40:531
531
PRAELECTIONES
532
ventu
Alexandri
magni?
de
eius
successoribus?
Longo
tempore
antequam
nasceretur
Alexander,
praedixit
Daniel
quid
sit
facturus.
Deinde
ostendit
regnum
eius
non
fore
diuturnum,
quia
statim
dividitur
in
quatuor
cornua.
Alia
etiam
quae
commemorat
certo
demonstrant,
loquutum
fuisse
dictante
spiritu
sancto.
Sed
huius
quoque
rei
certior
fides
potest
concipi
ex
aliis
narrationibus,
quum
scilicet
admonet
quam
variis
miseriis
obnoxia
futura
sit
ecclesia
inter
duos
crudelissimos
hostes,
nempe
regem
Syriae
et
regem
Aegypti.
Illic
recitat
eorum
foedera,
deinde
recitat
hostiles
ultro
citroque
incursus:
postea
tot
conversiones:
quasi
res
ipsas
digito
monstraret,
sic
totum
progressum
exsequitur,
ut
appareat
Deum
per
os
eius
loqui.
Hoc
igitur
iam
magnum
est,
et
non
poenitendi
fructus,
ubi
certo
cognoscimus
Danielem
fuisse
duntaxat
organum
spiritus
sancti,
neque
proprio
instinctu
quidquam
in
medium
protulisse.
Iam
quod
illi
parta
luit
autoritas,
quo
certior
esset
fides
doctrinae
eius
apud
Iudaeos,
hoc
etiam
ad
nos
extenditur.
Quam
enim
pudenda
est
ac
turpis
ingratitudo,
si
non
amplectimur
prophetam
Dei,
cui
honorem
deferre
coacti
sunt
Chaldaei,
quos
scimus
et
superstitiosos
fuisse
et
plenos
fastu
ac
superbia?
Duae
illae
gentes,
nempe
Aegyptii
et
Chaldaei
prae
aliis
sibi
placuerunt.
Nam
putabant
Chaldaei
apud
se
esse
unicum
domicilium
totius
sapientiae.
Non
fuissent
igitur
admodum
propensi
ad
recipiendum
Danielem,
nisi
res
ipsa
coegisset,
ac
extorta
illis
fuisset
haec
confessio,
verum
esse
Dei
prophetam.
Iam
quum
ita
stabilita
sit
Danielis
autoritas,
de
rebus
etiam
ipsis,
quas
tractat,
aliquid
dicendum
est.
Quantum
ad
interpretationes
somniorum
spectat,
primum
somnium
Nebuchadnezer
complectitur,
quemadmodum
videbimus,
rem
omnium
maximam,
nempe
quidquid
est
splendoris
et
potentiae
in
mundo,
evanescere:
manere
autem
stabile
unum
Christi
regnum,
nec
aliam
esse
perpetuitatem.
Quantum
ad
secundum
somnium
Nebuchadnezer
pertinet,
illic
certe
admirabilis
refulget
constantia
Danielis.
Erat
enim
res
valde
odiosa,
summum
totius
orbis
monarcham
ita
deiicere,
quemadmodum
fecit:
Tu
eximis
te
numero
hominum,
et
iam
coleris
instar
Dei,
tu
eris
bestia
posthac.
Nemo
est
hodie
qui
audeat
tale
aliquid
profari
apud
monarchas,
imo
qui
audeat
vel
blande
eos
monere,
si
quid
peccaverint.
Quum
ergo
Daniel
intrepide
praedixerit
regi
Nebuchadnezer
quantum
dedecus
ipsum
maneret,
certe
in
eo
prodidit
memorabile
et
rarum
documentum
suae
constantiae.
Et
hoc
modo
etiam
rursus
obsignata
fuit
eius
vocatio,
quia
haec
fortitudo
erat
ex
spiritu
Dei.
Sed
in
secunda
parte
insistere
praecipue
convenit,
ubi
perspicimus
Deo
curae
esse
suam
ecclesiam.
Extenditur
quidem
providentia
Dei
ad
totum
mundum.
Nam
si
passerculus
non
|