39:54
Ieremias
ad
resipiscentiam,
nisi
ostenderet
iusto
iudicio
id
factum
esse,
ut
tam
graviter
in
ipsos
saevirent
Chaldaei.
Sed
reliqua
differemus
in
diem
crastinum.
Heri
coactus
fui
subsistere
in
secundo
membro
versus
quinti,
ubi
pronuntiat
Deus
percussos
fuisse
a
se
Iudaeos,
quum
vires
suas
experti
essent
ad
resistendum.
Dicit
igitur
cladem
illam
ideo
accidisse
et
urbi,
et
populo,
quoniam
in
ipsum
peccaverant.
Sed
primum
dicit,
percussi
eos,
deinde,
abscondi
faciem
meam
ab
urbe.
Demum
causam
adiungit,
propter
universam
malitiam
ipsorum.
Significat
igitur
se
fuisse
autorem
cladis
illius:
deinde
ostendit
se
iusto
iudicio
castigasse
populi
scelera.
Quoniam
enim
non
destiterant
longo
tempore
provocare
eius
vindictam,
ideo
hic
docet
meritos
fuisse
mercedem
illam,
nempe
ut
urbs
expugnaretur
a
Chaldaeis:
deinde,
ut
passim
fierent
strages,
et
ita
domus
plenae
essent
ac
refertae
cadaveribus.
Postea
dicit,
Ecce
ego
instaurationem
adducam
et
sanitatem,
et
sanabo
eos.
Hoc
est
principale
verbum,
ut
loquuntur,
siquidem
hactenus
ostendit
meritos
fuisse
Iudaeos
tam
gravem
poenam,
quia
sua
obstinatione
non
destiterant
Deum
in
se
provocare:
sed
promittit
se
fore
illis
placabilem,
ubi
eos
moderate
castigaverit.
Diximus
enim
hunc
esse
finem
vaticinii,
ut
Iudaei
non
deficerent,
sed
sese
fulcirent
promissione
gratiae,
quamvis
exsilium
per
se
acerbum
esset.
Ego,
inquit,
adducam
instaurationem
et
sanitatem,
deinde,
aperiam
illis
multitudinem
pacis
et
veritatis.
Alii
nomen
HDtt
accipiunt
pro
prece.
Significat
enim
verbum
px
aliquando
precari,
significat
etiam
multiplicari.
Potest
igitur
duplex
esse
sensus,
quod
Deus
patefaciet
illis
aditum
ad
precandum.
Sic
enim
res
erant
desperatae
in
populo
illo,
ut
nemo
auderet
verbum
facere.
Nam
et
ipse
Ieremias
cap.
l
l
prohibitus
fuit
orare,
quoniam
scilicet
statuerat
Deus
perdere
miseros
illos,
in
quibus
nulla
erat
spes
resipiscentiae.
Intelligunt
ergo
quidam
hic
promitti
aditum,
ut
fideles
ac
servi
Dei
precentur
pro
urbis
prosperitate.
Sed
videtur
illa
expositio
esse
longe
petita.
Simplicius
igitur
interpretor,
quod
Deus
dabit
multitudinem
pacis,
vel
prorogationem,
quod
adhuc
magis
placet.
Dabo
prorogationem
pacis
qua
voce
significat
felicem
statum,
ut
satis
notum
est.
Quum
ergo
redacta
esset
Ierusalem
in
extremas
miserias
promittit
Deus
laetiora,
nempe
ut
prospere
agat
in
posterum.
Addit
nomen
veritatis,
quod
pro
stabilitate
hic
accipitur,
quemadmodum
passim
in
scriptura,
quasi
diceret
prosperum
urbis
statum
non
fore
unius
mensis,
vel
exigui
temporis,
sed
diuturnum
imo
perpetuum,
quemadmodum
proximo
etiam
versu,
se
ipsum
declarat.
|