[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


1:54  [CO  1.  54]  eiusdem  esse  corporis  membra;  cum  admonet  (2  Cor.  6)  corpora  nostra  templa  esse  Spiritus  sancti,  nullum  esse  consensum  Christo  cum  Belial,  luci  cum  tenebris;  cum  ostendit  (1  Thess.  4)  voluntatem  Dei  esse  sanctificationem  nostram,  ut  nos  abstineamus  ab  illicitis  desideriis;  cum  arguit  (Rom.  6)  nos  esse  liberatos  a  servitio  peccati,  ut  iustitiae  obediamus.  An  incitari  ad  caritatem  ullo  vivaciori  argumento  possumus,  quam  illo  Ioannis  (1  Ioan.  4):  ut  mutuo  nos  diligamus,  quemadmodum  Deus  dilexit  nos;  hoc  differre [p. 98]  filios  Dei  a  filiis  diaboli,  filios  lucis  a  filiis  tenebrarum,  quia  in  dilectione  manent?  An  ad  sanctitatem  fortius  provocari,  quam  dum  ab  eodem  audimus  (1  Ioan,  3):  omnes  qui  habent  hanc  spem  sanctificare  se  ipsos,  quoniam  Deus  eorum  sanctus  est;  quam  dum  Christum  ipsum  audimus  se  nobis  exemplar  proponentem,  ut  sequamur  vestigia  eius  (Ioan.  15)?  Atque  haec  quidem  paucula  tantum  in  gustum  proposui:  nam  si  singula  persequi  esset  animus,  longum  volumen  contexendum  foret.  Toti  paraenesibus,  adhortationibus,  castigationibus,  consolationibus,  pleni  sunt  Apostoli,  quibus  hominem  Dei  ad  omne  opus  bonum,  citra  meriti  mentionem  instituant.  Et  sane  haec  nobis  una  causa  satis  esse  debuerat,  ut  Deus  in  nobis  glorificetur.  Quod  si  qui  erga  Dei  gloriam  non  vehementer  afficiuntur,  memoria  tamen  beneficiorum  Dei  sufficiens  est,  quae  tales  ad  benefaciendum  incitet  (Matth.  5).  Verum  isti  quia  servilia  forte  aliqua  coactaque  legis  obsequia,  ingerendis  meritis  extundunt,  mentiuntur  nos  nihil  habere,  quo  ad  bona  opera  exhortemur  quia  non  eadem  ingredimur  via.  Quasi  vero  talibus  obsequiis  valde  oblectetur  Deus,  qui  profitetur  se  hilarem  datorem  diligere,  et  quidquam  dari  quasi  ex  tristitia  aut  necessitate  vetat  (2  Cor.  9).  [OS  67]  Quanquam  scriptura  ut  nullum  omittat  exhortationis  genus,  saepenumero [p. 99]  etiam  commemorat,  Deum  unicuique  redditurum  mercedem  secundum  opera  sua.  Ex  eo  autem  ne  quis  ratiocinetur,  opera  nostra  huius  retributionis  causam  esse,  siquidem  regnum  coelorum  non  servorum  stipendium,  sed  filiorum  est  haereditas:  qua  soli  potientur,  qui  a  Domino  in  filios  cooptati  fuerint,  neque  ullam  aliam  ob  causam,  quam  ob  hanc  adoptionem  (Eph.  1).  Itaque  ne  cogitemus  spiritum  sanctum  huiusmodi  promissione  commendare  voluisse  operum  nostrorum  dignitatem,  ac  si  talem  mercedem  promererentur.  Nihil  enim  nobis  scriptura  reliquum  facit,  quo  in  conspectu  Dei  exaltemur;  quin  potius  tota  in  hoc  est,  ut  arrogantiam  nostram  retundat,  nos  humiliet,  deiiciat  et  prorsus  conterat.  Verum  nostrae  imbecillitati  sic  occurritur,  quae  statim  alioqui  collaberetur  ac  concideret,  nisi  hac  expectatione  sustineret  ac  solaretur.  Primum  quam  durum  sit,  non  modo  sua  omnia,  sed  se  quoque  ipsum  relin-  4*   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci