47:54
docilitatem
compositus.
Videbat
Christus
multis
spinis
refertum
Nicodemi
animum,
multis
vitiosis
herbis
praefocatum,
ut
vix
spirituali
doctrinae
ullus
esset
locus.
Haec
igitur
exhortatio
arationis
instar
fuit
ad
eum
purgandum,
ne
quid
doctrinae
profectum
impediret
Quare
meminerimus
ita
semel
uni
hoc
fuisse
dictum,
ut
eadem
quotidie
voce
nos
omnes
filius
Dei
compellet.
Quis
enim
nostrum
pravis
affectibus
vacuum
se
dicet,
ut
tali
purgatione
opus
non
habeat?
Ergo
si
probe
et
utiliter
in
Christi
schola
proficere
libet,
hinc
exordium
facere
discamus.
Nisi
quis
iterum
natus.
Ac
si
diceret:
Quamdiu
non
habes
quod
praecipuum
est
in
regno
Dei,
non
multi
hoc
facio
quod
me
agnoscis
magistrum.
Hic
enim
primus
in
regnum
Dei
ingressus
est,
ut
sis
novus
homo.
Quoniam
autem
insignis
est
haec
sententia,
singulas
partes
propius
excutere
convenit.
Videre
regnum
Dei
idem
valet,
ac
ingredi
in
regnum
Dei,
sicuti
mox
patebit
ex
contextu.
Sed
falluntur,
qui
regnum
Dei
pro
coelo
accipiunt,
quum
potius
spiritualem
vitam
significet,
quae
fide
in
hoc
mundo
inchoatur,
magisque
in
dies
adolescit
secundum
assiduos
fidei
progressus.
Ita
sensus
est,
neminem
vere
aggregari
in
ecclesiam
posse,
ut
censeatur
inter
Dei
filios,
quin
prius
renovatus
sit.
Itaque
breviter
hic
ostenditur
quale
sit
christianismi
initium.
Atque
hac
loquutione
simul
docemur,
exsules
nos
ac
prorsus
alienos
a
regno
Dei
nasci,
ac
perpetuum
nobis
cum
ipso
dissidium
esse,
donec
alios
secunda
genitura
nos
faciat.
Generalis
enim
est
sententia,
quae
complectitur
totum
humanum
genus.
Si
uni
hoc
dixisset
Christus
vel
paucis,
non
posse
eos
pervenire
in
coelum,
nisi
prius
renati
essent,
possemus
coniicere
certas
personas
duntaxat
notari,
sed
de
omnibus
sine
exceptione
loquitur.
Est
enim
indefinita
oratio,
quae
tantundem
valet
ac
universalis,
Quicunque
non
fuerit
renatus,
ete.
Porro
verbo
renascendi
non
partis
unius
correctionem,
sed
renovationem
totius
naturae
designat.
Unde
sequitur
nihil
esse
in
nobis
nisi
vitiasum.
Nam
si
in
toto
et
singulis
partibus
necessaria
est
reformatio,
corruptionem
ubique
diffusam
esse
oportet.
Qua
de
re
paulo
post
fusius
dicendum
erit.
Erasmus
Cyrilli
opinionem
sequutus
adverbium
avwfrsv
male
transtulit,
e
supernis.
Ambigua
est,
fateor,
illius
significatio
apud
Graecos,
sed
Christum
hebraice
cum
Nicodemo
loquutum
esse
scimus.
Porro
illic
amphibologiae
locus
non
fuisset,
qua
deceptus
Nicodemus
in
secunda
carnis
nativitate
-pueriliter
haesitat.
Nihil
ergo
aliud
concepit
ex
Christi
sermone
quam
hominem
rursum
nasci
oportere,
antequam
in
regno
Dei
censeatur.
4.
Quomodo
potest
homo
nasci.
Tametsi
loquendi
forma,
qua
usus
est
Christus
in
lege
et
prophetis,
expressa
non
erat,
quum
tamen
passim
in
scriptura
renovationis
mentio
occurrat,
sitque
unum
ex
pri-
4*
|