41:54
potius
inclino
in
diversam
sententiam.
Ego
uon
contendo,
si
quis
malit
de
monarchiis
exponere.
Probabilis
enim
erit
etiam
ille
sensus:
et
quantum
ad
summam
rei
spectat,
non
multum
interest.
Sed
existimo
thronos,
vel
solia
hic
poni
pro
conspectu
iudicii
divini
:
quia
statim
subiiciet
propheta
myriadas
angelorum
stetisse
coram
Deo.
Scimus
autem
angelos
ornari
saepe
hoc
titulo,
ac
si
essent
Dei
assessores:
et
conveniet
etiam
loquendi
forma,
qua
utetur
Daniel
quum
dicit
iudicium
sedisse.
Loquitur
enim
illic
de
consessu
iudicum,
ac
si
non
sederet
solus
Deus,
sed
haberet
consiliarios
sibi
adiunctos.
Meo
igitur
iudicio
optime
hoc
convenit,
solia
fuisse
erecta,
ut
Deus
sederet
una
cum
suis
consiliariis:
non
quod
indigeat
aliquo
consilio,
sed
pro
suo
beneplacito
et
mera
gratia
dignatur
angelos
hoc
honore,
ut
statim
videbimus.
Describit
igitur
humano
more
Daniel
apparatum
iudicii
:
quemadmodum
si
quis
rex
prodeat
in
publicum,
aliquid
magni
acturus,
conscendet
suum
tribunal,
ab
utroque
latere
sedebunt
consiliarii
et
proceres,
non
tam
ut
socii
sint
potestatis,
quam
ut
augeant
splendorem
ipsum
regis:
quia
si
solus
rex
totum
locum
occupet,
non
erit
tam
magnifica
dignitas
quam
ubi
ab
utraque
parte
adsunt
proceres,
qui
ab
ipso
pendent,
quum
tamen
longe
excellant
supra
totum
vulgus.
Daniel
ergo
narrat
hoc
modo
exhibitam
sibi
fuisse
visionem:
quoniam
homo
erat
circumdatus
carne:
deinde
non
sibi
privatim
hoc
videbat,
sed
in
communem
totius
ecclesiae
usum.
Sic
voluit
Deus
praebere
figuram,
quae
posset
erigere
in
admirationem
animum
prophetae
et
omnium
piorum
animos,
tamen
haberet
aliquid
affine
cum
rebus
humanis.
Solia
igitur
erecta
fuisse
dicit:
postea,
Antiquum
dierum
sedisse.
Iam
exposuimus
quomodo
sedere
tunc
Deus
inceperit,
nempe
quia
visus
fuerat
iacere,
ac
si
non
exerceret
iudicium
in
mundo.
Ubi
enim
res
sunt
turbatae,
et
permixtae
multis
tenebris,
quis
diceret
Deum
regnare?
Videtur
ergo
Deus
coelo
esse
inclusus,
ubi
res
sunt
incompositae
et
turbulentae
in
terra.
Ex
opposito
dicitur
conscendere
tribunal,
ubi
vendicat
sibi
partes
iudicis,
et
palam
demonstrat
se
neque
dormire,
neque
cessare,
quamvis
hoc
lateat
humanos
sensus.
Sed
haec
loquendi
forma
aptissima
fuit
ad
notandum
Christi
adventum.
Tunc
enim
maxime
Deus
enituit
cum
summo
imperio,
quemadmodum
Paulus
locum
ex
Psalmo
citat,
Ascendisti
in
altum,
ete.
(Eph.
4,
8).
Nam
quum
sermo
habetur
de
primo
Christi
adventu,
hoc
non
debet
restringi
ad
triginta
tres
annos,
quibus
in
mundo
versatus
est:
sed
complectitur
adscensum
et
promulgationem
evangelii,
quo
regnum
suum
auspicatus
est:
idque
rursum
clarius
et
fusius
dicetur.
Merito
itaque
Daniel
narrat
Deum
sedisse,
ubi
agitur
de
priore
Christi
adventu:
quia
refulsit
in
Christi
persona
Dei
maiestas:
qua
ratione
etiam
vocatur
4*
|