25:535
535
COMMENTARIUS
IN
IOSUE
CAPUT
XVIII.
536
postea
corrigere
quod
plus
vel
minus
pronunciatum
fuerat.
At
omnino
in
genere
sic
habendum
est
de
tribu
Ephraim,
et
reliquis,
multas
urbes
quibus
potiti
sunt,
propter
vastitatem
nullo
fuisse
numero.
Multas
ergo
ruinas
hic
sepeliri
non
dubito.
Deinde
statuendum
est,
ubi
vici
fuerunt
ignobiles,
propter
soli
ubertatem,
et
alias
commoditates,
illic
fuisse
praeclaras
urbes
conditas.
Nam
certe
Sichima
satis
celebris
fuit
ad
nomen
et
gradum
tenendum:
eius
tamen
nulla
hic
fit
mentio,
sicuti
nec
Samariae,
quae
quum
metropolis
esset
regni
Israel,
ad
eandem
tribum
Ephraim
pertinebat,
ut
satis
notum
est.
Patet
igitur
fuisse
ab
unaquaque
tribu
complures
urbes
possessas,
de
quibus
hic
siletur.
14.
Loquuti
sunt
filii
Ioseph.
Etsi
querimoniam
suam
praetexunt
aliquo
excusationis
colore:
male
tamen
dissimulant
plus
fuisse
comprehensum
in
una
sorte,
quam
in
tribum
unam
competeret.
Nescio
tamen
an
confuse
pro
filiis
Ioseph
iacta
fuerit
sortitio:
nec
certe
consentaneum
videtur.
Non
latebat
Iosue,
nec
alios
divisores,
Ephraim
et
Manasse
duo
efficere
capita,
vel
duas
stirpes:
ac
saepius
antehac
dictum
fuit,
terram
dividi
in
decem
tribus,
qui
numerus
non
constabat,
nisi
tribum
Manasse
a
tribu
Ephraim
discernerent.
Certum
igitur
est,
non
fuisse
tam
crasso
errore
lapsos,
ut
duo
nomina
in
unam
sortem
coniicerent.
Occultare
autem
sub
nomine
Ioseph
duas
tribus,
ut
eas
fraudarent
dimidia
sui
iuris
parte,
intolerabilis
fuisset
iniquitas.
Adde
quod
distincte
exposita
ante
fuit
utriusque
ditio,
suisque
terminis
descripta.
Huc
itaque
ratio
nos
ducit,
quum
in
duas
tribus
iactae
essent
sortes,
admirabili
Dei
consilio
factum
esse,
ut
finitimi
et
contigui
inter
se
essent
fratres
quibus
communis
erat
pater.
Indigne
igitur
expostulant
sibi
non
nisi
unam
haereditatem
datam
esse:
quia
nec
tanta
erat
socordia
Iosue,
nec
tam
malignus
animus,
ut
eos
liquido
iure,
vel
per
incogitantiam,
vel
per
invidiam
fraudaret.
Sed
hinc
falsa
querimonia
de
angustis
finibus,
quod
pro
nihilo
ducebant
quidquid
adhuc
virtute
bellica
acquirendum
erat:
quasi
vero
alias
tribus
in
solo
pacato
sors
deinde
locaverit.
Ideoque
uno
verbo
eorum
disceptationem
refellit
ac
discutit
Iosue,
et
crimen
unde
invidiam
conflare
ei
tentabant
in
ipsos
retorquet.
Si
tanta,
inquit,
est
vestra
copia,
et
multitudo,
cur
non
in
hostes
irruitis,
quorum
regio
vobis
data
est?
Neque
enim
si
Dei
promissione
freti
haereditatem
fortiter
adieritis
ab
eo
concessam,
eventus
vos
frustrabitur.
Videmus
quamvis
recte
fuisset
illis
prospectum,
sua
tamen
desidia
excaecari,
ut
se
angustiis
constrictos
querantur,
quia
ad
petendum
sortis
suae
effectum
digitum
movere
nolebant.
Quare
docet
hic
locus,
si
quando
putamus
minus
nobis
praestari
quam
debetur,
diligenter
excutiendas
esse
omnes
remoras,
ne
culpam,
quae
in
nobis
residet,
temere
in
alios
regeramus.
|