45:54  Iuda.  qui  fuit  Ioseph,  qui  fuit  Ionam,  qui  fuit  Eliaeim,  31.  Qui  fuit  Melea,  qui  fuit  Mainan,  qui  fuit  Mattatha,  qui  fuit  Nathan,  qui  fuit  David,  32.  Qui  fuit  Iesse,  qui  fuit  Obed,  qui  fuit  Boas,  qui  fuit  Salmon,  qui  fuit  Naasson,  33.  Qui  fuit  Aminadab,  qui  fuit  Aram,  qui  fuit  Esrom,  qui  fuit  Phares,  qui  fuit  Iudae,  34.  Qui  fuit  Iacob,  qui  fuit  Isaac,  qui  fuit  Abrahae,  qui  fuit  Tharae,  qui  fuit  Nachor,  35.  Qui  fuit  Sarug,  qui  fuit  Ragau,  qui  fuit  Phaleg,  qui  fuit  Heber,  qui  fuit  Solae,  36.  Qui  fuit  Cainan,  qui  fuit  Arphaccad,  qui  fuit  Sem,  qui  fuit  Noae,  qui  fuit  Lamech,  37.  Qui  fuit  Methusalae,  qui  fuit  Henoch,  qui  fuit  Iared,  qui  fuit  Mahalaleel,  qui  fuit  Cainan,  38.  Qui  fuit  Enos,  qui  fuit  Seth,  qui  fuit  Adam,  qui  fuit  Dei.  Quoniam  de  his  duabus  genealogiis,  quae  a  Matthaeo  et  Luca  descriptae  sunt,  non  convenit  inter  omnes,  primo  videndum  est,  deducantne  ambo  Christi  genealogiam  a  Ioseph,  an  vero  Matthaeus  tantum,  Lucas  vero  a  Maria.  Qui  hoc  posterius  sentiunt,  speciosum  habent  discriminis  praetextum  in  diversis  nominibus,  et  certe  prima  specie  nihil  minus  videtur,  quam  genealogia  una  eademque  narrari,  quum  tantopere  Lucas  a  Matthaeo  differat.  Nam  a  Davide  usque  ad  Salathiel,  et  rursus  a  Serubabel  usque  ad  Ioseph,  alios  prorsus  nominat.  Deinde  obtendunt,  absurdum  fuisse  in  re  non  necessaria  tantum  ponere  laboris,  ut  genus  Ioseph,  qui  tamen  pater  Christi  non  erat,  bis  recitaretur.  Quorsum,  inquiunt,  ista  repetitio,  unde  nihil  probatur,  quod  valde  ad  fidei  aedificationem  pertineat?  Nam  si  hoc  tantum  cognoscitur,  Ioseph  unum  esse  ex  posteris  et  familia  Davidis,  Christi  genus  interea  manebit  dubium.  Ergo  eorum  iudicio  supervacuum  fuisset,  duos  evangelistas  in  hanc  rem  incumbere.  Quod  autem  Matthaeus  progeniem  Ioseph  recensuerit,  ita  excusant,  factum  scilicet  fuisse  multorum  causa,  qui  eum  Christi  esse  patrem  adhuc  opinabantur.  Atqui  ridiculum  fuisset,  ista  indulgentia  fovere  perniciosum  errorem:  et  contextus  palam  repugnat.  Nam  simul  ac  ventum  est  ad  genealogiae  finem,  docet  Matthaeus,  non  ex  semine  Ioseph,  sed  arcana  spiritus  virtute  Christum  in  utero  virginis  fuisse  conceptum.  Quare  si  staret  eorum  ratio,  stultitiae  vel  incogitantiae  posset  argui  Matthaeus,  ut  qui  frustra  recitet,  unde  originem  duxerit  Ioseph.  Atqui  nondum  soluta  est  eorum  obiectio,  quod  progenies  Ioseph  nihil  ad  Christum  pertineat.  Trita  et  vulgo  nota  responsio  est,  in  persona  Ioseph  comprehendi  etiam  Mariae  genus,  quia  lex  iubebat  unumquemque  ex  sua  tribu  uxorem  ducere.  Excipiunt  illi  contra,  legem  hanc  omnibus  fere  saeculis  neglectam  fuisse,  sed  argumenta,  quibus  nituntur,  frivola  sunt.  Citant  exemplum  illud,  quod  undecim  tribus  iureiurando  promiserint,  se  Ben-