[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


52:53  53  CAPUT  III.  15.  Quicunque  perfecti  sumus.  Ne  quis  de  vulgo  hominum  hoc  dictum  acciperet,  quasi  pueris  in  Christo  praescriberet  rudimenta:  testatur  esse  regulam,  quam  omnes  perfecti  tenere  debeant.  Est  autem  haec  regula,  abdicandam  rerum  omnium  fiduciam,  ut  in  sola  Christi  iustitia  gloriemur,  et  posthabitis  omnibus,  adspiremus  ad  communicationem  passionum  eius,  quae  nos  ad  beatam  resurrectionem  ducat.  Ubi  nunc  erit  status  perfectionis,  quem  fingunt  monachi?  ubi  erit  confusa  farrago  tot  inventionum?  Ubi  denique  totus  papatus,  qui  nihil  aliud  est  quam  imaginaria  perfectio,  quae  nihil  commune  habet  cum  hac  Pauli  regula?  Certe  qui  unum  hoc  verbum  intellexerit,  clare  agnoscet  foetida  esse  stercora,  quaecunque  de  iustitia  et  salute  consequenda  docentur  in  papatu.  Si  quid  aliter.  Eadem  opera  et  eos  humiliat,  et  in  bonam  spem  attollit.  Admonet  enim  ne  in  sua  ignorantia  superbiant:  et  tamen  iubet  esse  bono  animo,  quum  dicit  exspectandam  esse  revelationem  Dei.  Scimus  enim  quantum  sit  obstaculum  veritatis  pervicacia.  Haec  igitur  optima  ad  docilitatem  praeparatio,  si  non  placemus  nobis  in  errore.  Ideo  tacite  Paulus  indicat,  dandum  esse  locum  Dei  revelationi,  si  nondum  assequuti  sumus  quod  quaerimus.  Et  quum  gradatim  proficiendum  docet,  addit  illis  animum,  ne  deficiant  in  cursu  medio.  Quamquam  simul  extra  controversiam  quod  docuerat,  asserit,  dum  aliis,  qui  a  se  dissentiunt,  revelatum  iri  quod  adhuc  nesciunt,  docet.  Perinde  enim  id  valet  ac  si  dixisset:  Vobis  aliquando  ostendet  Dominus  hoc  ipsum  quod  dixi,  esse  perfectam  et  rite  sapiendi  et  bene  vivendi  regulam.  Nemo  ita  loqui  iure  posset,  nisi  cui  certa  constat  suae  doctrinae  ratio  et  veritas.  Interea  etiam  discamus  ex  hoc  loco,  tolerandam  esse  ad  tempus  ignorantiam  in  fratribus  infirmis,  et  ignoscendum  esse  si  non  statim  illis  datum  sit,  penitus  nobis  subscribere.  Certus  erat  Paulus  de  sua  doctrina:  et  tamen  qui  nondum  poterant  eam  recipere,  iis  dat  proficiendi  spatium:  nec  propterea  desinit  fratrum  loco  eos  habere.  Tantum  cavet  ne  sibi  in  errore  blandiantur.  Quod  latini  codices  habent  revelavit,  in  praeterito:  tanquam  ineptum  et  minime  consentaneum  sine  difficultate  reiicio.  16.  Caeterum  quo  pervenimus.  In  distinctione  variant  graeca  quoque  exemplaria.  Nam  in  quibusdam  duae  sunt  integrae  sententiae.  Si  magis  placeat  divisio,  sensus  erit  quem  Erasmus  reddidit.  Ego  diversam  lectionem  magis  amplector:  ut  hortetur  Paulus  ad  imitationem  sui,  ut  tandem  ad  eundem  scopum  perveniant:  nempe  ut  idem  sentiant,  et  eadem  procedant  regula.  Nam  ubi  viget  sincerus  affectus,  qualis  in  Paulo  regnabat,  facilis  est  via  ad  sanctam  piamque  concordiam.  Quia  ergo  nondum  perceperant  quae  esset  vera  perfectio,  ut  eo  pervenirent,  vult  esse  imitatores  sui,  hoc  est  pura   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci