic  asserit  Paulus,  quod  non  scripturae  certo  oraculo  simul  confirmet,  multo  minus  illud  ipsum  tentandum  est  iis,  quibus  nihil  aliud  est  mandatum  quam  ut  evangelium  praedicent,  quod  per  Pauli  et  aliorum  manus  acceperunt.  Non  est  iustus  quisquam.  Videtur  apostolus,  quum  libere  sensum  magis  adduceret  quam  verba  integra,  antequam  ad  species  descenderet,  primum  generaliter  posuisse  quae  esset  summa  eorum,  quae  in  homine  esse  a  propheta  referuntur,  nempe  iustum  esse  neminem  :  postea  enumerasse  per  partes  fructus  ipsius  iniustitiae.  Primus  autem  est  quod  nemo2)  sit  intelligens,  Insipientia  autem  mox  arguitur  eo  quod  non  requirant  Deum.  Nam  vanus  est  homo,  in  quo  non  subest  cognitio  Dei,  quacunque  tandem  eruditione  alias  praeditus  sit.  Imo  disciplinae  ipsae  et  artes,  quae  per  se  bonae  sunt,  dum  hoc  fundamento  carent,  vanae  redduntur.  Additur  non  esse  qui  faciat  bonitatem:  quo  intelligitur,exuisse  omiem  humanitatis  sensum.  Nam  ut  optimum  mutuae  inter  nos  coniunctionis  vinculum  nobis  est  in  Dei  cognitione  (quia  ut  omnibus  communis  est  pater,  optime  nos  conciliat,  extra  ipsum  vero  mera  est  dissipatio),  ita  eius  ignorantiam  fere  sequitur  inhumanitas,  dum  unusquisque,  aliis  contemptis,  se  ipsum  amat  et  quaerit.  Contra  autem  subiicitur,  guttur  eorum  sepulcrum  esse  apertum,  id  est  voraginem,  ad  homines  perdendos.  Plus  est  autem  quam  si  dixisset  avfrpcoTCocctyouc.  Quia  extremae  x)  unius  Dei  testimonio  2)  Primum  .  .  .  .  non  est  immanitatis,  tantum  esse  gurgitem  hominis  guttur,  ut  totis  hominibus  deglutiendis  et  absorbendis  sufficiat.  Linguas  esse  fraudulentas,  et  labia  esse  veneno  sublita,  eodem  spectat.  Subiungitur  os  esse  exsecratione  et  amarulentia  plenum:  quod  vitium  contrarium  est  superiori:  sed  intelligitur  omni  ex  parte  ipsos  spirare  malitiam.  Si  enim  suaviter  loquuntur,  decipiunt,  ac  sub  blanditiis  venenum  propinant:  sin  depromunt  quod  habent  in  animo,  illic  prodit  amarulentia  et  exsecratio.  Pulcherrima  est  quae  ex  Iesaia  subditur  loquutio  :  contritionem  et  calamitatem  esse  in  viis  eorum.  Est  enim  hypotyposis  supra  modum  barbarae  feritatis:  quae  quacunque  grassatur,  solitudinem,  omnia  perdendo,  vastitatemque  facit:  qua  forma  Domitianum  describit  Plinius.  Sequitur,  viam  pacis  ignorare:  quia  rapinis,  violentiis,  iniuriis,  saevitiae  et  truculentiae  assuefacti  nihil  amice  aut  benigne  facere  noverunt.  Postremo  *)  in  clausula  iterum  repetitur  alio  verbo  quod  initio  diximus,  nempe  ex  Dei  contemptu  manare  quidquid  est  pravitatis.  Nam  quum  sapientiae  caput  sit  Dei  timor,  ubi  ab  eo  discessimus,  nihil  rectum  vel  sincerum  restat.  Denique  ut  fraenum  est  ad  coercendam  nostram  malitiam:  ita  si  abest,  in  omnem  vitiorum  licentiam  solvimur.  Ne  cui  autem  minus  apposite  videantur  detorta  haec  testimonia:  singula  e  circumstantiis  locorum,  unde  sunt  desumpta,  expendamus2).  David  Psal.  14,  1  tantam  fuisse  in  hominibus  perversitatem  dicit,  ut  Deus  ne  unum  quidem  reperire  potuerit  iustum,  omnes  ordine  contemplatus.  Sequitur  ergo,  hanc  pestem  pervagatam  in  universum  genus  hominum,  quando  Dei  intuitum  nihil  latet.  Loquitur  quidem  in  fine  psalmi  de  Israelis  redemptione:  sed  mox  indicabimus  qualiter  sancti,  et  quatenus  hac  sorte  eximantur.  In  aliis  psalmis  conqueritur  de  hostium  suorum  improbitate:  ubi  in  se  ac  suis  typum  quemdam  regni  Christi  adumbrat:  quare  sub  adversariis  eius  repraesentantur  nobis  omnes,  qui  alieni  a  Christo,  eius  spiritu  non  aguntur.  Iesaias  Israelem  diserte  notat:  itaque  accusatio  eius  multo  magis  in  gentes  competit.  Quid  ergo?  His  elogiis  hominum  naturam  depingi,  nihil  dubium  est:  ut  inde  spectemus  qualis  sit  homo  sibi  relictus:  quandoquidem  scriptura  tales  esse  omnes  testatur,  qui  non  sunt  Dei  gratia  regenerati.  Sanctorum  nihilo  melior  foret  conditio,  nisi  emendata  esset  in  illis  pravitas.  Quo  tamen  meminerint  nihil  se  natura  differre:  in  reliquiis  carnis  suae  (quibus  semper  circumdantur)  earum  rerum  semina  sentiunt,  quae  fructus  assidue  producerent  nisi  obstaret  mortificatio:  quam  Domini  misericordiae  debent,  non  suae  naturae.  Quod  porro  *)  loco  statuitur  conclusio,  non  esse  coram  oculis  eorum  timorem  Dei  qui,  ut  2)  consideremus.  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci