40:532
cadit
in
terram
sine
eius
permissu,
consulit
haud
dubie
generi
humano.
Ergo
nihil
fortuito
nobis
contingit.
Sed
Deus
in
hoc
libro
lumen
nobis
accendit,
ut
sciamus
ecclesiam
sic
ab
ipso
gubernari,
ut
singularem
eius
curam
gerat.
Si
res
unquam
fuerunt
in
mundo
turbatae,
ut
possent
coniicere
homines
Deum
in
coelo
dormire,
et
oblitum
esse
humani
generis,
certe
talis
fuit
conversio
illorum
temporum,
imo
tot
et
tam
multiplices
ac
variae
fuerunt
conversiones,
ut
etiam
cordatissimus
quisque
posset
quasi
evanescere,
quum
nullus
esset
bellorum
finis,
et
iam
Aegyptii
praevalerent,
iam
essent
alii
motus
in
Syria.
Quum
ergo
omnia
sursum
ac
deorsum
verterentur,
quale
potuit
iudicium
fieri,
nisi
mundum
negligi
a
Deo,
et
miseros
Iudaeos
spe
sua
deceptos
fuisse,
quum
putarent
Deum,
sicuti
fuerat
liberator,
ita
perpetuum
fore
custodem
salutis
suae?
Nam
quamvis
gentes
omnes
tunc
communiter
obnoxiae
essent
multis
cladibus,
si
tamen
Syri
erant
superiores
Aegyptiis,
tunc
abutebantur
sua
potentia
contra
Iudaeos,
et
Ierosolyma
patebat
praedae,
quasi
esset
victoriae
merces:
si
alii
proelio
victores
erant,
ulciscebantur
suam
iniuriam,
vel
quaerebant
compensationem
apud
Iudaeos.
Ita
undique
expilabantur
miseri
illi
homines,
ut
multo
deterior
esset
eorum
conditio,
postquam
reversi
erant
in
patriam,
quam
si
semper
fuissent
exsules,
vel
inquilini
in
aliis
regionibus.
Quum
autem
admoniti
essent
de
rebus
futuris,
fuit
haec
illis
optima
fultura,
in
quam
recumberent.
Sed
hodie
eiusdem
doctrinae
usus
ad
nos
applicandus
est.
Videmus
enim
quasi
in
speculo,
vel
in
pictura,
Deum
fuisse
sollicitum
de
ecclesia
sua,
etiam
quum
visus
est
eius
curam
abiecisse
:
deinde
factum
fuisse
eius
consilio,
ut
Iudaei
ita
expositi
fuerint
hostium
suorum
iniuriis.
Sed
ab
altera
etiam
parte
agnoscimus
fuisse
mirabiliter
servatos,
et
quidem
maiore
et
magis
mirabili
Dei
potentia
quam
si
quieti
vixissent,
si
nemo
illis
fuisset
molestus.
Haec
igitur
nobis
discenda
sunt
a
septimo
capite
usque
ad
nonum.
Iam
ubi
Daniel
numerat
annos
usque
ad
Christi
adventum,
quam
clarum
ac
firmum
hoc
est
testimonium,
quod
licet
nobis
opponere
contra
Satanam,
contra
omnes
impiorum
sannas:
quando
certum
est,
librum
Danielis
fuisse
versatum
in
manibus
hominum,
antequam
hoc
accideret?
Ubi
igitur
numerat
septuaginta
hebdomadas,
et
dicit
tunc
venturum
esse
Christum,
veniant
omnes
profani
homines,
et
ingerant
ac
crepent
etiam
plenis
buccis
suam
proterviam:
tamen
convicti
tandem
iacebunt,
quod
Christus
sit
ille
verus
redemptor,
quem
Deus
ab
initio
mundi
promiserat,
quia
noluit
eum
manifestari,
nisi
cum
certa
illa
demonstratione,
cui
nullam
habent
parem
omnes
mathematici.
Est
igitur
hoc
etiam
observatu
apprime
dignum,
quod
postquam
Daniel
de
variis
ecclesiae
calamitatibus
disse-
|