40:536
iudicium,
ne
scilicet
putemus
Ierosolymam
sic
fuisse
captam,
ut
non
staret
Deus
foederi
suo,
quod
pepigerat
cum
Abraham
et
eius
posteris.
Et
nominatim
etiam
loquitur
de
vasis
templi.
Nam
hoc
poterat
videri
longe
absurdissimum,
et
concutere
fidelium
mentes,
Quid
hoc
sibi
vult?
spoliari
ab
homine
scelerato
et
impio
Dei
templum,
annon
Deus
testatus
est
illic
esse
suam
quietem?
haec
requies
mea
in
saeculum,
hic
manebo,
quia
elegi
eam.
Si
quis
ergo
locus
fuit
inexpugnabilis
in
mundo,
hic
certe
honor
debebat
manere
integer
et
illibatus
templo
Dei.
Quum
autem
diripitur,
quum
sacra
vasa
ita
profanantur,
neque
id
solum,
sed
quum
rex
impius
transfert
in
templum
Dei
sui
quod
semel
dicatum
fuerat
Deo
vivo,
annon,
quemadmodum
dixi,
haec
tentatio
potuit
labefactare
animos
etiam
sanctorum?
Nemo
certe
fuit
tam
cordatus,
quem
non
percelleret
ista
tentatio
inopinata:
Ubi
est
Deus,
qui
non
defendit
templum
suum?
Nam
quamvis
non
habitet
in
mundo,
neque
inclusus
sit
parietibus
ligneis,
aut
lapideis,
tamen
elegit
sibi
domicilium
hoc,
et
toties
per
prophetas
suos
asseruit
se
inter
Cherubim
sedere.
Quid
ergo
hoc
sibi
vult?
Quemadmodum
dixi,
Daniel
hic
nos
revocat
ad
Dei
iudicium,
et
uno
verbo
admonet,
non
debere
hoc
videri
novum,
quod
Deus
tam
graves
poenas
sumpsisset
de
impiis
et
sceleratis
apostatis.
Nam
sub
nomine
Dei
subest
tacita
antithesis.
Neque
enim
Dominus
tradidit
Iehoiakim
in
manum
Babylonii,
nisi
ob
iustas
rationes.
Deus
ergo
exposuit
ipsum
in
praedam,
ut
poenas
sumeret
de
impii
illius
populi
defectione.
Nunc
sequitur,
3.
Et
mandavit
(vel,
edixit)
rex
Aspenazo
(vel,
dixit
ad
Aspenasum,
ut
vertunt
qui
retinent
phrasin
hebraicam)
principi
eunuchorum,
ut
adduceret
e
filiis
Israel
et
ex
semine
regio,
et
ex
principibus
(vel,
proceribus).
Hic
Daniel
prosequitur
suam
narrationem,
et
ostendit
qua
ratione
fuerit
abductus
cum
sociis
suis.
Rex
enim
iusserat
sibi
adduci
non
ex
gregariis,
sed
ex
praecipua
nobilitate
adolescentes,
qui
starent
coram
ipso:
hoc
est,
qui
ei
ministrarent.
Hinc
ergo
colligimus,
Danielem
et
eius
socios
fuisse
delectos,
quod
et
generosi
essent
adolescentes,
deinde
ex
regio
semine,
vel
saltem
quorum
parentes
dignitate
excelluerant
ante
alios.
Hoc
autem
fecit
rex
eo
consilio,
ut
ostentaret
se
esse
victorem.
Potest
etiam
fieri,
ut
sumpserit
sibi
astutius
consilium,
nempe
ut
haberet
obsides
apud
se.
Speravit
enim
ut
videbimus
quoscunque
aleret
in
aula
sua
fore
degeneres,
ut
hostes
essent
Iudaeis,
et
putavit
eorum
operam
sibi
fore
utilem:
deinde
speravit,
quum
essent
nati
eximio
genere,
Iudaeos
tunc
fore
magis
pacatos,
ne
quid
scilicet
periculi
crearent
miseris
|