37:533
533
IN
IEREMIAM.
CAP.
II.
534
tentasse
an
possent
revocari
ad
sanam
mentem:
sed
hoc
etiam
fuisse
inutile
et
irritum.
Frustra
ergo
vos
castigavit
inquit,
quoniam
correctionem
amplexi
non
estis.
Sed
loquitur
de
filiis,
ut
ostendat
totum
populum
fuisse
indocilem.
Nam
quamvis
cupiditates
magis
ebulliant
in
aetate
iuvenili,
non
tamen
tanta
est
pervicacia,
quanta
in
senibus
apparet.
Nam
qui
tota
vita
obduruit
ad
contemptum
Dei,
vix
poterit
unquam
sanari
ac
ullam
correctionem
admittere:
senectus
enim
per
se
est
morosa,
et
difficilis,
et
senes
etiam
putant
quodammodo
sibi
fieri
iniuriam,
dum
obiurgantur.
Ubi
autem
tanta
est
petulantia
et
obstinatio
in
ipsis
adolescentibus,
ut
respuant
omnem
correctionem,
hoc
est
magis
prodigiosum.
Propheta
igitur
ostendit
nihil
sanum
vel
sincerum
fuisse
in
populo
illo,
quum
filii
etiam
respuerint
disciplinam.
Nunc
ergo
tenemus
eius
consilium,
nempe
quoniam
Deus
prophetas
suos
miserat,
et
nihil
profuerat
ipsorum
labor,
iam
ostendit
non
tantum
surdas
fuisse
aures
populi
ad
sanam
doctrinam,
sed
fuisse
rigido
collo
et
indomabili,
quoniam
studuerat
illos
ferulis
corrigere:
et
tamen
nihil
etiam
hoc
modo
profecit.
Sequitur,
gladium
ipsorum
vorasse
prophetas.
Sed
non
possem
nunc
absolvere.
PRECATIO.
Da,
omnipotens
Deus,
quando
quotidie
nos
paterna
indulgentia
ad
te
invitas,
ne
obdurescamus
ad
sanctas
tuas
et
salubres
etiam
admonitiones:
deinde
si
quando
etiam
ferulis
nos
castigas,
ne
rigido
collo
contra
te
obdurescamus,
sed
discamus
nos
placide
verbo
tuo
subiicere,
ac
recipiamus
tuam
disciplinam
j
et
ita
proficiamus
utroque
modo,
ne
subiiciamur
extremo
tuo
iudicio
quod
denuntias
obstinatis
:
sed
potius
viam
aperiamus
paternae
tuae
clementiae,
quo
scilicet
nos
humaniter
tractes,
usque
dum
nos
recipias
in
beatam
Ulam
quietem,
quae
nobis
reposita
est
in
coelo
per
Iesum
Christum
dominum
nostrum,
Amen.
Postrema
lectione
conquestus
est
Deus
se
operam
lusisse
in
castigandis
filiis
Israel,
quia
prorsus
essent
indomito
et
praefracto
ingenio,
nec
capaces
disciplinae:
Ergo,
inquit,
frustra
conatus
sum
poenis
eos
revocare
in
viam.
Nunc
autem
exaggerat
crimen
illud
contumaciae,
quod
non
tantum
respuerint
sanam
doctrinam,
sed
fuderint
sanguinem
innoxium
,
et
persequuti
sint
prophetas
tanquam
hostes,
qui
tamen
missi
erant
divinitus,
ut
consulerent
eorum
saluti.
Hic
ergo
Deus
condemnat
eos
tam
pervicaciae
quam
crudelitatis.
Dicit
enim
se
non
fuisse
adeptum
quod
volebat,
nempe
ut
resipiscerent:
deinde
non
fuisse
tantum
praefractos
et
indomitos,
sed
etiam
saeviisse
in
ipsos
prophetas,
et
scimus
Ierosolymam
fuisse
carnificinam,
ubi
iu-
|