9:53  53  SECUNDA  DEFENSIO  CONTRA  WESTPHALUM.  54  sum  ipsum  oppugnare.  Adeone  evangelii  praeconi  odiosum  esse  nomen  pacis,  ut  abolendis  discordiis  remedium  quaeri  non  sustineat?  Nam  etsi  doctrinam  ipsam  leviter  attingit,  hoc  tamen  unum  praecipue  urget,  consensioni  dandum  non  esse  locum.  Itaque  si  quid  olim  repugnantiae  esse  visum  est,  e  tenebris  erutum  turbulente  exagitat.  1)  Si  errore  vel  incogitantia  diversis  scriptoribus  (ut  interdum  fieri  solet)  elapsae  essent  pugnantes  sententiae,  cur  non  illis  ad  idem  loquendi  genus,  re  melius  perspecta,  orationem  formare  liceat?  Quam  maligni  livoris  est,  non  aliter  conquiescere,  nisi  innumeris  dissidiis  omnia  ferveant?  Qui  vero  non  modo  inter  se  consentiunt,  sed  idem  loquuntur,  in  [pag.  14]  conflictum  nolentes  committere,  quam  importuni  est  furoris?  Demus  in  fervore  disputationis  non  semper  aequabilem  loquendi  modum  fuisse  servatum  :  cupiunt,  quibus  aliquid  fuerat  inter  se  absimile,  eandem  tenere  docendi  viam.  Consilii  ratio  si  quaeritur,  ne  rudes  et  infirmos  perturbet  obiecta  contradictionis  species,  cavere  volunt.  Tu  Westphale,  quia  secus  fert  tua  libido,  invitos  cum  publica  pernicie  pugnare  coges?  Atqui  in  libris  ante  editis,  aliquid  minus  bene  consonum  deprehenditur.  Hoc  quidem  postea  videbitur  suo  loco.  Nunc  quae  te  invidia  vel  malignitas  instigat,  ut  ad  consensum  dissipandum  tonitrua  undique  commoveas?  Atqui  ne  qua  ad  stabiliendum  impium  dogma  fiat  conspiratio,  acriter  pugnandum  est.  Fateor  certe,  si  quem  tegendis  imposturis  colorem  videret  obduci,  iustam  fore  reclamandi  causam.  Concederem  etiam  facile,  ut  omnes  hinc  inde  accerseret  machinas,  si  errorum  congeriem  videret  nebulis  sub  concordiae  praetextu  involvi.  Sed  quum  simplex  et  perspicua  nostra  confessio  in  medium  prodeat,  si  quid  falsum  continet,  minore  negotio  potest  oppugnari,  [pag.  15]  Certe  in  omni  disputatione  probis  et  ingenuis  hominibus  nihil  magis  optabile  est,  quam  ut  intra  certos  fines  manere,  et  remotis  ambagibus  caput  unum  tenere,  et  in  re  una  tractanda  quasi  fixo  gradu  consistere  liceat.  Haec  conditio  cur  Westphalo  minus  placuerit,  non  video,  nisi  quod  causae  diffidens  plausibilem  ex  ambagibus  iactantiam  venatus  est.  Si  falsa  est  doctrina  quam  profitemur,  scripturae  oraculis,  firmis  rationibus,  et  ecclesiae  consensu  instructus,  ad  eam  evertendam  hostis  venire  debuerat.  Nunc  vero,  a  recta  pugna  deflectens,  ad  flexuosum  recessum  obequitat,  haereticos  inter  se  dissidere.  Nam  si  in  ipsa  veritate  satis  sibi  esse  praesidii  persuasus  foret,  quanto  satius  erat  manus  statim  conserere,  quam  vagari  per  obliquos  circui-  1)  Et  pourtant  s'il  a  semble  autres  fois  qu'il  y  eust  quelque  petit  de  discordance,  combien  que  la  memoire  en  fust  assopie  et  ensevelie,  il  le  rameine  encore  et  remue  a  l'estourdie  avec  crierie.