9:533  533  AD  VERSIPELLEM  MEDIATOREM,  534  atavo  Neronis  dictum  est,  quasi  rem  novam  et  in  sua  officina  fabricatam  protulit,  non  invideo  quam  tantopere  affectat  veteratoris  laudem:  modo  palam  appareat  per  foedissimum  ludibrium  calcari  scripturam,  dum  nihili  per  se  aestimatur:  quin  potius  ad  hominum  arbitrium  tota  eius  transfertur  autoritas.  Nos  vero  his  nugis  adeoque  sacrilegis  figmentis  libere  opponimus  quae  de  lege,  prophetis  et  evangelio  spiritus  Dei  saepe  testatus  est:  Legem  viam  proponere  vitae  et  mortis  (Deut.  30,  15)  :  lucernam  esse  pedibus  fidelium,  et  certum  lumen  (Psal.  119,  105):  sapientiam  conferre  [pag.  20]  parvulis:  esse  testimonium  Dei  fidele:  mandata  eius  probos  esse  consiliarios  (Psal.  19,  8):  Deum  non  in  abscondito  loquutum  esse,  nec  frustra  dixisse  semini  Iacob:  Quaerite  me  (Isa.  45,  19):  scriptas  prophetias  instar  esse  lucernae  ardentis  in  loco  caliginoso  (2.  Pet.  1,  19):  scripturam  esse  utilem  ad  docendum,  arguendum,  erudiendum  in  iustitia,  ut  integer  sit  homo  Dei  (2.  Tim.  3,  16):  breve  compendium  evangelii  scriptum  esse  ut  credamus,  et  credendo  habeamus  vitam  aeternam  in  Christi  nomine  (Ioann.  20,  31).  Nisi  clara  sit  et  certa,  quam  lex  continet  directio,  perperam  denunciat  Moses  illic  proponi  viam  vitae  et  mortis:  si  dubia  est  ac  flexibilis,  [pag.  21]  temere  David  exclamat:  Illuminare  oculos,  ut  parvuli  quoque  inde  sapiant.  Si  perplexa  est  ac  ambigua,  non  testabitur  fideliter  quid  rectum  sit.  Si  eius  mandata  suspensos  reddunt  discipulos,  quomodo  vocantur  consiliarii?  Si  doctrina  eius  involucris  tecta  ost,  falsum  illud  Isaiae,  non  loqui  illis  Deum  in  abscondito.  Si  caliginem  suam  obiiciat  quispiam  nebulo,  occurrit  apostolus,  scripturae  lucem  in  tenebris  quoque  fulgere  (2.  Cor.  4,  6).  Iam  si  ex  sola  scriptura  peti  non  potest  certa  definitio,  ubi  illa  quam  magnifice  apostolus  praedicat  utilitas  ad  doctrinae  perfectionem?  Postremo,  qui  [pag.  22]  conveniet  sufficere  nobis  quod  scriptum  est  ad  solidam  fidem,  j  ex  qua  salutem  consequamur:  et  tamen  absque  traditione  nihil  liquido  cognosci?  Terum  ante  quam  longius  progrediar,  breviter  refutanda  est  censoris  nostri  obiectio.  Haereses,  inquit,  quae  exortae  sunt  paulo  post  apostolorum  mortem,  non  scripturae  verbis,  sed  sana  intelligentia  profligatae  sunt.  Ego  autem  ut  hoc  posterius  concedo,  ita  fortiter  contendo  apertis  scripturae  verbis  devictos  fuisse  haereticos.  Nam  quod  Arianos  dicit,  dum  negant  voce  τοῦ  λόγου  hypostasin  vel  personam  significari,  rationibus  [pag.  23]  uti  aeque  probabilibus  atque  orthodoxos,  in  eo  se  patronum  detestandae  impietatis  prodit.  Nam  si  admittimus  quod  vult,  deitas  Christi  in  solo  concilii  decreto  fundata  erit.  Quis  non  videat  hominem  profanum  aliud  simulando,  hoc  fidei  principium  malitiose  convellere?  Docet  Ioannes  aeternum  sermonem  Dei,  qui  ab  initio  vita  erat,  et  Deus  apud  Deum,  carnem  induisse