9:532  piorum  conatus  discuteret  ac  dissiparet.  Supercilium  quamlibet  efferat,  serviliter  adulari  voluit  novo  patrono,  cui  hoc  commentum  placuisse,  non  est  quod  miremur.  Coeperat  enim  sex  ante  mensibus  ad  hanc  praxin  animum  adiicere,  et  quotidianae  eius  voces  iam  fere  in  proverbium  transierant,  inconsideratos  esse  qui  se  reformationi  opponerent.  Cupide  ergo  oblatam  [pag.  15]  turbandi  materiam  arripuit,  ut  piorum  studia  frangeret:  quia  nullum  abrumpendi  cursus  compendium  melius  sit,  quam  si  baec  nebula  obtenebrandae  luci  spargatur.  Correctione  quidem  opus  esse:  sed  ab  acribus  remediis  non  minus  este  periculi,  quam  ab  ipso  morbo:  quia  exitialis  sit  severitas  quae  ad  extremum  usque  vitia  persequitur,  nec  modum  sanationis  temperat.  Unum  hoc  nunc  agunt  qui  cupiunt  in  Gallia  restitui  purum  Dei  cultum,  ut  ecclesia  sordibus  et  inquinamentis,  quibus  misere  foedata  est.  purgetur.  Erumpet  subito  conductitius  intercessor  qui  admoneat  diu  tanta  [pag.  16]  de  re  deliberandum  esse.  Quamvis  enim  plurimis  vitiis  corrupta  sit  religio,  et  gravissimis  morbis  laboret  ecclesia,  fas  tamen  non  esse  sacram  romanae  ecclesiae  autoritatem  convellere,  totiusque  occidentalis  ecclesiae  statum,  qui  inde  pendet,  labefactare:  quia  bine  crimine  defectionis  et  schismatis  perpetua,  quae  ab  ipsis  apostolis  hucusque  duravit  successio,  violari  nequeat.  Nec  deerunt  suffragatores  ad  reliquas  fabulae  partes  subordinati.  Ita  vana  utilitatis  specie  omnes  piorum  conatus  facete  eludent.  Hac  vafritie  libellum  fuisse  a  larvato  pacificatore  contextum,  facile  ex  [pag.  17]  contextu  deprehendent  oculati.  Haec  porro  totius  farraginis  summa  est,  nullum  posse  certius  iudicium  inveniri,  quam  si  ipsa  scriptura,  eiusque  vera  intelligentia  adhibeatur.  Hic  primo  observent  lectores,  scripturam  in  summo  gradu  ita  locari,  ut  pars  tamen  iudicii  aliunde  pendeat.  Quod  ad  intelligentiam  pertinet,  fateor  sane  non  ideo  traditam  esse  scripturam  ut  aboleat  prophetiae  donum:  ideoque  tenendam  esse  Petri  regulam,  non  esse  privatae  interpretationis  quae  scripta  sunt  Dei  oracula:  quia  non  hominis  voluntate  olim  allata  est  prophetia,  sed  a  spiritu  sancto  [pag.  18]  impulsi  sancti  homines  loquuti  sunt  (2.  Pet.  1,  19  s.).  At  ve.ro  longe  alio  nos  trahit  censor  suis  ambagibus,  ne  quid  momenti  in  se  contineat  scriptura,  nisi  adiuta  hominum  decretis.  Ergo  postquam  visus  est  aliquid  scripturae  deferre,  in  eius  locum  callide  substituit  hominum  placita,  quae  catholicae  traditionis  elogio  insignit:  ut  veritas  non  scripta,  quam  appellat,  ad  dirimendas  omnes  controversias  una  valeat.  Neque  tamen  me  latet  hanc  esse  veterem  et  tritam  cantilenam,  qua  iam  annis  quadraginta  papatus  impietas  defensa  fuit  a  suis  patronis.  Sed  quia  noster  Aenobarbus,  ut  est  fronte  ferrea  et  pectore  chalybeo,  nisi  plumbeum  [pag.  19]  quis  malit,  ut  olim  de