[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


25:535  535  COMMENTARIUS  IN  IOSUE  CAPUT  XVIII.  536  postea  corrigere  quod  plus  vel  minus  pronunciatum  fuerat.  At  omnino  in  genere  sic  habendum  est  de  tribu  Ephraim,  et  reliquis,  multas  urbes  quibus  potiti  sunt,  propter  vastitatem  nullo  fuisse  numero.  Multas  ergo  ruinas  hic  sepeliri  non  dubito.  Deinde  statuendum  est,  ubi  vici  fuerunt  ignobiles,  propter  soli  ubertatem,  et  alias  commoditates,  illic  fuisse  praeclaras  urbes  conditas.  Nam  certe  Sichima  satis  celebris  fuit  ad  nomen  et  gradum  tenendum:  eius  tamen  nulla  hic  fit  mentio,  sicuti  nec  Samariae,  quae  quum  metropolis  esset  regni  Israel,  ad  eandem  tribum  Ephraim  pertinebat,  ut  satis  notum  est.  Patet  igitur  fuisse  ab  unaquaque  tribu  complures  urbes  possessas,  de  quibus  hic  siletur.  14.  Loquuti  sunt  filii  Ioseph.  Etsi  querimoniam  suam  praetexunt  aliquo  excusationis  colore:  male  tamen  dissimulant  plus  fuisse  comprehensum  in  una  sorte,  quam  in  tribum  unam  competeret.  Nescio  tamen  an  confuse  pro  filiis  Ioseph  iacta  fuerit  sortitio:  nec  certe  consentaneum  videtur.  Non  latebat  Iosue,  nec  alios  divisores,  Ephraim  et  Manasse  duo  efficere  capita,  vel  duas  stirpes:  ac  saepius  antehac  dictum  fuit,  terram  dividi  in  decem  tribus,  qui  numerus  non  constabat,  nisi  tribum  Manasse  a  tribu  Ephraim  discernerent.  Certum  igitur  est,  non  fuisse  tam  crasso  errore  lapsos,  ut  duo  nomina  in  unam  sortem  coniicerent.  Occultare  autem  sub  nomine  Ioseph  duas  tribus,  ut  eas  fraudarent  dimidia  sui  iuris  parte,  intolerabilis  fuisset  iniquitas.  Adde  quod  distincte  exposita  ante  fuit  utriusque  ditio,  suisque  terminis  descripta.  Huc  itaque  ratio  nos  ducit,  quum  in  duas  tribus  iactae  essent  sortes,  admirabili  Dei  consilio  factum  esse,  ut  finitimi  et  contigui  inter  se  essent  fratres  quibus  communis  erat  pater.  Indigne  igitur  expostulant  sibi  non  nisi  unam  haereditatem  datam  esse:  quia  nec  tanta  erat  socordia  Iosue,  nec  tam  malignus  animus,  ut  eos  liquido  iure,  vel  per  incogitantiam,  vel  per  invidiam  fraudaret.  Sed  hinc  falsa  querimonia  de  angustis  finibus,  quod  pro  nihilo  ducebant  quidquid  adhuc  virtute  bellica  acquirendum  erat:  quasi  vero  alias  tribus  in  solo  pacato  sors  deinde  locaverit.  Ideoque  uno  verbo  eorum  disceptationem  refellit  ac  discutit  Iosue,  et  crimen  unde  invidiam  conflare  ei  tentabant  in  ipsos  retorquet.  Si  tanta,  inquit,  est  vestra  copia,  et  multitudo,  cur  non  in  hostes  irruitis,  quorum  regio  vobis  data  est?  Neque  enim  si  Dei  promissione  freti  haereditatem  fortiter  adieritis  ab  eo  concessam,  eventus  vos  frustrabitur.  Videmus  quamvis  recte  fuisset  illis  prospectum,  sua  tamen  desidia  excaecari,  ut  se  angustiis  constrictos  querantur,  quia  ad  petendum  sortis  suae  effectum  digitum  movere  nolebant.  Quare  docet  hic  locus,  si  quando  putamus  minus  nobis  praestari  quam  debetur,  diligenter  excutiendas  esse  omnes  remoras,  ne  culpam,  quae  in  nobis  residet,  temere  in  alios  regeramus.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci