52:53
53
CAPUT
III.
15.
Quicunque
perfecti
sumus.
Ne
quis
de
vulgo
hominum
hoc
dictum
acciperet,
quasi
pueris
in
Christo
praescriberet
rudimenta:
testatur
esse
regulam,
quam
omnes
perfecti
tenere
debeant.
Est
autem
haec
regula,
abdicandam
rerum
omnium
fiduciam,
ut
in
sola
Christi
iustitia
gloriemur,
et
posthabitis
omnibus,
adspiremus
ad
communicationem
passionum
eius,
quae
nos
ad
beatam
resurrectionem
ducat.
Ubi
nunc
erit
status
perfectionis,
quem
fingunt
monachi?
ubi
erit
confusa
farrago
tot
inventionum?
Ubi
denique
totus
papatus,
qui
nihil
aliud
est
quam
imaginaria
perfectio,
quae
nihil
commune
habet
cum
hac
Pauli
regula?
Certe
qui
unum
hoc
verbum
intellexerit,
clare
agnoscet
foetida
esse
stercora,
quaecunque
de
iustitia
et
salute
consequenda
docentur
in
papatu.
Si
quid
aliter.
Eadem
opera
et
eos
humiliat,
et
in
bonam
spem
attollit.
Admonet
enim
ne
in
sua
ignorantia
superbiant:
et
tamen
iubet
esse
bono
animo,
quum
dicit
exspectandam
esse
revelationem
Dei.
Scimus
enim
quantum
sit
obstaculum
veritatis
pervicacia.
Haec
igitur
optima
ad
docilitatem
praeparatio,
si
non
placemus
nobis
in
errore.
Ideo
tacite
Paulus
indicat,
dandum
esse
locum
Dei
revelationi,
si
nondum
assequuti
sumus
quod
quaerimus.
Et
quum
gradatim
proficiendum
docet,
addit
illis
animum,
ne
deficiant
in
cursu
medio.
Quamquam
simul
extra
controversiam
quod
docuerat,
asserit,
dum
aliis,
qui
a
se
dissentiunt,
revelatum
iri
quod
adhuc
nesciunt,
docet.
Perinde
enim
id
valet
ac
si
dixisset:
Vobis
aliquando
ostendet
Dominus
hoc
ipsum
quod
dixi,
esse
perfectam
et
rite
sapiendi
et
bene
vivendi
regulam.
Nemo
ita
loqui
iure
posset,
nisi
cui
certa
constat
suae
doctrinae
ratio
et
veritas.
Interea
etiam
discamus
ex
hoc
loco,
tolerandam
esse
ad
tempus
ignorantiam
in
fratribus
infirmis,
et
ignoscendum
esse
si
non
statim
illis
datum
sit,
penitus
nobis
subscribere.
Certus
erat
Paulus
de
sua
doctrina:
et
tamen
qui
nondum
poterant
eam
recipere,
iis
dat
proficiendi
spatium:
nec
propterea
desinit
fratrum
loco
eos
habere.
Tantum
cavet
ne
sibi
in
errore
blandiantur.
Quod
latini
codices
habent
revelavit,
in
praeterito:
tanquam
ineptum
et
minime
consentaneum
sine
difficultate
reiicio.
16.
Caeterum
quo
pervenimus.
In
distinctione
variant
graeca
quoque
exemplaria.
Nam
in
quibusdam
duae
sunt
integrae
sententiae.
Si
magis
placeat
divisio,
sensus
erit
quem
Erasmus
reddidit.
Ego
diversam
lectionem
magis
amplector:
ut
hortetur
Paulus
ad
imitationem
sui,
ut
tandem
ad
eundem
scopum
perveniant:
nempe
ut
idem
sentiant,
et
eadem
procedant
regula.
Nam
ubi
viget
sincerus
affectus,
qualis
in
Paulo
regnabat,
facilis
est
via
ad
sanctam
piamque
concordiam.
Quia
ergo
nondum
perceperant
quae
esset
vera
perfectio,
ut
eo
pervenirent,
vult
esse
imitatores
sui,
hoc
est
pura
|