47:53  53  CAPUT  HI.  54  diendi  sunt,  nisi  quorum  ore  Deus  loquitur.  Et  notandum  est,  quum  apud  Iudaeos  religio  valde  corrupta  et  prope  dissipata  esset,  hoc  tamen  axioma  semper  suisse  retentum  :  non  esse  legitimum  doctorem,  nisi  qui  #  Deo  profectus  erat.  Caeterum,  quia  nulli  superbius  ac  securius  gloriantur  Dei  titulo  quam  pseudoprophetae,  discretione  hic  opus  est  qua  spiritus  probentur.  Ideo  subiicit  Nicodemus,  constare  Christum  esse  divinitus  missum,  quia  Deus  suam  in  eo  virtutem  potentius  exserat  quam  ut  negari  possit,  Deum  illi  adesse.  Sumit  autem  pro  confesso,  Deum  non  solere  nisi  per  suos  ministros  operari,  ut  ita  quod  illis  iniunxit  munus  obsignet.  Neque  id  temere,  quum  miracula  Dominus  semper  doctrinae  suae  sigilla  esse  voluerit.  Recte  etiam  Deum  facit  unicum  miraculorum  autorem,  quum  dicit  neminem  posse  haec  signa  facere,  nisi  Deus  sit  cum  illo.  Perinde  enim  est  ac  si  assereret  non  humanitus  fieri,  sed  Dei  virtutem  hic  regnare  et  palam  eminere.  In  summa,  quum  duplex  sit  miraculorum  fructus,  ut  praeparent  ad  fidem,  deinde  ut  eam  ex  verbo  conceptam  melius  confirment,  in  priore  parte  Nicodemus  recte  profecerat,  quia  verum  Dei  prophetam  ex  miraculis  Christum  agnoscit.  Videtur  tamen  hoc  parum  esse  firmum.  Nam  quum  semel  prophetae  fallaciis  suis  imperitos  non  secus  deludant  quam  si  veris  signis  Dei  ministros  se  probarent,  quale  discrimen  erit  veritatis  et  mendacii,  si  ex  miraculis  pendeat  fides?  Imo  diserte  Moses  pronuntiat  hoc  modo  nos  tentari,  an  Deum  amemus  (Deut.  13,  3).  Nota  quoque  est  Christi  et  Pauli  admonitio,  ut  sibi  a  signis  mendacibus  caveant  fideles,  quibus  Antichristus  multorum  perstringet  oculos  (Matth.  24,  24).  Respondeo,  fieri  quidem  iusto  Dei  permissu,  ut  fallantur  Satanae  praestigiis  qui  digni  sunt.  Verum  id  non  obstare  dico,  quin  electis  appareat  Dei  virtus  in  miraculis,  quae  illis  sit  verae  sanaeque  doctrinae  non  spernenda  approbatio.  Sic  Paulus  gloriatur  apostolatum  suum  signis  et  virtutibus  sancitum  fuisse  (2.  Cor.  12,  12).  Ergo  utcunque  in  tenebris  se  pro  Dei  simia  iactet  Satan,  ubi  tamen  aperti  sunt  oculi  et  lux  spiritualis  prudentiae  affulget,  miracula  Dei  praesentiam,  qualem  hic  praedicat  Nicodemus,  satis  solide  testantur.  3.  Amen,  amen  dico  tibi.  Quod  bis  vocem  amen  repetit  Christus,  id  faci  texcitandae  attentionis  causa.  Nam  de  re  omnium  maxime  seria  et  gravi  verba  facturus,  necesse  habuit  Nicodemum  magis  attentum  reddere,  qui  alioqui  totum  hunc  sermonem  neglectim  aut  leviter  praeteriisset.  Huc  ergo  spectat  duplex  asseveratio.  Caeterum,  quanquam  longe  petitus  et  prope  intempestivus  videtur  hic  sermo,  aptissime  tamen  inde  exorsus  est  Christus.  Nam  sicuti  frustra  in  agro  inculto  semen  spargitur,  ita  etiam  temere  proiicitur  evangelii  doctrina,  nisi  prius  subactus  fuerit  auditor  et  rite  ad  obedientiam  ac