41:53
53
IN
DANIELEM.
CAP.
VIL
54
facile
hoc
nobis
occurret
quod
dico,
magniloquentiam,
de
qua
nunc
disserit
propheta,
fuisse
superbiam
illam
qua
turgebant
Caesares,
ut
omnibus
imponerent
silentium,
nec
quisquam
hiscere
auderet
praeter
eorum
sententiam.
Optime
igitur
conveniunt
quaecunque
referuntur
hic
a
propheta,
quod
scilicet
ex
decem
cornibus
tria
ablata
fuerint,
hoc
est,
quod
abstracta
fuerit
pars
aliqua
imperii
a
corpore
bestiae:
secundo,
quod
parvum
cornu
praeditum
fuerit
humanis
oculis
propter
speciem
modestiae,
quum
adhuc
humaniter
agerent
Caesares,
et
splendorem
relinquerent
penes
senatum
et
populum:
tertio,
quod
tamen
os
illius
parvi
cornu
fuerit
magniloquum,
quoniam
scilicet
trepidatio
iniecta
fuit
omnibus
Romanis:
praesertim
ut
quisque
pollebat
aliqua
existimatione,
intentus
erat
ad
nutum
Caesarum,
ut
miserrima
esset
servitus,
et
foeda
ac
pudenda
adulatio
in
toto
senatu.
Iam
sequitur,
9.
Videbam
usque
dum
throni
erecti
sunt
(vel,
ablati:
nam
istud
W\
bifariam
exponunt
interpretes:
ad
verbum
est,
donec
abstulerunt
thronos,
vel,
donec
erexerunt
in
sublime):
et
Antiquus
(senex)
dierum
sedit:
vestimentum
eius
quasi
nix
candidum,
et
capillus
capitis
eius
quasi
lana
munda,
solium
eius
scintillae
ignis,
rotae
eius
ignis
ardens.
Iam
Daniel
refert
ostensam
sibi
fuisse
aliam
figuram,
nempe
Dei
sedentis
in
throno
suo
ad
exercendum
iudicium.
Videbimus
postea
de
Christo
:
sed
nunc
tantum
docet
Daniel
sibi
apparuisse
Deum
in
persona
iudicis.
Haec
ratio
fuit
cur
multi
interpretes
extenderent
vaticinium
hoc
ad
secundum
Christi
adventum:
quae
tamen
parum
firma
fuit,
ut
iterum
fusius
disseram
suo
loco.
Sed
primum
hic
considerare
operae
pretium
est,
cur
dicat
Antiquum
dierum,
hoc
est,
Deum
ipsum
qui
est
aeternus,
conscendisse
solium
iudicis.
Videtur
enim
hoc
absurdum:
quia
proprium
Dei
est
mundum
gubernare.
Scimus
autem
hoc
non
fieri,
nisi
recto
iudicio.
Sequitur
ergo
Deum
fuisse
a
mundi
creatione
perpetuum
iudicem
:
sed
qui
mediocriter
versati
sunt
in
scripturis
sciunt
hoc
optime
quadrare
dum
refertur
ad
sensus
nostros.
Nisi
enim
conspicua
sit
nobis
Dei
potestas,
putamus
vel
abolitam
esse,
vel
interruptam.
Inde
loquutiones,
quae
subinde
occurrunt,
Quousque
taces
Domine?
quousque
cessabis?
Deus
solium
conscendit:
quia
scilicet
non
agnoscimus
eum
iudicem,
nisi
ubi
re
ipsa
et
experimento
talem
se
demonstrat.
Haec
ratio
est,
cur
dicat
Daniel
ipsum
Deum
sedisse.
Sed
antequam
longius
pergam,
simul
videndum
est
quo
sensu
dicat
thronos
fuisse
vel
erectos
vel
deiectos.
Nam
istud
Dn
potest
accipi
utroque
modo.
Qui
vertunt
ablatos
fuisse
thronos,
interpretantur
de
quatuor
monarchiis,
quarum
facta
fuit
mentio.
Sed
quantum
ad
me
spectat,
|