[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


37:536  esset  aliquod  portentum  :  ideo  exclamat,  O  generatio,  quasi  diceret  incredibile  esse  quod  videt.  Postea  adiungit,  Videte  ipsi  sermonem  Iehovae.  Hoc  longe  fuit  gravius,  quam  si  eos  citasset  ad  Dei  tribunal.  Nam  hoc  modo  ostendit  nimis  crassam  esse  eorum  malitiam,  quod  sine  causa,  imo  sine  ullo  praetextu,  et  absque  pudore  ita  Deum  abnegassent,  qui  tam  liberalem  erga  ipsos  se  praestiterat.  Interea  oblique  ipsos  perstringit,  quod  iam  nullus  sit  ipsos  docendi  locus.  Iubet  igitur  ipsos  rem  ipsam  oculis  perspicere,  quia  surdi  sint,  vel  quia  aures  habeant  clausas  et  obturatas  ad  omnem  doctrinam.  Nam  ab  ipso  sermone  ad  rem  ipsam  revocat  eos,  quemadmodum  diximus:  et  hoc  interpretes  non  viderunt.  Iam  .sequitur  illa  exprobratio,  Quod  Deus  non  fuerit  illis  desertum,  sed,  quemadmodum  docuit  ante  propheta,  profluxerit  ab  ipso  omnis  bonorum  copia  ad  satietatem  usque.  Quum  ergo  Deus  ipsos  locupletasset  sua  benedictione,  hinc  crimen  magis  augetur,  quod  ipsum  deseruerint.  Iam  in  postrema  parte  versus  Deus  expostulat  de  ipsorum  ingratitudine,  quod  putent  se  dominari.  Nam  regale  quidem  erant  sacerdotium,  sed  Dei  beneficio:  non  regnabant  suo  iure,  non  regnabant  quod  adepti  essent  imperium  marte  suo,  vel  industria,  aut  propria  virtute,  aut  etiam  felicitate:  unde  igitur?  precario  duntaxat.  Quum  ergo  reges  essent,  modo  subiicerent  se  summo  regi,  volebant  separatim  regnare,  hoc  est,  pro  sua  libidine:  et  ita  calcabant  pedibus  Dei  gratiam.  Hanc  igitur  pravitatem  in  ipsis  accusat  propheta.  Et  eodem  etiam  spectat  clausula  versus,  Non  veniemus  amplius  ad  te,  quasi  non  egerent  auxilio  Dei,  quoniam  putabant  sibi  suppetere  quidquid  ad  statum  suum  fulciendum  opus  erat.  Quum  ergo  ita  turgerent  pravo  fastu,  spernebant  Dei  gratiam,  quasi  non  opus  esset  alieno  subsidio.  Sequitur,  32.  An  obliviscetur  puella  ornamenti  sui  ?  sponsa  ligaminum  suorum?  (ad  verbum:  alii  vertunt*  murenulas,  alii  torques  :  sed  nomen  hoc  deducitur  a  Ht^p,  quod  est  ligare.  Apud  nos  possemus  vertere  tressures,  proprie)  populus  autem  meus  (nam  Vau  debet  resolvi  in  adversativam  particulam),  oblitus  est  mei  diebus  innumeris  (quibus  non  est  numerus,  ad  verbum).  Hic  confirmat  Deus  proximam  sententiam,  et  pudorem  vult  incutere  populo  suo,  quod  minoris  fuerit  aestimatus,  quam  soleant  puellae  aestimare  mundum  suum  muliebrem.  Nam  certe  monilia  virginum  sunt  merae  nugae:  et  tamen  videmus  ita  rapi  puellas  stulta  cupiditate,  ut  non  minoris  faciant  sua  monilia,  et  nugas  illas,  quam  propriam  vitam.  Quid  ergo  hoc  sibi  vult,  inquit  Deus,  quod  populus  meus  oblitus  est  mei?  an  reperietur  tale  aliquod  ornamentum?  an  inter  margaritas,  et  pretiosissimos  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci